Dies in rustiger tijden
Aanpassing bij de start in Vezelay
De route zoals ik hem nu loop, wijkt iets af van mijn geplande route. Die had ik van internet gehaald en die volgt voor een groot deel de GR 654. In Vezelay heb ik echter een prachtig boek gekocht met de historische route: "Sur le Chemin de Saint-Jacques-de-Compostelle, la voie de Vézelay, la via Lemonvicensis". Franstalig, met heel veel toeristische informatie en nuttige tips en ook veel adressen van overnachtingsmogelijkheden. Ik ben wat aan de te vroege kant, sommige adressen starten in april!
Journaal
Het weekend vooraf
Zaterdag 8 maart 2008 gaat het gebeuren. Op die dag reis ik per trein af naar Sittard, naar Frits Jansen en zijn vrouw. Ik ken hen beiden nog niet, ik heb ze leren kennen via een klein speurdertje op de site van het Jacobsgenootschap. Ik slaap bij hen thuis en zondagmorgen brengt Frits mij naar het klooster van Vezelay. Maandag 10 maart wordt direct een redelijke lange ruk van 35 km naar Corbigny. Ik moet daar wel zien te komen, want er schijnt op dat deel van de route niet zoveel te beleven te zijn. Stukjes van 35 km vind ik in Nederland niet bijzonder, maar dan loop ik zonder mijn rugzak van een kilootje of 14 - 15 ( dat bljkt uiteindelijk maar 12 kg te zijn, de tent was niet op tijd leverbaar).
Aankomst in Sittard: Na een treinreisje van 4 1/2 uur heeft Frits me van het station gehaald. Ik ben erg gastvrij door hem en zijn vrouw ontvangen. Bedje stond al keurig gespreid in de gastenkamer. Maar voor ik daar kwam moest ik toch eerst echt koffie en daana een aantal biertjes drinken. Niet echt een straf. Frits heeft film en foto's vertoond van zijn avonturen op weg naar Santiago. Ik noem niet voor niets op weg naar, want Frits heeft vanuit zijn huis in Sittard tot aan Burgos gelopen Het laatste stukje moet hij dus nog. Zijn vrouw Bernadette wilde hem ook wel weer eens thuis hebben. Het is wel aardig om te vertellen, dat Bernadette Bernadette heet, omdat ze op de 8e is geboren. De Bernadette van de verschijning van Maria in Lourdes is op de 8e heilig verklaard. Was Bernadette op de 7e of de 9e geboren, dan had ze anders geheten.
De volgende morgen zijn we om 9 uur vertrokken en om half 5 waren we in Vezelay. We werden door 2 nonnen in het Centre Sainte Madeleine ontvangen en er bleek een slaapplaatsje voor me te zijn. Ik was de 1e van het seizoen en omdat het zo koud was, kreeg ik een eigen verwarmde kamer. Vezelay is een prachtig plaatje, maar vooral toeristisch en in deze tijd was er geen toerist te bekennen. Ter plekke heb ik een routeboek gekocht, zodat ik in ieder geval wist hoe ik moest lopen. Ook al is dat niet overal goed gegaan, maar daar over later. Was wel direct lastig, want er bleken 2 routes vanuit Vezelay richting Limoges te zijn. Ik kies voor de langste van 290 km i.p.v. 275. Niet vanuit masochisme, maar omdat die route langs de refuge in Augy sur Auboise gaat, waar Frits gaat hospitaleren (vrijwilligerswerk doen).
Het was koud, nat en saai in Vezelay. Toch kan ik je aanbevelen om hier eens in de zomer te kijken. Er is een enorme basiliek en het ligt boven op een heuvel. Je kunt het vanuit alle windstreken van verre zien. Andersom geldt natuurlijk ook, het is een zeer strategisch punt, waaruit men het hele gebied kon beheersen.
Waarom vertrek uit Vezelay? Vezelay is van oudsher een van de heilige plaatsen, waar pelgrims zich verzamelden om naar Santiago de Compostella te vertrekken. Vezelay ligt aan de noord-west rand van de Morvan, ten zuid-oosten van Parijs. De route die ik loop wordt de via Lemovicensis genoemd, omdat hij langs/door Limoges loopt. M.n. kwamen de pelgrims uit Scandinavie, Noord-Duitsland, Polen en Hongarije hier samen, maar ook uit Oost-Nederland, Oost-Belgie en Oost-Frankrijk en sinds kort dus ook een man uit Groningen.
Zaterdag 8 maart 2008 gaat het gebeuren. Op die dag reis ik per trein af naar Sittard, naar Frits Jansen en zijn vrouw. Ik ken hen beiden nog niet, ik heb ze leren kennen via een klein speurdertje op de site van het Jacobsgenootschap. Ik slaap bij hen thuis en zondagmorgen brengt Frits mij naar het klooster van Vezelay. Maandag 10 maart wordt direct een redelijke lange ruk van 35 km naar Corbigny. Ik moet daar wel zien te komen, want er schijnt op dat deel van de route niet zoveel te beleven te zijn. Stukjes van 35 km vind ik in Nederland niet bijzonder, maar dan loop ik zonder mijn rugzak van een kilootje of 14 - 15 ( dat bljkt uiteindelijk maar 12 kg te zijn, de tent was niet op tijd leverbaar).
Aankomst in Sittard: Na een treinreisje van 4 1/2 uur heeft Frits me van het station gehaald. Ik ben erg gastvrij door hem en zijn vrouw ontvangen. Bedje stond al keurig gespreid in de gastenkamer. Maar voor ik daar kwam moest ik toch eerst echt koffie en daana een aantal biertjes drinken. Niet echt een straf. Frits heeft film en foto's vertoond van zijn avonturen op weg naar Santiago. Ik noem niet voor niets op weg naar, want Frits heeft vanuit zijn huis in Sittard tot aan Burgos gelopen Het laatste stukje moet hij dus nog. Zijn vrouw Bernadette wilde hem ook wel weer eens thuis hebben. Het is wel aardig om te vertellen, dat Bernadette Bernadette heet, omdat ze op de 8e is geboren. De Bernadette van de verschijning van Maria in Lourdes is op de 8e heilig verklaard. Was Bernadette op de 7e of de 9e geboren, dan had ze anders geheten.
De volgende morgen zijn we om 9 uur vertrokken en om half 5 waren we in Vezelay. We werden door 2 nonnen in het Centre Sainte Madeleine ontvangen en er bleek een slaapplaatsje voor me te zijn. Ik was de 1e van het seizoen en omdat het zo koud was, kreeg ik een eigen verwarmde kamer. Vezelay is een prachtig plaatje, maar vooral toeristisch en in deze tijd was er geen toerist te bekennen. Ter plekke heb ik een routeboek gekocht, zodat ik in ieder geval wist hoe ik moest lopen. Ook al is dat niet overal goed gegaan, maar daar over later. Was wel direct lastig, want er bleken 2 routes vanuit Vezelay richting Limoges te zijn. Ik kies voor de langste van 290 km i.p.v. 275. Niet vanuit masochisme, maar omdat die route langs de refuge in Augy sur Auboise gaat, waar Frits gaat hospitaleren (vrijwilligerswerk doen).
Het was koud, nat en saai in Vezelay. Toch kan ik je aanbevelen om hier eens in de zomer te kijken. Er is een enorme basiliek en het ligt boven op een heuvel. Je kunt het vanuit alle windstreken van verre zien. Andersom geldt natuurlijk ook, het is een zeer strategisch punt, waaruit men het hele gebied kon beheersen.
Waarom vertrek uit Vezelay? Vezelay is van oudsher een van de heilige plaatsen, waar pelgrims zich verzamelden om naar Santiago de Compostella te vertrekken. Vezelay ligt aan de noord-west rand van de Morvan, ten zuid-oosten van Parijs. De route die ik loop wordt de via Lemovicensis genoemd, omdat hij langs/door Limoges loopt. M.n. kwamen de pelgrims uit Scandinavie, Noord-Duitsland, Polen en Hongarije hier samen, maar ook uit Oost-Nederland, Oost-Belgie en Oost-Frankrijk en sinds kort dus ook een man uit Groningen.
Journaal 1e week van maandag 10 maart 2008
Etappe 1 maandag 10 maart:
Vezelay - Corbigny 35,1 km
Het begon zo leuk, een flauw zonnetje en een klein beetje wind - lekker wandelweer - monter om 9 uur vertrokken. Na zo'n 1 1/2 uur gelopen te hebben, riep op een gegeven moment een aardige boerin (dacht ik toen nog) dat ik van de route afgeweken was. Ik had een afslag gemist 50 meter terug. Ik blij en ik moest direct een verschrikkelijke heuvel op (de zwaarste tot nu toe). M'n hart maakte luchtsprongetjes van 130 per minuut, maar niet van plezier! Rondom 11 uur was ik boven en sloeg ik een hoek om en daar stond ik weer op mijn vertrekpunt in Vezelay. Ik zal maar niet beschrijven welk woord ik toen gebruikte, al ruim 2 uur onderweg en niets opgeschoten. Even later begon het tot overmaat van ramp ook nog te regenen, een voorbode van het noodweer, dat zou volgen! Gelukkig heb ik een poncho bij me, die ook over mijn rugzak past. Maar omdat ik een positieve instelling heb, heb ik die nog nooit gepast. Ik dacht in Nederland, dat doe ik wel als het nodig is. Helaas ik kreeg hem niet aan. Ik heb een auto aangehuden en die hebben me er in gehesen. Bleek achteraf een sufferd, want mijn rugzak was wel droog, maar mijn k..t niet! In het bos ging het verschrikkelijk te keer, de takken knapte als lucifertjes af en links en recht knapte er ook nog een boom af. Diverse delen van het bos stond onder water en ik moest er met het water tot aan mijn kuiten doorheen. Was ook meteen een natuurlijke airco, ik heb die dag geen last van warme voeten gehad. Tegen de wind in speelde steeds het liedje van Boudewijn de Groot door mijn hoofd " De eenzame fietser" ( is echt een aanrader om luidkeels te zingen, als je onder derg. omstandigheden door het bos loopt en jezelf heel erg zielig vindt!). Halverwege was er een leuk restaurant, stond ook beschreven in mijn routeboek en jawel, daar was het: maandag gesloten! Gedurende de verdere tocht geen enkel mens meer gezien - EENZAAM! Achteraf hoorde ik, dat i.v.m. het noodweer de wieler wedstrijd Paris - Nice met de helft was ingekort. Ze hadden precies het gebied waar ik liep eruit gegooid! Eindelijk aangekomen in Corbigny, gaat de refuge op zaterdag 15 maart open, dus hellaas voor deze jongen. Gelukkig ben ik een pelgrim met een creditcard, dus een hotelletje. Wilde ik daar ook gaan eten , jammer de keuken gaat morgen open is nu gesloten i.v.m. een verbouwing. Het gebied, waar ik doorheen ben gekomen zal ongetwijfeld heel mooi zijn, maar deze jongen had er vandaag geen oog voor. Een dag om te vergeten!!
Etappe 2 dinsdag 11 maart 2008
Corbigny - Premery 33,5 km totaal 68,6
Aanvankelijk weer een flauw zonnetje, maar wederm ...helaas! Regen, regen ,regen!! Na een uurtje en afgrijselijk grote hond met z'n haren recht overeind en precies midden op het pad. Ik was graag een straatje omgelopen, maar dat straatje was er niet! Langzaam kwam hij op me af en het enige wat ik wist te doen, was de stok van mijn rugzak afhalan, maar van de zenuwen kreeg ik dat ding niet los. Gelukkig - net op het moment dat, ik dacht dat ik m'n laatste weesgegroetje ( mijn katholieke opvoeding laat me blijkbaar toch nooit helemaal los) moest bidden - had ik het ding in de hand. En toen waren de rollen omgedraaid, hij was nog banger voor de stok dan ik voor hem. Hij heeft me nog wel een paar 100 meter grauwend en grommend gevolgd, maar ten had hij er gelukkig ggen vertrouwen meert in, dat hij mij sappige kuiten in lekker kluifjes kon veranderen!
Net toen ik me begon af te vragen of er wel mensen wonen in Frankrijk, stond ik voor een bar tabac en ook nog open - het leek wel een oase en een bang moment, dacht ik dat ik hallucineerde! Binnen allemaal oude mannetjes, die me nieuwsgierig opnamen en bij de deur op de vrieskist een grote stapel ingepakte stokbroden. Later begreep ik waarom die daar lagen. De mannen - er was niet 1 vrouw - zaten allemaal aan hun blanc of rouge. Plotseling stonden 2 op en pakten beiden een stokbrood en vertrokken. Vanaf dat moment heeft het even naar de bakker gaan voor mij een hele andere dimensie gekregen. Het werd tijd voor mj om te vertrekken, maar ik krijg die ponch nog steed niet aan en tot grote hilariteit onder de goegemeente werd ik er door 1 van de mannen in gehesen. Leverde bewonderende commentaren op, ze kenden zo'n poncho die ook je rugzag bedekt, niet. In Premery bleek alle accommodatie nog gesloten, er was alleen een chauffeurscafe en de eigenaar had een briefje op de deur geplakt, dat hij om half 6 terug komt. Wat nu, het was half 5?
Nog maar een rondje gelopen, het was nog steeds hondenweer, dus op de stoep zitten wachten vond ik geen optie. Gelukkig was hij er eerder en hij had boven het cafe 2 kamers, ik mocht er 1 uitkiezen. Gelukkig weer een dak boven m'n hoofd! Morgen naar Nevers en ik ga beslist Bernadette Soubirous bezoeken.
Etappe 3 woensdag 12 maart 2008
Premery - Nevers 31 km totaal 99,6
Voor de verandering regent het nu al voor het vertrek. De patron hijst me in mijn poncho en wenst me al hoofdschuddend bon courage! Net buiten het dorp stonden er zo'n 20 koeien met de kont in de wind en de koppen onder een boom te schuilen. Ze keken me meewarig aan. Bij gebrek aan mensen op straat sprak ik hen maar aan: ja jongens, kijk nu maar zo naar mij, maar hier loopt wel een man met een missie!
Ikvraag me nog steeds af of er in dit deel van Frankrijk wel mensen wonen. Op de hele dag kom k 3 auto's tegen, maar de dorpen lijken verlaten. Door het weer is het vrij donker in de huizen, maar nergens brandt licht. Toch staan er auto's voor de deur en zien de huizen en de tuinen er goed verzorgd uit. Gisteravond in Premery was ik de enige klant en bij een promenade (ommetje) was het met 5 mensen druk in de plaatselijke PMU (het gokcafe). Niet echt gezellig, want die 5 mannen - alweer - zaten gebogen over briefjes naar getallen en paardecoursen te kijken. Communicatie onderling was er niet!
Vanmiddag rondom 12 begon opeens de zon te schijnen: wat is de wereld dan meteen mooi! Voor de 1e keer droog aangekomen en wel in Nevers. Vannacht slaap in in l'Espace Bernadette Soubirous. Volgens mij heeft ze een groot deel van haar leven in een klein klooster net buiten Nevers doorgebracht. Ze ligt hier in een crypte in een kapel en er is een museum ingericht en buiten is de Lourdesgrot, waar de verschijning van Maria aan Bernadette heeft plaatsgevonden, nagebouwd. Bernadette ligt erbij alsof ze zo op zou kunnen staan. Volgens de beschrijving bij de crypte is haar hele lichaam nog ongeschonden en heeft men alleen op haar handen en gezicht een dun laagje wa aan gebracht. Ik heb het niet kunnen controleren, het publiek wordt ca 3 meter op afstand gehouden. Ik voel me heel bijzonder, dat ik hier kan slapen. Er worden 2 kamers vrijgehouden voor pellerins. Voor toeristen is er een matglazen wand en de ruimte daarachter is voor hen hermetisch gesloten! Lange hoge gangen, een dipe stilte en een moeilijk te beschrijven sereen gevoel. Vanuit mijn kamer kan ik rechtstreeks binnendoor naar de kapal met Bernadette. Toeristen kunnen daar alleen maar van buitenaf naar toe. Mochten jullie er ook willen slapen, dan zal je ook naar Santigo moeten lopen of in retraite gaan en daar je zonden overdenken!
Tot nog toe lig ik elke avond rondom 9 uur in bed, enerzijds omdat ik gewoon moe ben, maar anderszijds omdat er geen klap te doen is. Hoe anders in Nevers! Een geweldige brasserie en helemaal vol met mensen en mijn eerste trippel onderweg, het is weliswaar een Leffe maar toch! De eerste 100 zitten erop en het bevalt me uitstekend tot nu toe!
Etappe 4 donderdag 13 maart 2008
Nevers - Sancoins 31 km totaal 130,6
Eindelijk de lente tegemoet! De hele dag zon, de vogels zingen blij, de lammetjes en de kalfjes dartelen door de wei en deze geluksvogel loopt er tussen door. Deze etappe was gepland tot aan Grossouvre, maar daar was ik al om kwart over 3. Ik heb besloten om nog 8 km door te lopen naar Sancoins. Uit cafe de la Paix heb ik Frits(uit Sittard) gebeld en die heeft me met de auto opgehaald. Ik heb die nacht geslapen in de refuge Bon Repos van Rene Heinrichs in Augy sur Auboise. Frits hospitaleert daar en Rene heeft me gevraagd om na te denken of het voor Marjet en mij ook leuk lijkt om daar te hospitaleren. Er is slaapplaats voor max.14 gasten, het ziet er goed en verzorgd uit met een hemels uitzicht en dat voor 6 euro per nacht. Frits had heerlijk gekoot en tot tegen het middernachtelijk uur hebben we genoten van een biertje, maar vooral wijn.
Etappe 5 vrijdag 14 maart 2008
Sancoins - St.Amand-Montrond 44 km totaal 174,6
Frits heeft mij vanmorgen naar Sancoins gebracht, zodat ik de 10,5 km van gisteren met de auto kon inhalen. De route gaat voor de deur van de refuge van René langs, daar stond de koffie en een soort suikerbrood al klaar, heerlijk! Daarna op pad nog 33,5, totaal vandaag 44 km, waarvan bijna 40 langs het kanaal! Op het eind had ik het gevoel, dat ik elk grassprietje en elk luchtbelletje in het water al eerder had gezien. Ik werd er gek van en ik vroeg me daar onderweg af of er ook pelgrims zichzelf daar wanhopig in het water zouden hebben gestort. Deze etappe was voor mij te lang, niet fysiek maar mentaal. Een les voor het vervolg!
In St.Amand bleek mijn blaadje met overnachtingsmogelijkheden verdwenen, zou ik het weggegooid hebben? Net toen ik radeloos begon te worden, sprak ik een winkelier aan en die zei, loop maar even mee! Bleek z'n buurvrouw winkelier ook een hotel te hebben! Je kan het aan de buitenkant niet zien en het staat ook nergens vermeld en tegen een schappelijk prijsje kan ik er 2 nachten verblijven. 2 Nachten, ja jullie lezen het goed, ik neem een rustdag. Toeval? St.Jaques? Wie zal het zeggen?
Heerlijk gegeten en daarna naar de plaatselijke brasserie de Rotonde, was een karaoke. Ontzettend gezellig, allemaal Franse liedjes heel serieus gezongen, weliswaar modern, maar toch kreeg ik het chansons-gevoel van vroeger van George Brassens en van Gilbert Becaud met zijn prachtige "Nathalie". Als ik daar aan denk, krijg ik nog kippenvel.
Achteraf heb ik gehoord, dat jullie in Groningen geen water hadden. Ik denk, dat die hoeveelheid, die jullie tekort kwamen, dat ik die in 2 1/2 dag op mijn kop heb gekregen!
Tot volgende week!
Vezelay - Corbigny 35,1 km
Het begon zo leuk, een flauw zonnetje en een klein beetje wind - lekker wandelweer - monter om 9 uur vertrokken. Na zo'n 1 1/2 uur gelopen te hebben, riep op een gegeven moment een aardige boerin (dacht ik toen nog) dat ik van de route afgeweken was. Ik had een afslag gemist 50 meter terug. Ik blij en ik moest direct een verschrikkelijke heuvel op (de zwaarste tot nu toe). M'n hart maakte luchtsprongetjes van 130 per minuut, maar niet van plezier! Rondom 11 uur was ik boven en sloeg ik een hoek om en daar stond ik weer op mijn vertrekpunt in Vezelay. Ik zal maar niet beschrijven welk woord ik toen gebruikte, al ruim 2 uur onderweg en niets opgeschoten. Even later begon het tot overmaat van ramp ook nog te regenen, een voorbode van het noodweer, dat zou volgen! Gelukkig heb ik een poncho bij me, die ook over mijn rugzak past. Maar omdat ik een positieve instelling heb, heb ik die nog nooit gepast. Ik dacht in Nederland, dat doe ik wel als het nodig is. Helaas ik kreeg hem niet aan. Ik heb een auto aangehuden en die hebben me er in gehesen. Bleek achteraf een sufferd, want mijn rugzak was wel droog, maar mijn k..t niet! In het bos ging het verschrikkelijk te keer, de takken knapte als lucifertjes af en links en recht knapte er ook nog een boom af. Diverse delen van het bos stond onder water en ik moest er met het water tot aan mijn kuiten doorheen. Was ook meteen een natuurlijke airco, ik heb die dag geen last van warme voeten gehad. Tegen de wind in speelde steeds het liedje van Boudewijn de Groot door mijn hoofd " De eenzame fietser" ( is echt een aanrader om luidkeels te zingen, als je onder derg. omstandigheden door het bos loopt en jezelf heel erg zielig vindt!). Halverwege was er een leuk restaurant, stond ook beschreven in mijn routeboek en jawel, daar was het: maandag gesloten! Gedurende de verdere tocht geen enkel mens meer gezien - EENZAAM! Achteraf hoorde ik, dat i.v.m. het noodweer de wieler wedstrijd Paris - Nice met de helft was ingekort. Ze hadden precies het gebied waar ik liep eruit gegooid! Eindelijk aangekomen in Corbigny, gaat de refuge op zaterdag 15 maart open, dus hellaas voor deze jongen. Gelukkig ben ik een pelgrim met een creditcard, dus een hotelletje. Wilde ik daar ook gaan eten , jammer de keuken gaat morgen open is nu gesloten i.v.m. een verbouwing. Het gebied, waar ik doorheen ben gekomen zal ongetwijfeld heel mooi zijn, maar deze jongen had er vandaag geen oog voor. Een dag om te vergeten!!
Etappe 2 dinsdag 11 maart 2008
Corbigny - Premery 33,5 km totaal 68,6
Aanvankelijk weer een flauw zonnetje, maar wederm ...helaas! Regen, regen ,regen!! Na een uurtje en afgrijselijk grote hond met z'n haren recht overeind en precies midden op het pad. Ik was graag een straatje omgelopen, maar dat straatje was er niet! Langzaam kwam hij op me af en het enige wat ik wist te doen, was de stok van mijn rugzak afhalan, maar van de zenuwen kreeg ik dat ding niet los. Gelukkig - net op het moment dat, ik dacht dat ik m'n laatste weesgegroetje ( mijn katholieke opvoeding laat me blijkbaar toch nooit helemaal los) moest bidden - had ik het ding in de hand. En toen waren de rollen omgedraaid, hij was nog banger voor de stok dan ik voor hem. Hij heeft me nog wel een paar 100 meter grauwend en grommend gevolgd, maar ten had hij er gelukkig ggen vertrouwen meert in, dat hij mij sappige kuiten in lekker kluifjes kon veranderen!
Net toen ik me begon af te vragen of er wel mensen wonen in Frankrijk, stond ik voor een bar tabac en ook nog open - het leek wel een oase en een bang moment, dacht ik dat ik hallucineerde! Binnen allemaal oude mannetjes, die me nieuwsgierig opnamen en bij de deur op de vrieskist een grote stapel ingepakte stokbroden. Later begreep ik waarom die daar lagen. De mannen - er was niet 1 vrouw - zaten allemaal aan hun blanc of rouge. Plotseling stonden 2 op en pakten beiden een stokbrood en vertrokken. Vanaf dat moment heeft het even naar de bakker gaan voor mij een hele andere dimensie gekregen. Het werd tijd voor mj om te vertrekken, maar ik krijg die ponch nog steed niet aan en tot grote hilariteit onder de goegemeente werd ik er door 1 van de mannen in gehesen. Leverde bewonderende commentaren op, ze kenden zo'n poncho die ook je rugzag bedekt, niet. In Premery bleek alle accommodatie nog gesloten, er was alleen een chauffeurscafe en de eigenaar had een briefje op de deur geplakt, dat hij om half 6 terug komt. Wat nu, het was half 5?
Nog maar een rondje gelopen, het was nog steeds hondenweer, dus op de stoep zitten wachten vond ik geen optie. Gelukkig was hij er eerder en hij had boven het cafe 2 kamers, ik mocht er 1 uitkiezen. Gelukkig weer een dak boven m'n hoofd! Morgen naar Nevers en ik ga beslist Bernadette Soubirous bezoeken.
Etappe 3 woensdag 12 maart 2008
Premery - Nevers 31 km totaal 99,6
Voor de verandering regent het nu al voor het vertrek. De patron hijst me in mijn poncho en wenst me al hoofdschuddend bon courage! Net buiten het dorp stonden er zo'n 20 koeien met de kont in de wind en de koppen onder een boom te schuilen. Ze keken me meewarig aan. Bij gebrek aan mensen op straat sprak ik hen maar aan: ja jongens, kijk nu maar zo naar mij, maar hier loopt wel een man met een missie!
Ikvraag me nog steeds af of er in dit deel van Frankrijk wel mensen wonen. Op de hele dag kom k 3 auto's tegen, maar de dorpen lijken verlaten. Door het weer is het vrij donker in de huizen, maar nergens brandt licht. Toch staan er auto's voor de deur en zien de huizen en de tuinen er goed verzorgd uit. Gisteravond in Premery was ik de enige klant en bij een promenade (ommetje) was het met 5 mensen druk in de plaatselijke PMU (het gokcafe). Niet echt gezellig, want die 5 mannen - alweer - zaten gebogen over briefjes naar getallen en paardecoursen te kijken. Communicatie onderling was er niet!
Vanmiddag rondom 12 begon opeens de zon te schijnen: wat is de wereld dan meteen mooi! Voor de 1e keer droog aangekomen en wel in Nevers. Vannacht slaap in in l'Espace Bernadette Soubirous. Volgens mij heeft ze een groot deel van haar leven in een klein klooster net buiten Nevers doorgebracht. Ze ligt hier in een crypte in een kapel en er is een museum ingericht en buiten is de Lourdesgrot, waar de verschijning van Maria aan Bernadette heeft plaatsgevonden, nagebouwd. Bernadette ligt erbij alsof ze zo op zou kunnen staan. Volgens de beschrijving bij de crypte is haar hele lichaam nog ongeschonden en heeft men alleen op haar handen en gezicht een dun laagje wa aan gebracht. Ik heb het niet kunnen controleren, het publiek wordt ca 3 meter op afstand gehouden. Ik voel me heel bijzonder, dat ik hier kan slapen. Er worden 2 kamers vrijgehouden voor pellerins. Voor toeristen is er een matglazen wand en de ruimte daarachter is voor hen hermetisch gesloten! Lange hoge gangen, een dipe stilte en een moeilijk te beschrijven sereen gevoel. Vanuit mijn kamer kan ik rechtstreeks binnendoor naar de kapal met Bernadette. Toeristen kunnen daar alleen maar van buitenaf naar toe. Mochten jullie er ook willen slapen, dan zal je ook naar Santigo moeten lopen of in retraite gaan en daar je zonden overdenken!
Tot nog toe lig ik elke avond rondom 9 uur in bed, enerzijds omdat ik gewoon moe ben, maar anderszijds omdat er geen klap te doen is. Hoe anders in Nevers! Een geweldige brasserie en helemaal vol met mensen en mijn eerste trippel onderweg, het is weliswaar een Leffe maar toch! De eerste 100 zitten erop en het bevalt me uitstekend tot nu toe!
Etappe 4 donderdag 13 maart 2008
Nevers - Sancoins 31 km totaal 130,6
Eindelijk de lente tegemoet! De hele dag zon, de vogels zingen blij, de lammetjes en de kalfjes dartelen door de wei en deze geluksvogel loopt er tussen door. Deze etappe was gepland tot aan Grossouvre, maar daar was ik al om kwart over 3. Ik heb besloten om nog 8 km door te lopen naar Sancoins. Uit cafe de la Paix heb ik Frits(uit Sittard) gebeld en die heeft me met de auto opgehaald. Ik heb die nacht geslapen in de refuge Bon Repos van Rene Heinrichs in Augy sur Auboise. Frits hospitaleert daar en Rene heeft me gevraagd om na te denken of het voor Marjet en mij ook leuk lijkt om daar te hospitaleren. Er is slaapplaats voor max.14 gasten, het ziet er goed en verzorgd uit met een hemels uitzicht en dat voor 6 euro per nacht. Frits had heerlijk gekoot en tot tegen het middernachtelijk uur hebben we genoten van een biertje, maar vooral wijn.
Etappe 5 vrijdag 14 maart 2008
Sancoins - St.Amand-Montrond 44 km totaal 174,6
Frits heeft mij vanmorgen naar Sancoins gebracht, zodat ik de 10,5 km van gisteren met de auto kon inhalen. De route gaat voor de deur van de refuge van René langs, daar stond de koffie en een soort suikerbrood al klaar, heerlijk! Daarna op pad nog 33,5, totaal vandaag 44 km, waarvan bijna 40 langs het kanaal! Op het eind had ik het gevoel, dat ik elk grassprietje en elk luchtbelletje in het water al eerder had gezien. Ik werd er gek van en ik vroeg me daar onderweg af of er ook pelgrims zichzelf daar wanhopig in het water zouden hebben gestort. Deze etappe was voor mij te lang, niet fysiek maar mentaal. Een les voor het vervolg!
In St.Amand bleek mijn blaadje met overnachtingsmogelijkheden verdwenen, zou ik het weggegooid hebben? Net toen ik radeloos begon te worden, sprak ik een winkelier aan en die zei, loop maar even mee! Bleek z'n buurvrouw winkelier ook een hotel te hebben! Je kan het aan de buitenkant niet zien en het staat ook nergens vermeld en tegen een schappelijk prijsje kan ik er 2 nachten verblijven. 2 Nachten, ja jullie lezen het goed, ik neem een rustdag. Toeval? St.Jaques? Wie zal het zeggen?
Heerlijk gegeten en daarna naar de plaatselijke brasserie de Rotonde, was een karaoke. Ontzettend gezellig, allemaal Franse liedjes heel serieus gezongen, weliswaar modern, maar toch kreeg ik het chansons-gevoel van vroeger van George Brassens en van Gilbert Becaud met zijn prachtige "Nathalie". Als ik daar aan denk, krijg ik nog kippenvel.
Achteraf heb ik gehoord, dat jullie in Groningen geen water hadden. Ik denk, dat die hoeveelheid, die jullie tekort kwamen, dat ik die in 2 1/2 dag op mijn kop heb gekregen!
Tot volgende week!
Journaal 2e week van zondag 16 maart 2008
6e etappe zondag 16 maart
St.Amand-Montond - le Chatelet 29.5 km totaal 204.1
Wat ben ik blij, dat ik gisteren een rustdag heb ingelast. Om 12 uur koffie drinken op het terras bij 22 graden! 's Middags begon het met regenen - maar toen zat ik in het internetcafé - en het hield nooit meer op! Vanmorgen en eigenlijk de hele dag: regen en een stevige wind, koud hooguit 8 à 9 graden. Onderweg haalde ik de 1e medepelgrim:wandelaar in. Een jongen uit Brussel, in november en december had hij al 5 weken geliopen van zijn woonplaats naar St.Amand en nu gaat hij de rest naar Compostella lopen. Met de feestdagen had hij thuis willen zijn en daarna moest hij eerst 2 maandjes werken om centjes genoeg voor de reis te hebben. hij doet zoveel mogelijk alles zemf, hij heeft een tentje bij zich en hij wil elke dag zelf koken. Dat zal allemaal geen pretje worden onder deze omstandigheden. Ik kwam hem net tegen in Le Chatelet, het was te koud en te nat voor zijn tentje en hij kon geen slaapplaats vinden. Ik had gelukkig het plaatselijke hotelletje nog net op tijd kunnen vinden. Ik was er om kwart over 3 en om half 4 sloot de patron de tent en ging hij met zijn vrouw naar huis. Simon wilde nog verder zoeken - ik gaf hem weinig kans, er is niets in dit gat - ik heb hem aangeboden, dat als hij niets kon vinden, dan moet hij maar achterlangs het hotel komen en dan la ik hem er gewoon (stiekum) in. Dan heft hij in ieder geval een dak boven het hoofd en wij kunnen er hooguit uit gegooid worden en da's toch de bedoeling, want wij moeten door! Ik was in dit hotelletje de 1e pelerin dit jaar en morgen moet ik met de patron op de foto, krijg ik het ereplekje in het fotoboek van 2008! helaas was het restaurant vanavond gesloten, dus geen warme hap! maar wel een warme kamer en hij zou een casse croute voor me klaar zetten, een soort nood-tussendoor maaltijd! bleek een geweldige pichnic mand te zijn gevuld met uiteraard stokbrood, maar ook patés, franse kazen, een heerlijk stuk taart (gaat er bij mij altijd wel in) en last but not least een heerlijke fles wijn. Gelukkig maar, want er was verder helemaal niets in dit dorp. Hoe kom ik hier de avond door? Wordt weer vroeg vanavond naar bed - ik ga met de kippen op stok, half 9!!
7e etappe maandag 17 maart
Le Chatelet - La châtre 30 km totaal 234.1
Pelerin ou marcheur? Ik heb geen indentiteitscrisis (tenminste, dat denk ik), maar wat ben ik nu? Zal ik het in Compostella weten? Gisteren werd ik als le premier pelerin de Compostelle ontvangen, maar soms word ik ook als marcheur welkom geheten. Vanmorgen bij het ontbijt kwam Simon plotseling de trap af. Had nergens plaats kunnen vinden en in wanhoop, maar ergens aangebeld. Die mensen kenden de hoteleigenaar en die hebben ze gebeld, zodat hij alsnog een dak boven het hoofd had. Helaas voor hem uren later en zonder eten. simon heeft weinig geld en hij sloeg daarom het ontbijt over. Een beetje sneu, want het bleek - dat wist ik ook niet - dat het ontbijt bij de kamerprijs inzat. Omdat ik de 1e pelerin was hoefde ik ook niet voor de casse croute te betalen, allemaal van het huis. Inmiddels heeft de patron de foto's al naar me gemaild, maar ik heb nog niet uitgevonden hoe ik die op mijn weblog kan krijgen. suggesties zijn via mijn gastenboek welkom!
Onderweg haalde ik Simon - in de regen uiteraard - weer in, hij keek heel beteuterd: hij had nu in 1 1/2 dag meer regen op zijn kop gehad, dan in de vorige 5 weken totaal. Simon loopt niet zo snel, dus na een half uurtje namen we afscheid met de woorden: tot straks! Ik denk, dat we elkaar de 1e maand regelmatig tegen zullen komen. Ook deze dag staat in het teken van regen. Onderweg weer allemaal mooie kerkjes gezien, maar onder deze omstandigheden lijken ze allemaal op elkaar en allemaal even somber. Na een lange van ca 37 km weg zonder de mogelijkheid van een bakje koffie, was er eindelijk een oase: Auberge Maplethorpe, vorige week overgenomen door een allerhartelijkst engels echtpaar. ze willen het gaan uitbreiden met een bed and breakfast. Mocht je in de buurt zijn, het is in het centrum van Lacs ca 2 1/2 km voor La Châtre. In La châtre vond ik onderdak in de Auberge de Jeunesse( toch een compliment!) en wie kwam er een half uurtje later binnen? Jawel Simon!
8e etappe dinsdag 18 maart
La Châtre - Orsennes 35 km totaal 269.1
ZON!!!! Blauwe hemel!! Wel fris, iets boven het vriespunt. Prachtige tocht, een etappe extra gedaan, omdat ik de Paasdagen graag in Limoges wil doorbrengen, dat wordt nog wel een beetje pezen - maar waar een wil is, is een weg! Afscheid van Simon genomen, die heeft een andere route door Frankrijk. We zien elkaar waarschijnlijk in Spanje weer, daar lopen we beiden dezelfde Camino Francès. Onderweg nergens een slaapplaatsje te vinden, maar op het allerlaatste moment kreeg ik een tip: bleek een mooi appartementje te zijn bij particulieren, heel luxe met ontbijt voor 30 euro, speciaal voor pelerin! Dat het in deze streek moeilijk is om iets te vinden, bleek later wel toen ik terug kwam van het avondeten. Langs de kant van de weg stond een auto uit Toulouse met een echtpaar met 3 kinderen, die de moed hadden opgegeven. Ik heb ze mee genomen naar mijn adres, de eigenares heeft voor hen onderdak geregeld. Zo helpt Jan Splinter de andere splinters door de winter!
9e etappe woensdag 19 maart
Orsennes - la Souterrain 45.5 km totaal 314.6
Alle weertypes hier in la douc(h)e France! Vanmorgen vorst en vanmiddag lichte sneeuw! Een hele lange etappe, waarvan de laatste 5 km per auto. Nergens slaapplaats te vinden, iemand heeft me uiteindelijk naar la Souterrain gebracht. Ik lopend - een heel stuk buiten het centrum - naar een soort jongerenopvangcentrum, waar ook pelerins onderdak kunnen krijgen. Blijken ze er vorig jaar mee gestopt! Nog geen plekje en ik kon die 3 km weer teruglopen! Uiteindelijk een pracht plek gevonden in een oud heerlijk statig landhuis bij een jong engels gezin. zij wonen er nu 2 jaar en ze zijn het huis helemaal in oude stijl aan het restaureren. Speciale prijs voor pelerins! Het was nog spannend, want toen ik aanbelde, werd er niet open gedaan! Geluukig stond ik daar te overdeneken: wat nu? Want daar kwam de eigenares Lisa met de kinderen thuis en gelukkig ging de deur meteen wagenwijd voor mij open!
10e etappe donderdag 20 maart
La Souterraine - Chatelus 37.5 km totaal 352.1
Vanmorgen een geweldig ontbijt bij de open haard! Heel romantisch, jammer, dat ik er alleen was! Mocht iemand van jullie nog eens gaan pelgrimeren, dan raad ik je van harte aan om hier ook te gaan slapen! Mocht je gewoon als toerist in de buurt zijn, dan is het ook een absolute aabtader, je betaalt iets meer, maar je krijgt er ook heel veel voor. Als je ' s middags op tijd bent, dan kan je ook het diner in huis krijgen. http://www.maisonnumeroneuf.com/
Vandaag 2 etappes gecombineerd, dus wat langer gelopen dan de bedoeling was. Werd ook nog wel spannend onderweg, want de heuvels zijn inmiddels bergen geworden en de route liep vanmiddag alleen over bergpaden en door bossen! Om half 6 liep ik er nog en alles leek op elkaar, nergens ook maar een geluid van enige menselijke beschaving te horen, zoals auto's, brommers of een trein. en plotseling stond ik in Chatelus en niet in billanges, waar ik uit hoorde te komen! Wel t.o. de plaatselijke Auberge, helaas met een briefje op de deur: fermé!
Maar gelukkig met kleine lettertjes er onder tot 6 uur, er was nog hoop! En ja daar was de patron, na enig onderhandelen, konden we het over de prijs eens worden en had ik weer slaapplaats en diner voor de night! Ik was ook hier de 1e pelerin van het jaar!
Bij het drinken van een biertje tussen de dorpsgenoten, vertelde ik de patron, dat er geen sleutel bij de kamer was. De patron antwoordde met een sluw (of was het duivels) lachje: da's niet nodig, want je bent vannacht helemaal alleen in het hotel! Ik vond de sfeer eigenlijk helemaal wat luguber in het dorp en in het hotel, dus dat antwoord stelde mij alles behalve op mijn gemak! Ik was op mijn weg naar Billanges, hier door het bos naar Chatelus gelokt! Had de plaatselijke mafia de routebordjes vervangen? Waren hier pelgrims ongelukkig aan hun einde gekomen? Komen de vampiers echt uit Roemenie of is er ook iets over bekend in van de buitenwereld afgesloten dorpjes in Frankrijk? Deze bange voorgevoelens hebben gelukkig geen invloed op mijn nachtrust gehad en de waard.... ontpopte zich tot een alleraardigste, sociale man. Maar daar morgen meer over!
11e etappe vrijdag 21 maart
Chatelus - Limoges 33.5 km totaal 387.6
Gisteren behoorlijk om de tuin (berg) geleid( las ik 's avonds). De plaatselijke VVV (of mafia) heeft z'n eigen Compostelle-route gecreeerd. In het boekje staat, dat ik die niet moest volgen! Helaas heb ik dat dus pas vanavond na het eten gelezen en helaas betekent, dat ik 7 km de verkeerde kant op ben gestuurd, baaa...le!
Vanmogen wederom regen, daarom heb ik besloten een andere - kortere - route te nemen over Ambazac, om de omleiding van gisteren te compenseren. Dan kan ik alsnog vanmiddag Limoges halen. Ik wil daar 2 dagen blijven - Pasen vieren - was ik toch al van plan, maar de weersvoorspellingen zijn zo verschrikkelijk, dat het de keuze alleen maar makkelijker maakt.
Hoe kunnen dingen toch weer anders lopen, dan je gedacht had! blijkbaar had ik heel mistroostig naar de regen zitten staren vanmorgen bij het ontbijt, want de patron had een lift voor mij gereld naar Billanges, de plaats waar ik gisteren eigenlijk had horen te eindigen. Dan hoefde ik in ieder geval geen extra km's te lopen. Ellen, een 82-jarige gepensioneerde directrice van zomervakantiekampen (voor zo'n 1200 kinderen per jaar), was bereid om mij naar Billanges te brengen. Halverwege de rit vroeg ik me af of het aanvaarden van het aanbod wel verstandig was geweest. Had ik toch niet beter die 10 km kunnen lopen? Ik had het gevoel, dat ik in ongeremde bobslee van de berg raasde. Ellen nonchalant pratend met 1 hand aan het stuur, pas op het allerlaatste moment afremmend voor de bocht voor een diepe afgrond. St.Jacques zal me wel beschermd hebben!
St.Amand-Montond - le Chatelet 29.5 km totaal 204.1
Wat ben ik blij, dat ik gisteren een rustdag heb ingelast. Om 12 uur koffie drinken op het terras bij 22 graden! 's Middags begon het met regenen - maar toen zat ik in het internetcafé - en het hield nooit meer op! Vanmorgen en eigenlijk de hele dag: regen en een stevige wind, koud hooguit 8 à 9 graden. Onderweg haalde ik de 1e medepelgrim:wandelaar in. Een jongen uit Brussel, in november en december had hij al 5 weken geliopen van zijn woonplaats naar St.Amand en nu gaat hij de rest naar Compostella lopen. Met de feestdagen had hij thuis willen zijn en daarna moest hij eerst 2 maandjes werken om centjes genoeg voor de reis te hebben. hij doet zoveel mogelijk alles zemf, hij heeft een tentje bij zich en hij wil elke dag zelf koken. Dat zal allemaal geen pretje worden onder deze omstandigheden. Ik kwam hem net tegen in Le Chatelet, het was te koud en te nat voor zijn tentje en hij kon geen slaapplaats vinden. Ik had gelukkig het plaatselijke hotelletje nog net op tijd kunnen vinden. Ik was er om kwart over 3 en om half 4 sloot de patron de tent en ging hij met zijn vrouw naar huis. Simon wilde nog verder zoeken - ik gaf hem weinig kans, er is niets in dit gat - ik heb hem aangeboden, dat als hij niets kon vinden, dan moet hij maar achterlangs het hotel komen en dan la ik hem er gewoon (stiekum) in. Dan heft hij in ieder geval een dak boven het hoofd en wij kunnen er hooguit uit gegooid worden en da's toch de bedoeling, want wij moeten door! Ik was in dit hotelletje de 1e pelerin dit jaar en morgen moet ik met de patron op de foto, krijg ik het ereplekje in het fotoboek van 2008! helaas was het restaurant vanavond gesloten, dus geen warme hap! maar wel een warme kamer en hij zou een casse croute voor me klaar zetten, een soort nood-tussendoor maaltijd! bleek een geweldige pichnic mand te zijn gevuld met uiteraard stokbrood, maar ook patés, franse kazen, een heerlijk stuk taart (gaat er bij mij altijd wel in) en last but not least een heerlijke fles wijn. Gelukkig maar, want er was verder helemaal niets in dit dorp. Hoe kom ik hier de avond door? Wordt weer vroeg vanavond naar bed - ik ga met de kippen op stok, half 9!!
7e etappe maandag 17 maart
Le Chatelet - La châtre 30 km totaal 234.1
Pelerin ou marcheur? Ik heb geen indentiteitscrisis (tenminste, dat denk ik), maar wat ben ik nu? Zal ik het in Compostella weten? Gisteren werd ik als le premier pelerin de Compostelle ontvangen, maar soms word ik ook als marcheur welkom geheten. Vanmorgen bij het ontbijt kwam Simon plotseling de trap af. Had nergens plaats kunnen vinden en in wanhoop, maar ergens aangebeld. Die mensen kenden de hoteleigenaar en die hebben ze gebeld, zodat hij alsnog een dak boven het hoofd had. Helaas voor hem uren later en zonder eten. simon heeft weinig geld en hij sloeg daarom het ontbijt over. Een beetje sneu, want het bleek - dat wist ik ook niet - dat het ontbijt bij de kamerprijs inzat. Omdat ik de 1e pelerin was hoefde ik ook niet voor de casse croute te betalen, allemaal van het huis. Inmiddels heeft de patron de foto's al naar me gemaild, maar ik heb nog niet uitgevonden hoe ik die op mijn weblog kan krijgen. suggesties zijn via mijn gastenboek welkom!
Onderweg haalde ik Simon - in de regen uiteraard - weer in, hij keek heel beteuterd: hij had nu in 1 1/2 dag meer regen op zijn kop gehad, dan in de vorige 5 weken totaal. Simon loopt niet zo snel, dus na een half uurtje namen we afscheid met de woorden: tot straks! Ik denk, dat we elkaar de 1e maand regelmatig tegen zullen komen. Ook deze dag staat in het teken van regen. Onderweg weer allemaal mooie kerkjes gezien, maar onder deze omstandigheden lijken ze allemaal op elkaar en allemaal even somber. Na een lange van ca 37 km weg zonder de mogelijkheid van een bakje koffie, was er eindelijk een oase: Auberge Maplethorpe, vorige week overgenomen door een allerhartelijkst engels echtpaar. ze willen het gaan uitbreiden met een bed and breakfast. Mocht je in de buurt zijn, het is in het centrum van Lacs ca 2 1/2 km voor La Châtre. In La châtre vond ik onderdak in de Auberge de Jeunesse( toch een compliment!) en wie kwam er een half uurtje later binnen? Jawel Simon!
8e etappe dinsdag 18 maart
La Châtre - Orsennes 35 km totaal 269.1
ZON!!!! Blauwe hemel!! Wel fris, iets boven het vriespunt. Prachtige tocht, een etappe extra gedaan, omdat ik de Paasdagen graag in Limoges wil doorbrengen, dat wordt nog wel een beetje pezen - maar waar een wil is, is een weg! Afscheid van Simon genomen, die heeft een andere route door Frankrijk. We zien elkaar waarschijnlijk in Spanje weer, daar lopen we beiden dezelfde Camino Francès. Onderweg nergens een slaapplaatsje te vinden, maar op het allerlaatste moment kreeg ik een tip: bleek een mooi appartementje te zijn bij particulieren, heel luxe met ontbijt voor 30 euro, speciaal voor pelerin! Dat het in deze streek moeilijk is om iets te vinden, bleek later wel toen ik terug kwam van het avondeten. Langs de kant van de weg stond een auto uit Toulouse met een echtpaar met 3 kinderen, die de moed hadden opgegeven. Ik heb ze mee genomen naar mijn adres, de eigenares heeft voor hen onderdak geregeld. Zo helpt Jan Splinter de andere splinters door de winter!
9e etappe woensdag 19 maart
Orsennes - la Souterrain 45.5 km totaal 314.6
Alle weertypes hier in la douc(h)e France! Vanmorgen vorst en vanmiddag lichte sneeuw! Een hele lange etappe, waarvan de laatste 5 km per auto. Nergens slaapplaats te vinden, iemand heeft me uiteindelijk naar la Souterrain gebracht. Ik lopend - een heel stuk buiten het centrum - naar een soort jongerenopvangcentrum, waar ook pelerins onderdak kunnen krijgen. Blijken ze er vorig jaar mee gestopt! Nog geen plekje en ik kon die 3 km weer teruglopen! Uiteindelijk een pracht plek gevonden in een oud heerlijk statig landhuis bij een jong engels gezin. zij wonen er nu 2 jaar en ze zijn het huis helemaal in oude stijl aan het restaureren. Speciale prijs voor pelerins! Het was nog spannend, want toen ik aanbelde, werd er niet open gedaan! Geluukig stond ik daar te overdeneken: wat nu? Want daar kwam de eigenares Lisa met de kinderen thuis en gelukkig ging de deur meteen wagenwijd voor mij open!
10e etappe donderdag 20 maart
La Souterraine - Chatelus 37.5 km totaal 352.1
Vanmorgen een geweldig ontbijt bij de open haard! Heel romantisch, jammer, dat ik er alleen was! Mocht iemand van jullie nog eens gaan pelgrimeren, dan raad ik je van harte aan om hier ook te gaan slapen! Mocht je gewoon als toerist in de buurt zijn, dan is het ook een absolute aabtader, je betaalt iets meer, maar je krijgt er ook heel veel voor. Als je ' s middags op tijd bent, dan kan je ook het diner in huis krijgen. http://www.maisonnumeroneuf.com/
Vandaag 2 etappes gecombineerd, dus wat langer gelopen dan de bedoeling was. Werd ook nog wel spannend onderweg, want de heuvels zijn inmiddels bergen geworden en de route liep vanmiddag alleen over bergpaden en door bossen! Om half 6 liep ik er nog en alles leek op elkaar, nergens ook maar een geluid van enige menselijke beschaving te horen, zoals auto's, brommers of een trein. en plotseling stond ik in Chatelus en niet in billanges, waar ik uit hoorde te komen! Wel t.o. de plaatselijke Auberge, helaas met een briefje op de deur: fermé!
Maar gelukkig met kleine lettertjes er onder tot 6 uur, er was nog hoop! En ja daar was de patron, na enig onderhandelen, konden we het over de prijs eens worden en had ik weer slaapplaats en diner voor de night! Ik was ook hier de 1e pelerin van het jaar!
Bij het drinken van een biertje tussen de dorpsgenoten, vertelde ik de patron, dat er geen sleutel bij de kamer was. De patron antwoordde met een sluw (of was het duivels) lachje: da's niet nodig, want je bent vannacht helemaal alleen in het hotel! Ik vond de sfeer eigenlijk helemaal wat luguber in het dorp en in het hotel, dus dat antwoord stelde mij alles behalve op mijn gemak! Ik was op mijn weg naar Billanges, hier door het bos naar Chatelus gelokt! Had de plaatselijke mafia de routebordjes vervangen? Waren hier pelgrims ongelukkig aan hun einde gekomen? Komen de vampiers echt uit Roemenie of is er ook iets over bekend in van de buitenwereld afgesloten dorpjes in Frankrijk? Deze bange voorgevoelens hebben gelukkig geen invloed op mijn nachtrust gehad en de waard.... ontpopte zich tot een alleraardigste, sociale man. Maar daar morgen meer over!
11e etappe vrijdag 21 maart
Chatelus - Limoges 33.5 km totaal 387.6
Gisteren behoorlijk om de tuin (berg) geleid( las ik 's avonds). De plaatselijke VVV (of mafia) heeft z'n eigen Compostelle-route gecreeerd. In het boekje staat, dat ik die niet moest volgen! Helaas heb ik dat dus pas vanavond na het eten gelezen en helaas betekent, dat ik 7 km de verkeerde kant op ben gestuurd, baaa...le!
Vanmogen wederom regen, daarom heb ik besloten een andere - kortere - route te nemen over Ambazac, om de omleiding van gisteren te compenseren. Dan kan ik alsnog vanmiddag Limoges halen. Ik wil daar 2 dagen blijven - Pasen vieren - was ik toch al van plan, maar de weersvoorspellingen zijn zo verschrikkelijk, dat het de keuze alleen maar makkelijker maakt.
Hoe kunnen dingen toch weer anders lopen, dan je gedacht had! blijkbaar had ik heel mistroostig naar de regen zitten staren vanmorgen bij het ontbijt, want de patron had een lift voor mij gereld naar Billanges, de plaats waar ik gisteren eigenlijk had horen te eindigen. Dan hoefde ik in ieder geval geen extra km's te lopen. Ellen, een 82-jarige gepensioneerde directrice van zomervakantiekampen (voor zo'n 1200 kinderen per jaar), was bereid om mij naar Billanges te brengen. Halverwege de rit vroeg ik me af of het aanvaarden van het aanbod wel verstandig was geweest. Had ik toch niet beter die 10 km kunnen lopen? Ik had het gevoel, dat ik in ongeremde bobslee van de berg raasde. Ellen nonchalant pratend met 1 hand aan het stuur, pas op het allerlaatste moment afremmend voor de bocht voor een diepe afgrond. St.Jacques zal me wel beschermd hebben!
Limoges
Limoges is een mooie stad met veel hoogteverschillen ook in het centrum van de stad. Dat geeft veel onverwachte situaties, leuke kleine winkelstraatjes en pleintjes met terrassen en kleine restaurantjes. Tenminste, dat verwacht ik als het wat mooier weer is.
Er is een mooie kathedraal - de Cathedraal St.Etienne - die nog mooier wordt, omdat ze hem aan het restaureren zijn. Er naast staat een ontzettende lelijke toren, die ze ook de lompe toren noemen, maar misschien betekent lomp in het Frans iets anders?! Achter de kathedraal zijn mooie tuinen met een geweldig uitzicht over de Vienne. Limoges heeft een fantastisch station, tenminste aan de buitenkant, van binnen is het plafond heel mooi gerestaureerd, maar men heeft het ook gemoderniseerd met veel glas en metaal. Jammer, de architekt had beter even in Groningen op het station kunnen gaan kijken! Mooi om te zien zijn ook les Halles en de place de la Motte, de overdekte markt, met veel "Eiffelachtig" gietijzeren smeedwerk. Er is een - aanrader - een prachtige brasserie Bibliotheque, ingericht als een oude engelse Library, waar je gezellig kan zitten en heerlijk eten voor een niet al te hoge prijs. Enne.....Limoges, de eerste stad met mijn Westmalle Trippel! Vrijdagavond was ik in een pub geweest en ik had naar de Westmalle gevraagd, helaas..! Zaredagavond kwam ik weer in de pub en daar kwam triomfantelijk de barkeepster met een Westmalle. Ik kon haar wel zoenen, maar de Westmalle had de prioriteit!
Er is een mooie kathedraal - de Cathedraal St.Etienne - die nog mooier wordt, omdat ze hem aan het restaureren zijn. Er naast staat een ontzettende lelijke toren, die ze ook de lompe toren noemen, maar misschien betekent lomp in het Frans iets anders?! Achter de kathedraal zijn mooie tuinen met een geweldig uitzicht over de Vienne. Limoges heeft een fantastisch station, tenminste aan de buitenkant, van binnen is het plafond heel mooi gerestaureerd, maar men heeft het ook gemoderniseerd met veel glas en metaal. Jammer, de architekt had beter even in Groningen op het station kunnen gaan kijken! Mooi om te zien zijn ook les Halles en de place de la Motte, de overdekte markt, met veel "Eiffelachtig" gietijzeren smeedwerk. Er is een - aanrader - een prachtige brasserie Bibliotheque, ingericht als een oude engelse Library, waar je gezellig kan zitten en heerlijk eten voor een niet al te hoge prijs. Enne.....Limoges, de eerste stad met mijn Westmalle Trippel! Vrijdagavond was ik in een pub geweest en ik had naar de Westmalle gevraagd, helaas..! Zaredagavond kwam ik weer in de pub en daar kwam triomfantelijk de barkeepster met een Westmalle. Ik kon haar wel zoenen, maar de Westmalle had de prioriteit!
Journaal 3e week van maandag 24 maart 2008
12e etappe maandag 24 maart
Limoges - Firbeix 45.3 totaal 432.9
(en uiteindelijk Thiviers)
Man met de hamer - knock down, misschien - knock out, nooit!!
Vertrokken met sneeuw en een temperatuur van min 2.
Hoe lente? Planning was om naar Flavignac te lopen en daar te gaan slapen in de voormalige salle de catechisme. Echter.... dat kan alleen met een reservering bij de mairie en laat-ie nou gesloten zijn op Paasmaandag en op het tel.nr. werd niet gereageerd. Door gelopen naar Les Cars (28 km), de plaatselijke le Relais gesloten. doorgelopen naar Lautrette, daar was uberhaupt geen accomodatie, door naar Chalus, alles gesloten. Doorgelopen naar Firbeix, zat ik inmiddels al boven de 45 km, terwijl ik er slechts 28 gepland had. Ook daar was alles of vol of gesloten. Heeft iemand mij naar la Coquille gebracht, daar was volgens mijn boekje ook een hotel en toen we er aan kwamen brandde er licht. Mijn chauffeur had haast en draaide direct weer om. Bleek ook dit hotel gesloten en op mijn bellen werd niet open gedaan! Verder geen mogelijkheden, dat werd lopen naar Tyhiviers, 14 km verder en het was al 6 uur! ik kreeg al visieoen van slapan in een bushokje en bij de huidige temperaturen is dat geen pretje! Dat betekende straks in het donker lopen en in het donker aankonen en dan nog de vraag of er iets is! Ik werd er geke van en het liefst was ik omgedraaid naar Groningen! Maar... terwijl ik daar sjokkend liep te somberen, stopte er een auto naast me met een ouder echtpaar en hun kleinzoon. Ze hadden mijn schelp gezien en dat betekende voor hen St.Jacgues en dat betekent helpen! Zo maar ongevraagd! Ze hebben mij naar Thiviers gebracht. Onderweg vertelden ze, dat hij al 3 x en zijn vrouw 1 x vanuit Frankrijk naar Compostelle waren gelopen. Dit voorjaar gaat hij vanuit Marokko door Afrika lopen en volgend jaar wil hij vanuit Sevilla naar Compostelle lopen ( de Ruta de la Plata). In Thiviers kreeg ik nog van hem een dik (te zwaar) boek met zijn gelopen route en de adressen waar hij overnacht heeft. Heel lief van hem en ik voelde me verplicht om het in ieder geval 1 dag mee te sjouwen, daarna heb ik het op de leestafel van de refuge in Sorges achter gelaten! In Thiviers liep ik op goed geluk een kant op en daar dook het bordje hotel op. De deur zat op slot, maar opende een Engelse dame op mijn bellen. Ook zij waren op maandag gesloten, maar ik was van harte welkom! Restaurant was ook gesloten, maar ze was toch voor haar gezin aan het koken, dus kon ik met hen meeeten! Een heerlijke maaltijd met zelf gebakken applepie toe! Ik was kapot en ik lag een uurtje later onder de wol! Fysiek een aanslag, maar vooral mentaal heeft deze dag een behoorlijke tik opgeleverd!
13e etappe dinsdag 25 maart 2008
Thiviers - Sorges 20 km totaal 452.9
Zon ,zon en nog eens zon vandaag! Terwijl ik vanmorgen vroeg een SMS-je kreeg, dat er sneeuw ligt in Nederland! Vanmorgen - na de ellendige dag van gisteren - heel moeilijk op gang gekomen, ik moest mezelf eerst weer bij elkaar rapen. Na het ontbijt geen enkele trek om op stap te gaan, eerst koffie gedronken in het stadje en om half 11 toch maar weer de stoute schoenen aangetrokken. heel langzaam kwam het gevoel en het tempo weer terug. Tegen kwart voor 3 was ik in Sorges, ik slaap daar in het maison municipale pour pelerins! Aanmelden gaat via de mairie (gemeentehuis), maar die was gesloten. De werkster verwees me naar het huis zelf en daar hing gelukkig een briefje, dat ze vanaf 4 uur open zijn. Gelukkig waren de hospitaliers Paulette en Jacques er al om half 4. Het ziet er prachtig uit, het lijkt wel een beetje op een kampeerboerderij voor max. 5 personen. Alles als nieuw en goed onderhouden. Maar ja, ik was wel onder hoede van de 2 vrijwilligers en in het dorp was helemaal niets! Jacques heeft wel heerlijk voor ons gekookt, maar iets frivools als een biertje zat er niet in. Kopje thee kon ik krijgen, erg rustig. Wel heel lief - er was geen TV in huis - hebben ze op hun laptop een DVD-je gedraaid. Helaas doen ze in Frankrijk ook aan na-synchronisatie, dus alles in het Frans en dat gaat dan wel erg rap voor mij!
Wat had ik gisteren willen schrijven, voor ik me zo rot ging voelen?
Ook dat slechte weer en vooral de lage temperaturen hebben toch ook wel wat. wat ben ik blij als ik ergens binnen kom en het is er warm en wat is het intens genieten onderweg boven een kop dampende koffie met een baqutte paté of een jambon cru! Die kleine dingetijes pepen mij weer op om de boel weer op de schouders te hijsen en door te gaan. Halverwege de tocht gisteren voelde ik me heerlijk vrij en onbekommerd rondlopen, me nergens druk over makend. Hooguit of ik 's avonds eten heb en een dak boven mijn hoofd, een lekker plekje om te slapen! Misschien kan je na mijn vorig relaas begrijpen, waarom ik gisteren geen zin meer had om dit op te schrijven!?
14e etappe woensdag 26 maart 2008
Sorges - Périgueux 22.5 km totaal 475.4
Ik had afgesproken om half 9 ontbijt, maar om 8 uur zaten Paulette en Jacques al verwachtingsvol klaar met het ontbijt, dus geen ontkomen aan! voor half 9 liep ik al buiten op mijn route! Het was heel moeilijk inschatten wat het weer zou gaan doen. Het eerste uur was redelijk, daarna ging het langzaam aan over van miezeren naar gieten. Prachtige route over:door de Campagne, maar de Campagne betekent steevast geen koffie! Kwam ik na een km of 17 toch een restaurant tegen! Ik druipend van top tot teen, werd argwanend door het personeel bekeken. Op mijn vraag om koffie werd er enigszins neerbuigend geantwoord het is hier een restaurant, geen bar! Op dat moment liep de eigenaar voorbij en die hoorde dat; hij kwam naar me toe en hij herhaalde het: we zijn een restaurant en geen bar. U kunt hier dus geen koffie kopen, maar wel krijgen! Geef mijnheer een kopje koffie van het huis! Erg aardig, ik heb toch maar niet om appeltaart gevraagd. Vanavond slaap ik in maison diocé Madelaine Delbrel, een kloosterachtig katholiek centrum. Ik had het gevoel, dat er verwacht werd van mij, dat ik er ook zou eten. uit beleefdheid dus gevraagd en ja,wel hoor dat kon. Ik had liever in het centrum van Périgueux gegeten, dat zag er erg leuk uit. Toen ik terug kwam uit de stad, bleek mijn maaltijd koud in de kantine te staan of ik het zelf even op wilde warmen in de micro - gezellig, ik was er alleen in een kantine voor 120 man?! Daarnaast was het niet te vreten!! ( sorry pour le mot).
15e etappe donderdag 27 maart 2008
Périgueux - St.Astier 27 km totaal 502.4
Volgens het boek was de etappe van vandaag 19 km. Dat vind ik tekort, dus heb ik er een stukje van 8 km vanmorgen aan vast geplakt. Vanmiddag wist ik waarom er vandaag een korte etappe gepland was: heel veel hoogteverschillen, louter klauteren en klimmen en dan niet over de weg maar over bergpaadjes! Vertrokken met regen, maar gelukkig werd het vanaf 1 uur droog. Ik slaap nu in het dorpshotelletje met de toepasselijke naam le Central! Er is nl. niets anders!
16e etappe vrijdag 28 maart 2008
St.Astier - Mussidan 24 km totaal 526.4
Al meteen buiten St.Astier kwam er een man naar buiten lopen om te vragen of ik pelerin de Compostelle was. Op mijn bevestiging nodigde hij me uit om een kopje koffie te komen drinken. Aangezien ik echter nauwelijks 10 minuten onderweg was en nog niet eens in mijn ritme zat, heb ik het beleefd afgeslagen, maar toch erg aardig. Even verder op kwam een man me een hand geven en bon courage wensen. Ook werder onderweg veel gezwaaid, in dit stukje leeft het blijkbaar behoorlijk!
Mijn eerste - en naar ik hoop de laatste tijdens deze trip - duikvlucht! Wat er precies gebeurde, weet ik nu nog niet! Maar plotseling vloog ik door de lucht, mijn stok en waterfles schoten vooruit! Languit met mijn handen tot aan de ellebogen en met mijn gezicht in de blubber! Een tel later, toen ik tot mijn positieven kwam, kreeg ik nog een flinke dreun op mijn achterhoofd, waardoor ik met mijn snufferd nog iets verder in de bagger werd gedrukt, bleek mijk rugzak te zijn die over mijn hoofd vloog! Het zal wel heel komisch geweest zijn, maar helaas was er geen publiek! Ik liep wel een tijd voor joker met de bagger op mijn armen, broek en gezicht, maar uiteindelijk is dat door de regen weer weg gespoeld!
Een km of 8 voor Mussidan kwam ik in een klein cafeetje en Mireille de eigenaresse kwam me met uitgestoken hand begroeten als pelerin. Ze liet me trots een krantenartikel zien, waarin een groot stuk aan haar positieve ontvangst van pelerins was gewijd. Ze had ook een adres van een refuge in Mussidan en ze bood aan om het voor me te reserveren. Dat heeft ze dan ook voor me gedaan. De refuge zelf is de beperkste, die ik tot nog toe heb meegemaakt. Maar, ja het pad van een pelrin gaat niet altijd over rozen! Vandaag weer veel regen, maar de meteo geeft aandat het morgen een prachtige dag wordt!
's Avonds gegeten in het restaurant " Lou Marmitou " Cuisine Périgourdine. Ik vond de naam klinken als iets uit een spaghettie-western. Aan de buitenkant een klein onooglijk restaurant en bij binnenkomst ook niets bijzonders. Bleek er een geweldig restaurant voor ca 100 man te zijn. Was wel heel grappig, want na een biertje ging aan tafel zitten. Er werd me niets gevraagd, maar een paar minuten later stond er een enorme soepterrine en moest ik maar pakken waar ik trek in had. Al met al kreeg ik 5 gangen, waarbij ik wel uit 2 hoofdgerechten mocht kiezen, voorgeschoteld en dat alles inc een halve liter wijn voor 11.50 euro!
17e etappe zaterdag 29 maart 2008
Mussidan - Sainte Foy-la-Grande 34 km totaal 560.4
Is dit leven wel gezond? Kan mijn stadslichaam dit wel allemaal aan? Al 3 weken lopen over/door de Campagen, geen heerlijke uitlaatgassen, geen rook in cafées en restaurants, geen 06-bereik, nauwelijks of geen internet, geen stadsgeluiden, bijna geen alcohol en elke avond tussen 9 en 10 naar bed! Ik raak totaal ontregeld en ik heb straks maanden nodig om mijn conditie weer wat op peil te krijgen!
Vandaag de hele dag zon aan een stralend blauwe hemel! Een zware, éentonige etappevan 34 km over asfalt, weinig of geen afwisseling, geen dorpen! Nergens een plekje om even te rusten en een kopje koffie te drinken! Er was al voor gewaarschuwd in de refuge, iedereen is blij als deze dag er op zit! 2 Nederlandse medepelgrims ontmoet, Aad en Tiny uit Den Haag. We slapan vanavond in het zelfde hotelletje. Het zijn - dat zijn mijn woorden - deeltijdpelgrims, zij doen de Camino in 4 etappes i.v.m. werkverplichtingen.
Grappig in dit hotel was dat de eigenaar en de eigenaresse er zo indonesisch uitzagen. ik kon het natuurlijk de volgende morgen niet na laten om naar hun roots te vragen. Mevrouw antwoorde dat ze uit Madagaskar kwamen. Toen ik vertelde van indonesische mensen in nederland, lichtte haar gezicht op, inderdaad waren er een paar generaties voor haar vanuit Maleisie naar Madagaska vertrokken!
18e etappe zondag 30 maart 2008
Sainte Foy-la-Grande - Sainte Ferme 27 km totaal 587.4
Vandaag helaas weer in de stromende regen gelopen, tenminste na 17 km. Dat gehannes van mij met de poncho levert ook voordelen op: ca 2 km voor Pellegrue begon het te regenen en uiteraard kreeg ik mijn poncho niet zelfstandig aan. Uiteindelijk heb ik gewoon ergens aangebeld, waar auto's voor de deur stonden. ik werd er buitengewoon hartelijk ontvangen: kom binnen, wil je koffie? Aangezien ik drijfnat was en onder de modder zat, leek me het niet verstandig om naar binnen te gaan. kreeg ik een stoel in de garage en koffie met gebak. Op mijn vraag of ze dat zelf gebakken hadden, verdween 1 van de dames in huis en even later kwam ze terug met een tweede stuk taart, dat had ze wel zelf gebakken! op het laatst stonden er 7 mensen om me heen in de garage en vanuit het huis hoorde ik moeders roepen" komt er nog iemand aan tafel?" Ik ben door de hele familie bon courage toegewenst en door hen uitgezwaaid!
In Sainte Ferme heb ik onderdak gevonden bij Catherine en Paul Denamps resp. 86 en 87 jaar! Sinds een jaar of 7 hebben ze een chambre d'hotes. Ze hebben zelf een wijnhuis gehad - Chateau la Rigalle - Bordeauxwijn, cuvee speciale. Toen Catherine naar het toilet was, vertelde Paul, dat hij veel zorg om haar heeft, ze heeft " malade d'alzheimer ". Dat is ook wel te merken aan Catherine, ze zit er heel teruggetrokken bij en het lijkt of de avond en waarschijnlijk ook de dagen aan haar voorbij glijden. Het is ontroerend om te zien hoe Paul - een grote stoere man met flinke kluiten, die altijd buiten gewerkt heeft en niet gewend is geweest aan huishoudelijke taken - nu in zijn eentje alles doet! Hij kookt, hij runt het huishouden, hij ontvangt de pelerins en hij verzorgt zijn vrouw teder!
Limoges - Firbeix 45.3 totaal 432.9
(en uiteindelijk Thiviers)
Man met de hamer - knock down, misschien - knock out, nooit!!
Vertrokken met sneeuw en een temperatuur van min 2.
Hoe lente? Planning was om naar Flavignac te lopen en daar te gaan slapen in de voormalige salle de catechisme. Echter.... dat kan alleen met een reservering bij de mairie en laat-ie nou gesloten zijn op Paasmaandag en op het tel.nr. werd niet gereageerd. Door gelopen naar Les Cars (28 km), de plaatselijke le Relais gesloten. doorgelopen naar Lautrette, daar was uberhaupt geen accomodatie, door naar Chalus, alles gesloten. Doorgelopen naar Firbeix, zat ik inmiddels al boven de 45 km, terwijl ik er slechts 28 gepland had. Ook daar was alles of vol of gesloten. Heeft iemand mij naar la Coquille gebracht, daar was volgens mijn boekje ook een hotel en toen we er aan kwamen brandde er licht. Mijn chauffeur had haast en draaide direct weer om. Bleek ook dit hotel gesloten en op mijn bellen werd niet open gedaan! Verder geen mogelijkheden, dat werd lopen naar Tyhiviers, 14 km verder en het was al 6 uur! ik kreeg al visieoen van slapan in een bushokje en bij de huidige temperaturen is dat geen pretje! Dat betekende straks in het donker lopen en in het donker aankonen en dan nog de vraag of er iets is! Ik werd er geke van en het liefst was ik omgedraaid naar Groningen! Maar... terwijl ik daar sjokkend liep te somberen, stopte er een auto naast me met een ouder echtpaar en hun kleinzoon. Ze hadden mijn schelp gezien en dat betekende voor hen St.Jacgues en dat betekent helpen! Zo maar ongevraagd! Ze hebben mij naar Thiviers gebracht. Onderweg vertelden ze, dat hij al 3 x en zijn vrouw 1 x vanuit Frankrijk naar Compostelle waren gelopen. Dit voorjaar gaat hij vanuit Marokko door Afrika lopen en volgend jaar wil hij vanuit Sevilla naar Compostelle lopen ( de Ruta de la Plata). In Thiviers kreeg ik nog van hem een dik (te zwaar) boek met zijn gelopen route en de adressen waar hij overnacht heeft. Heel lief van hem en ik voelde me verplicht om het in ieder geval 1 dag mee te sjouwen, daarna heb ik het op de leestafel van de refuge in Sorges achter gelaten! In Thiviers liep ik op goed geluk een kant op en daar dook het bordje hotel op. De deur zat op slot, maar opende een Engelse dame op mijn bellen. Ook zij waren op maandag gesloten, maar ik was van harte welkom! Restaurant was ook gesloten, maar ze was toch voor haar gezin aan het koken, dus kon ik met hen meeeten! Een heerlijke maaltijd met zelf gebakken applepie toe! Ik was kapot en ik lag een uurtje later onder de wol! Fysiek een aanslag, maar vooral mentaal heeft deze dag een behoorlijke tik opgeleverd!
13e etappe dinsdag 25 maart 2008
Thiviers - Sorges 20 km totaal 452.9
Zon ,zon en nog eens zon vandaag! Terwijl ik vanmorgen vroeg een SMS-je kreeg, dat er sneeuw ligt in Nederland! Vanmorgen - na de ellendige dag van gisteren - heel moeilijk op gang gekomen, ik moest mezelf eerst weer bij elkaar rapen. Na het ontbijt geen enkele trek om op stap te gaan, eerst koffie gedronken in het stadje en om half 11 toch maar weer de stoute schoenen aangetrokken. heel langzaam kwam het gevoel en het tempo weer terug. Tegen kwart voor 3 was ik in Sorges, ik slaap daar in het maison municipale pour pelerins! Aanmelden gaat via de mairie (gemeentehuis), maar die was gesloten. De werkster verwees me naar het huis zelf en daar hing gelukkig een briefje, dat ze vanaf 4 uur open zijn. Gelukkig waren de hospitaliers Paulette en Jacques er al om half 4. Het ziet er prachtig uit, het lijkt wel een beetje op een kampeerboerderij voor max. 5 personen. Alles als nieuw en goed onderhouden. Maar ja, ik was wel onder hoede van de 2 vrijwilligers en in het dorp was helemaal niets! Jacques heeft wel heerlijk voor ons gekookt, maar iets frivools als een biertje zat er niet in. Kopje thee kon ik krijgen, erg rustig. Wel heel lief - er was geen TV in huis - hebben ze op hun laptop een DVD-je gedraaid. Helaas doen ze in Frankrijk ook aan na-synchronisatie, dus alles in het Frans en dat gaat dan wel erg rap voor mij!
Wat had ik gisteren willen schrijven, voor ik me zo rot ging voelen?
Ook dat slechte weer en vooral de lage temperaturen hebben toch ook wel wat. wat ben ik blij als ik ergens binnen kom en het is er warm en wat is het intens genieten onderweg boven een kop dampende koffie met een baqutte paté of een jambon cru! Die kleine dingetijes pepen mij weer op om de boel weer op de schouders te hijsen en door te gaan. Halverwege de tocht gisteren voelde ik me heerlijk vrij en onbekommerd rondlopen, me nergens druk over makend. Hooguit of ik 's avonds eten heb en een dak boven mijn hoofd, een lekker plekje om te slapen! Misschien kan je na mijn vorig relaas begrijpen, waarom ik gisteren geen zin meer had om dit op te schrijven!?
14e etappe woensdag 26 maart 2008
Sorges - Périgueux 22.5 km totaal 475.4
Ik had afgesproken om half 9 ontbijt, maar om 8 uur zaten Paulette en Jacques al verwachtingsvol klaar met het ontbijt, dus geen ontkomen aan! voor half 9 liep ik al buiten op mijn route! Het was heel moeilijk inschatten wat het weer zou gaan doen. Het eerste uur was redelijk, daarna ging het langzaam aan over van miezeren naar gieten. Prachtige route over:door de Campagne, maar de Campagne betekent steevast geen koffie! Kwam ik na een km of 17 toch een restaurant tegen! Ik druipend van top tot teen, werd argwanend door het personeel bekeken. Op mijn vraag om koffie werd er enigszins neerbuigend geantwoord het is hier een restaurant, geen bar! Op dat moment liep de eigenaar voorbij en die hoorde dat; hij kwam naar me toe en hij herhaalde het: we zijn een restaurant en geen bar. U kunt hier dus geen koffie kopen, maar wel krijgen! Geef mijnheer een kopje koffie van het huis! Erg aardig, ik heb toch maar niet om appeltaart gevraagd. Vanavond slaap ik in maison diocé Madelaine Delbrel, een kloosterachtig katholiek centrum. Ik had het gevoel, dat er verwacht werd van mij, dat ik er ook zou eten. uit beleefdheid dus gevraagd en ja,wel hoor dat kon. Ik had liever in het centrum van Périgueux gegeten, dat zag er erg leuk uit. Toen ik terug kwam uit de stad, bleek mijn maaltijd koud in de kantine te staan of ik het zelf even op wilde warmen in de micro - gezellig, ik was er alleen in een kantine voor 120 man?! Daarnaast was het niet te vreten!! ( sorry pour le mot).
15e etappe donderdag 27 maart 2008
Périgueux - St.Astier 27 km totaal 502.4
Volgens het boek was de etappe van vandaag 19 km. Dat vind ik tekort, dus heb ik er een stukje van 8 km vanmorgen aan vast geplakt. Vanmiddag wist ik waarom er vandaag een korte etappe gepland was: heel veel hoogteverschillen, louter klauteren en klimmen en dan niet over de weg maar over bergpaadjes! Vertrokken met regen, maar gelukkig werd het vanaf 1 uur droog. Ik slaap nu in het dorpshotelletje met de toepasselijke naam le Central! Er is nl. niets anders!
16e etappe vrijdag 28 maart 2008
St.Astier - Mussidan 24 km totaal 526.4
Al meteen buiten St.Astier kwam er een man naar buiten lopen om te vragen of ik pelerin de Compostelle was. Op mijn bevestiging nodigde hij me uit om een kopje koffie te komen drinken. Aangezien ik echter nauwelijks 10 minuten onderweg was en nog niet eens in mijn ritme zat, heb ik het beleefd afgeslagen, maar toch erg aardig. Even verder op kwam een man me een hand geven en bon courage wensen. Ook werder onderweg veel gezwaaid, in dit stukje leeft het blijkbaar behoorlijk!
Mijn eerste - en naar ik hoop de laatste tijdens deze trip - duikvlucht! Wat er precies gebeurde, weet ik nu nog niet! Maar plotseling vloog ik door de lucht, mijn stok en waterfles schoten vooruit! Languit met mijn handen tot aan de ellebogen en met mijn gezicht in de blubber! Een tel later, toen ik tot mijn positieven kwam, kreeg ik nog een flinke dreun op mijn achterhoofd, waardoor ik met mijn snufferd nog iets verder in de bagger werd gedrukt, bleek mijk rugzak te zijn die over mijn hoofd vloog! Het zal wel heel komisch geweest zijn, maar helaas was er geen publiek! Ik liep wel een tijd voor joker met de bagger op mijn armen, broek en gezicht, maar uiteindelijk is dat door de regen weer weg gespoeld!
Een km of 8 voor Mussidan kwam ik in een klein cafeetje en Mireille de eigenaresse kwam me met uitgestoken hand begroeten als pelerin. Ze liet me trots een krantenartikel zien, waarin een groot stuk aan haar positieve ontvangst van pelerins was gewijd. Ze had ook een adres van een refuge in Mussidan en ze bood aan om het voor me te reserveren. Dat heeft ze dan ook voor me gedaan. De refuge zelf is de beperkste, die ik tot nog toe heb meegemaakt. Maar, ja het pad van een pelrin gaat niet altijd over rozen! Vandaag weer veel regen, maar de meteo geeft aandat het morgen een prachtige dag wordt!
's Avonds gegeten in het restaurant " Lou Marmitou " Cuisine Périgourdine. Ik vond de naam klinken als iets uit een spaghettie-western. Aan de buitenkant een klein onooglijk restaurant en bij binnenkomst ook niets bijzonders. Bleek er een geweldig restaurant voor ca 100 man te zijn. Was wel heel grappig, want na een biertje ging aan tafel zitten. Er werd me niets gevraagd, maar een paar minuten later stond er een enorme soepterrine en moest ik maar pakken waar ik trek in had. Al met al kreeg ik 5 gangen, waarbij ik wel uit 2 hoofdgerechten mocht kiezen, voorgeschoteld en dat alles inc een halve liter wijn voor 11.50 euro!
17e etappe zaterdag 29 maart 2008
Mussidan - Sainte Foy-la-Grande 34 km totaal 560.4
Is dit leven wel gezond? Kan mijn stadslichaam dit wel allemaal aan? Al 3 weken lopen over/door de Campagen, geen heerlijke uitlaatgassen, geen rook in cafées en restaurants, geen 06-bereik, nauwelijks of geen internet, geen stadsgeluiden, bijna geen alcohol en elke avond tussen 9 en 10 naar bed! Ik raak totaal ontregeld en ik heb straks maanden nodig om mijn conditie weer wat op peil te krijgen!
Vandaag de hele dag zon aan een stralend blauwe hemel! Een zware, éentonige etappevan 34 km over asfalt, weinig of geen afwisseling, geen dorpen! Nergens een plekje om even te rusten en een kopje koffie te drinken! Er was al voor gewaarschuwd in de refuge, iedereen is blij als deze dag er op zit! 2 Nederlandse medepelgrims ontmoet, Aad en Tiny uit Den Haag. We slapan vanavond in het zelfde hotelletje. Het zijn - dat zijn mijn woorden - deeltijdpelgrims, zij doen de Camino in 4 etappes i.v.m. werkverplichtingen.
Grappig in dit hotel was dat de eigenaar en de eigenaresse er zo indonesisch uitzagen. ik kon het natuurlijk de volgende morgen niet na laten om naar hun roots te vragen. Mevrouw antwoorde dat ze uit Madagaskar kwamen. Toen ik vertelde van indonesische mensen in nederland, lichtte haar gezicht op, inderdaad waren er een paar generaties voor haar vanuit Maleisie naar Madagaska vertrokken!
18e etappe zondag 30 maart 2008
Sainte Foy-la-Grande - Sainte Ferme 27 km totaal 587.4
Vandaag helaas weer in de stromende regen gelopen, tenminste na 17 km. Dat gehannes van mij met de poncho levert ook voordelen op: ca 2 km voor Pellegrue begon het te regenen en uiteraard kreeg ik mijn poncho niet zelfstandig aan. Uiteindelijk heb ik gewoon ergens aangebeld, waar auto's voor de deur stonden. ik werd er buitengewoon hartelijk ontvangen: kom binnen, wil je koffie? Aangezien ik drijfnat was en onder de modder zat, leek me het niet verstandig om naar binnen te gaan. kreeg ik een stoel in de garage en koffie met gebak. Op mijn vraag of ze dat zelf gebakken hadden, verdween 1 van de dames in huis en even later kwam ze terug met een tweede stuk taart, dat had ze wel zelf gebakken! op het laatst stonden er 7 mensen om me heen in de garage en vanuit het huis hoorde ik moeders roepen" komt er nog iemand aan tafel?" Ik ben door de hele familie bon courage toegewenst en door hen uitgezwaaid!
In Sainte Ferme heb ik onderdak gevonden bij Catherine en Paul Denamps resp. 86 en 87 jaar! Sinds een jaar of 7 hebben ze een chambre d'hotes. Ze hebben zelf een wijnhuis gehad - Chateau la Rigalle - Bordeauxwijn, cuvee speciale. Toen Catherine naar het toilet was, vertelde Paul, dat hij veel zorg om haar heeft, ze heeft " malade d'alzheimer ". Dat is ook wel te merken aan Catherine, ze zit er heel teruggetrokken bij en het lijkt of de avond en waarschijnlijk ook de dagen aan haar voorbij glijden. Het is ontroerend om te zien hoe Paul - een grote stoere man met flinke kluiten, die altijd buiten gewerkt heeft en niet gewend is geweest aan huishoudelijke taken - nu in zijn eentje alles doet! Hij kookt, hij runt het huishouden, hij ontvangt de pelerins en hij verzorgt zijn vrouw teder!
Journaal 4e week van maandag 31 maart 2008
19e etappe maandag 31 maart 2008
Sainte Ferme - La Réole 19.8 totaal 607.2
Vanmorgen had Paul voor het ontbijt gezorgd. Nadat ik ca 1 km gelopen had, kwam ik tot de ontdekking dat ik mijn credential was vergeten! En, je hoor..... hij lag inderdaad nog op mijn slaapkamer! Er is niets vervelender dan 2 x hetzelfde stuk te moeten lopen zonder dat het iets oplevert, behalve de wetenschap dat je 's morgensvroeg stom bezig was! Om half 8 en tijdens het ontbijt goot het nog, maar bij vertrek was het droog. Veel dreigende wolken onderweg en in de verte duidelijke regenbuien en ook een heftig onweer, maar ik kon er mooi tussendoor laveren! eindelijk liep ik eens aan de sunny side van de buien!
Ik loop nu al 3 dagen tussen de wijnvelden van de Bordeaux. Links en rechts schieten de Chateaux voorbij. Dat klinkt interessanter, dan het is. Het zijn gewoon veredelde boerderijen, maar Chateau op het etiket verkoopt de wijn waarschijnlijk beter! 3 Dagen lang duizenden wijnranken, als militairen stram in het gelid, indrukwekkend! In La Réole had de office du tourisme gemeend zich een vrije dag te kunnen geven. Ben ik maar de mairie binnen gestapt. De eerste dame, die ik om een slaapplaats vroeg hag geen idee, maar ze ging wel bellen. 5 Minuten later kwam ze naar me toe: ze had een adres voor me geregeld! Dat bleek bij m. en mme.Moreau te zijn, een echtpaar dat onder auspicien van dicoése van Bordeaux katholiek werk doet in La Réole. Zij vangen ook al zo'n 15 jaar belangeloos pelerins op. Belangeloos betekent, dat zij geen vergoeding vragen! Ik was van harte welkom, ik kreeg een mooie kamer en tussendoor ook nog een biertje en mevrouw vroeg of ik ook de repas(maaltijd) wilde gebruiken. Nou graag, wat zijn de kosten? Rien, niets! Ik heb gevraagd of ik toch wat mocht geven. Dat mag, maar het wordt echt niet van mij verwacht! Toch gedaan. Het was al 7 uur en mevrouw was aan het koken en mijnheer was er nog steeds niet! Heel voorzichtig vroeg ik of hij moest overwerken. Bleek dat hij net een openhart operatie had gehad en nu in het ziekenhuis in bordeaux ligt. Heeft deze vrouw zoveel zorgen, maar stelt ze toch haar huis open voor anderen, geweldig! Heerlijk gegeten en ook nog een halve fles wijn gehad en als ik had gewild alles voor niets! Waar kom je zo iets tegen?
Dinsdag 1 april 2008
Rustdag in Langon! Met de trein vanuit La Réole naar Langon gegaan. Dat ligt een stukje buiten de route, maar donderdag komt Djoeke een aantal dagen meelopen. Dan kan ik even treintijden en mogelijke andere dingen voor haar uitzoeken. Ze komt vanuit Groningen naar Bordeaux, dan nog een binnenlands boemeltje en vanuit Langon naar Basaz! Een hele onderneming, maar ik verheug me erop! Eindelijk weer gewoon Nederlands praten en ook met z'n 2en lopen door Les Landes. Het niet meest makkelijke deel van de Campagne door z'n uitgestrektheid en soms door het monotone landschap!
20e etappe woensdag 2 april 2008
Langon - Basaz 16 km totaal 627.2
Vanuit Langon aansluiting gezocht halverwege de route la Réole - Basaz om zo de treinkm's toch echt te lopen! Een pittig stukje met een paar stevige hellinkjes! Ik heb in Basaz 2 nachten geboekt: 1 voor mij zelf, helaas is vanavond alles vol! Dus hebben ze voor mij een bed geimproviseerd in de feestzaal tussen de opgestapelde stoelen en tafels en net onder de feestslingers! Maar wel in een heus kasteeltje en het wordt vanavond chambre d'hoten met een groep Belgen - ik hoop, dat het Vlamingen zijn, maar dat kunnen ze me nog niet vertellen. Bleken dus allemaal franstaligen uit Bruxelles te zijn, heel erg gezellig en ik zat gewoon als nr.16 temidden van de anderen! Ondanks de vreemde slaapplaats een uitstekende nachtrust gehad en de volgende morgen vroeg naar Langon om Djoeke op te halen. Ze komt om 1 uur met de trein, maar er gaan slechts 4 bussen op een dag, dus ik was er al om kwart over 9. Vanaf 1 uur hebben we tot half 6 op de bus tyerug moeten wachten. Wat zeuren wij over streekvervoer, 1 weekje Frankrijk en je zult heel anders piepen! De 2e nacht hadden ze wel ruimte in het kasteel. We kregen een fantastische kamer met groot balkon aan de tuinzijde! Djoeke had Westmalle meegenomen - ze weet me wel te paaien - en die hebben we heerlijk uit plastic bloemetjes glaasjes opgedronken!
21e etappe vrijdag 4 april 2008
Basaz - Captieux - le Billom 26.6 km totaal 653.8
Vuurdoop voor Djoeke! Geplande start met een voorzichtige 18.6 km, liep heel anders dan we gehoopt hadden en het werd uiteindelijk 26.6 km. Triomfantelijk had ze al om half 2 geSMSed, dat we er waren! Ware het niet...., dat er in Captieux geen onderkomen bleek te zijn. In de mairie werd er heel vriendelijk een slaapplaats voor ons geregeld in le Billom. Na op een terrasje lekker 2 biertjes en een enorme sandwich verorberd te hebben bij 20 C, vroegen we vol goede moed aan de restaurant eigenaar waar le Billom ligt. In heel Captieux kon slechts 1 man ons een beetje een richting wijzen. Op de mairie konden ze het ook niet goed uitleggen en daar werd de afstand op ca 2 km geschat! Helaas 3 mensen, 3 meningen en 3 windrichtingen! Uiteindelijk zag de plaatselijke kapper ons rondjes lopen en die had het meest logische verhaal, dus.... Bleek de gewone route naar Roquefort te zijn! Maar na 4 à 5 km nog steeds geen aanwijzing, waar le Billom ligt.
Onderweg midden in het bos stond een leuk klein huisje. We hebben aangeklopt om de weg te vragen. Werd er direct het terras voor ons buiten gezet en werden we ongevraagd vergast op een kopje thee met lekker koekjes en die mensen vertelden, dat het nog best wel ver was. Terwijl wij al op ons tandvlees liepen! Nog een paar km doorgelopen en nog steeds geen teken van leven in een groot ontoegankelijk bos! Bleek le Billom uiteindelijk 1 huis heel eenzaam in het bos te zijn! De 70-jarige eigenaresse verwelkomde ons hartelijk, maar ze was verbaasd, dat we er al waren. De mensen doen er normaal veel langer over, een compliment voor Djoeke! Ze vertelde iets over de route van morgen in een moeilijk te verstaan dialect, we begrepen het in ieder geval niet. Ze liep echter rechtstreeks naar het kippenhk en daar wilden we beslist niet slapen! De moed zakte ons in de schoenen! Ze wees ons echter alleen maar de route van de volgedne ochtend door het bos aan. We kregen een compleet ingerichte woning voor ons 2en, prima geregeld! Maar in de wijde omtrek natuurlijk geen winkels, laat staan een restaurant! Yvette (eigenaresse) heeft ons kaas, brood en wijn, de zgn cassecroute. Dat was de 2e avond voor Djoeke een enorm verschil met het kasteeltje van gisteren! Alleen met het eten was het de 2e dag op rij behelpen. gisteren bleek in Basaz 's avonds alles gesloten te zijn, behalve de plaatselijke afhaalpizzaboer! Binnen was er geen ruimte, maar wij mochten voor de deur op de stoep onze pizza opeten!
Vanmorgen vetrokken we al met een beetje zon, maar het is steeds meer een stralende zomerdag geworden, de hele dag in Tshirt en korte broek gelopen!
22e etappe zaterdag 5 april 2008
Le Billom - Roquefort de Marsan 25 km totaal 678.8
Vanmorgen vertrokken via de door Yvette aangewezen weg om weer aansluiting te vinden met de Chemin. Een vreselijk lange, rechte, ééntonige weg en m.n. de laatste 10 km! Beel een voormalig spoortraject te zijn, kaarsrecht en alleen maar bomen en dan niet van die aantrekkelijke, maar half verdorde naaldbomen! Het voordeel van het dunbevolkt zijn en weinig of geen geluiden in dit bos, dat er wel vrij veel dieren te zien waren, o.a. reeën en bijna de hele dag wel heel veel vogelgeluiden en niet te vergeten het geluid van de koekoek en zelfs een enkele specht! En..... ergens op de route stonden we opeens oog in oog met 2 duitse medepelgrims. 2 Vrienden uit Keulen, een paar keer per jaar - deeltijdpelgrims, dus - een route van ca 300 km doen! Zij liepen nu een traject van Limoges naar St.Jean Pied de Port.
Halverwege de route lekker koffie gedronken, tenminste lekker gedronken. Bij de koffie ben ik bang, dat ze die weg hebben gegooid en wij het afwaswater mochten drinken.
Tegen 3 uur in Roquefort! Het eerste het beste terrasje bleek het sleuteladres van de plaatselijke refuge te zijn! Een hele mooie gemeentelijke voorziening in een complex waar in ook de muziekschool zit! Dat betekende dwarsfluitles voor onze slaapkamer en in het zaaltje naast ons een orkest, dat schitterend speelde. Een refuge voor 8 personen met 2 x 2 stapelbedden! Rekenkundig zijn we Djoeke en ik er nog steeds niet overuit, hoe dit opgelost moet worden! 2 Uurtjes later kwam er nog een franse pelgrim, waarmee we de kamer moesten delen. Gelukkig zijn die andere 5 niet op komen dagen! Lekker gedoucht en daarna naar het terras- voor de ongelovige niet-pelgrims heeft Djoeke een foto gemaakt - bij een temperatuurtje van 28 graden! Een fantastisch terras, waar het halve dorp aanwezig was! Er bleek een darttoernooitje gehouden te worden. Ze hadden Affligem en de mensen konden onze aanwezigheid erg waarderen!
Die refuge wordt door de gemeente belangeloos beschikbaar gesteld, je kunt er van alles gratis gebruik maken en er ook de was doen en er bescheiden koken. We hebben de volgende ochtend toch maar wat in een potje gestopt!
Dan onze compagnon, de Fransman! Vanmorgen rondom 5 uur half 6 is hij opgestaan, heeft hij ons zo'n 2.5 uur wakker gehouden en is hij uiteindelijk pas om 8 vertrokken.
23e etappe zondag 6 april 2008
Roquefort - Mont de Marsan 27.5 km totaal 705.8
Djoeke: Ik heb er nog geen 700 km op zitten, maar soms voelt het wel een beetje zo! 80 vind ik ook best veel voor iemand, die zo iets nooit gedaan heeft. De bewonderende blikken en de complimente onderweg doen heel veel goed. Vandaag zijn we wat later opgestaan en vertrokken dan gepland, maar daar is onze Fransman debet aan! We hadden geen flauw idee, wat hij allemaal uitspookte, maar wij konden daardoor niet douchen. Petit déjeuner met thé, pain au chocolat en café. Kwart voor 10 op pad, redelijk afwisselend maar wel veel asfalt! Weinig mensen, weinig dieren, weinig horeca. Het weer iets minder lekker dan gisteren, bewolkt maar geen regen(hooguit 3 druppeltjes). Vandaag eindelijk een route met bankjes om even te kunnen pauzeren en de broekspijpen af te doen! Bij de 1e (broekspijp) werden we gestoord in positieve zin door een schots/iers echtpaar en 2 franse vrienden van hen. Ze waren samen uit de kerk gekomen (om 12 uur), ze hadden een rondleiding gehad van iemand, die dat in zijn ochtendjas deed!
De 2 echtparen vonden onze activiteiten zeer interessant en zeer bewonderenswaardig. Door de Fransen zijn we uitgenodigd om de avond bij hen te komen eten en we konden bij hen thuis blijven slapen! Voor al de man moest er echt van overtuigd worden, dat nog 100 km op 1 dag wel erg veel is. Van beide echtparen hebben we de adressen en tel.nr's gekregen met de uitdrukkeijke uitnodiging om van hun aanbod gebruik te maken. We denken, dat het niet in onze etappeschema past, maar het is wel typerend voor de houding en vriendelijkheid van de Fransen( en natuurlijk de Britten) in deze streek. Eindelijk koffie en gebak in Bouque gekregen in de plaatselijke Foyer Rural bij de jaarlijkse vlooienmarkt! Een enorm troep, maar wel heel luidruchtig en gezellig. De laatste 10 km over een fietspad(!?), prachtig maar al snel te weinig afwisseling! Saai en zwaar, maar gelukkig vond Dies (de echte pelgrim) dat ook en dan vind ik dat het mag. 10 Minuten rust genomen op een bankje en toch maar weer verder! Om 4 uur waren we in Mont de Marsan, bleek een hele grote plaats met nog meer asfalt en nog verder een paar km door buitenwijken naar het centrum! Toen hadden we het echt wel gehad! Wij naar het eerste het beste - leuke - kroegje en daar naar overnachtingsmogelijkheden gevraagd. De hotels bleken om de hoek te zijn, alleen...... de eerste 3 waren gesloten! Gelukkig hotel de la Gare niet, gebouwd ergens in de 30-jaren en daarna is er niets meer aan gedaan. Vooral het behang en het plafond waren amusant om te zien! Djoeke heeft zich ter plekke op het bed gestort, na een kleine reanimatie kon ze toch wel gebruik van de heerlijke warme douche - echter zonder douchekopophanging - maken. Verkwikt daarna de stad in! In Nederland draait in de tussentijd de wereld gewoon door: Gruno (voetbalt Djoeke´s vriendje Paul) verliest van Harkstede, Groningen verliest van NAC en Ajax wint met 4 - 1 met 3 doelpunten van Huntelaar! Goed eten bij de ItaMexiSpanjaard met prima witte wijn. Dat was dan ook meteen de enig haalbare activiteit in Mont de Marsan, ook hier is het een flink dooie boel op zondagavond! Het enige cafe waar enig teken van leven was, was het PMU-cafe met de wedstijd Marseille - Lyon onder de altijd weer gezellige TL-verlichting. Leuk was wel dat van beide clubs supporters aanwezig waren, die hun cluppie konden aanmoedigen. Marseille won met 3 - 1, nog in het laatste fluitsignaal stond de hele tent op en vertrok. wij dronken onze laatste restjes Affligem, terwijl de stoelen naast ons op de tafels - ook op onze tafel - werden gezet en de vloer onder onze voeten werd gedweild! Toen was het over en uit in Mont de Marsan. In hotel de la Gare bleek het plafond nog niet naar beneden gekomen, zodat we van onze welverdiende nachtrust konden gaan genieten.
Sainte Ferme - La Réole 19.8 totaal 607.2
Vanmorgen had Paul voor het ontbijt gezorgd. Nadat ik ca 1 km gelopen had, kwam ik tot de ontdekking dat ik mijn credential was vergeten! En, je hoor..... hij lag inderdaad nog op mijn slaapkamer! Er is niets vervelender dan 2 x hetzelfde stuk te moeten lopen zonder dat het iets oplevert, behalve de wetenschap dat je 's morgensvroeg stom bezig was! Om half 8 en tijdens het ontbijt goot het nog, maar bij vertrek was het droog. Veel dreigende wolken onderweg en in de verte duidelijke regenbuien en ook een heftig onweer, maar ik kon er mooi tussendoor laveren! eindelijk liep ik eens aan de sunny side van de buien!
Ik loop nu al 3 dagen tussen de wijnvelden van de Bordeaux. Links en rechts schieten de Chateaux voorbij. Dat klinkt interessanter, dan het is. Het zijn gewoon veredelde boerderijen, maar Chateau op het etiket verkoopt de wijn waarschijnlijk beter! 3 Dagen lang duizenden wijnranken, als militairen stram in het gelid, indrukwekkend! In La Réole had de office du tourisme gemeend zich een vrije dag te kunnen geven. Ben ik maar de mairie binnen gestapt. De eerste dame, die ik om een slaapplaats vroeg hag geen idee, maar ze ging wel bellen. 5 Minuten later kwam ze naar me toe: ze had een adres voor me geregeld! Dat bleek bij m. en mme.Moreau te zijn, een echtpaar dat onder auspicien van dicoése van Bordeaux katholiek werk doet in La Réole. Zij vangen ook al zo'n 15 jaar belangeloos pelerins op. Belangeloos betekent, dat zij geen vergoeding vragen! Ik was van harte welkom, ik kreeg een mooie kamer en tussendoor ook nog een biertje en mevrouw vroeg of ik ook de repas(maaltijd) wilde gebruiken. Nou graag, wat zijn de kosten? Rien, niets! Ik heb gevraagd of ik toch wat mocht geven. Dat mag, maar het wordt echt niet van mij verwacht! Toch gedaan. Het was al 7 uur en mevrouw was aan het koken en mijnheer was er nog steeds niet! Heel voorzichtig vroeg ik of hij moest overwerken. Bleek dat hij net een openhart operatie had gehad en nu in het ziekenhuis in bordeaux ligt. Heeft deze vrouw zoveel zorgen, maar stelt ze toch haar huis open voor anderen, geweldig! Heerlijk gegeten en ook nog een halve fles wijn gehad en als ik had gewild alles voor niets! Waar kom je zo iets tegen?
Dinsdag 1 april 2008
Rustdag in Langon! Met de trein vanuit La Réole naar Langon gegaan. Dat ligt een stukje buiten de route, maar donderdag komt Djoeke een aantal dagen meelopen. Dan kan ik even treintijden en mogelijke andere dingen voor haar uitzoeken. Ze komt vanuit Groningen naar Bordeaux, dan nog een binnenlands boemeltje en vanuit Langon naar Basaz! Een hele onderneming, maar ik verheug me erop! Eindelijk weer gewoon Nederlands praten en ook met z'n 2en lopen door Les Landes. Het niet meest makkelijke deel van de Campagne door z'n uitgestrektheid en soms door het monotone landschap!
20e etappe woensdag 2 april 2008
Langon - Basaz 16 km totaal 627.2
Vanuit Langon aansluiting gezocht halverwege de route la Réole - Basaz om zo de treinkm's toch echt te lopen! Een pittig stukje met een paar stevige hellinkjes! Ik heb in Basaz 2 nachten geboekt: 1 voor mij zelf, helaas is vanavond alles vol! Dus hebben ze voor mij een bed geimproviseerd in de feestzaal tussen de opgestapelde stoelen en tafels en net onder de feestslingers! Maar wel in een heus kasteeltje en het wordt vanavond chambre d'hoten met een groep Belgen - ik hoop, dat het Vlamingen zijn, maar dat kunnen ze me nog niet vertellen. Bleken dus allemaal franstaligen uit Bruxelles te zijn, heel erg gezellig en ik zat gewoon als nr.16 temidden van de anderen! Ondanks de vreemde slaapplaats een uitstekende nachtrust gehad en de volgende morgen vroeg naar Langon om Djoeke op te halen. Ze komt om 1 uur met de trein, maar er gaan slechts 4 bussen op een dag, dus ik was er al om kwart over 9. Vanaf 1 uur hebben we tot half 6 op de bus tyerug moeten wachten. Wat zeuren wij over streekvervoer, 1 weekje Frankrijk en je zult heel anders piepen! De 2e nacht hadden ze wel ruimte in het kasteel. We kregen een fantastische kamer met groot balkon aan de tuinzijde! Djoeke had Westmalle meegenomen - ze weet me wel te paaien - en die hebben we heerlijk uit plastic bloemetjes glaasjes opgedronken!
21e etappe vrijdag 4 april 2008
Basaz - Captieux - le Billom 26.6 km totaal 653.8
Vuurdoop voor Djoeke! Geplande start met een voorzichtige 18.6 km, liep heel anders dan we gehoopt hadden en het werd uiteindelijk 26.6 km. Triomfantelijk had ze al om half 2 geSMSed, dat we er waren! Ware het niet...., dat er in Captieux geen onderkomen bleek te zijn. In de mairie werd er heel vriendelijk een slaapplaats voor ons geregeld in le Billom. Na op een terrasje lekker 2 biertjes en een enorme sandwich verorberd te hebben bij 20 C, vroegen we vol goede moed aan de restaurant eigenaar waar le Billom ligt. In heel Captieux kon slechts 1 man ons een beetje een richting wijzen. Op de mairie konden ze het ook niet goed uitleggen en daar werd de afstand op ca 2 km geschat! Helaas 3 mensen, 3 meningen en 3 windrichtingen! Uiteindelijk zag de plaatselijke kapper ons rondjes lopen en die had het meest logische verhaal, dus.... Bleek de gewone route naar Roquefort te zijn! Maar na 4 à 5 km nog steeds geen aanwijzing, waar le Billom ligt.
Onderweg midden in het bos stond een leuk klein huisje. We hebben aangeklopt om de weg te vragen. Werd er direct het terras voor ons buiten gezet en werden we ongevraagd vergast op een kopje thee met lekker koekjes en die mensen vertelden, dat het nog best wel ver was. Terwijl wij al op ons tandvlees liepen! Nog een paar km doorgelopen en nog steeds geen teken van leven in een groot ontoegankelijk bos! Bleek le Billom uiteindelijk 1 huis heel eenzaam in het bos te zijn! De 70-jarige eigenaresse verwelkomde ons hartelijk, maar ze was verbaasd, dat we er al waren. De mensen doen er normaal veel langer over, een compliment voor Djoeke! Ze vertelde iets over de route van morgen in een moeilijk te verstaan dialect, we begrepen het in ieder geval niet. Ze liep echter rechtstreeks naar het kippenhk en daar wilden we beslist niet slapen! De moed zakte ons in de schoenen! Ze wees ons echter alleen maar de route van de volgedne ochtend door het bos aan. We kregen een compleet ingerichte woning voor ons 2en, prima geregeld! Maar in de wijde omtrek natuurlijk geen winkels, laat staan een restaurant! Yvette (eigenaresse) heeft ons kaas, brood en wijn, de zgn cassecroute. Dat was de 2e avond voor Djoeke een enorm verschil met het kasteeltje van gisteren! Alleen met het eten was het de 2e dag op rij behelpen. gisteren bleek in Basaz 's avonds alles gesloten te zijn, behalve de plaatselijke afhaalpizzaboer! Binnen was er geen ruimte, maar wij mochten voor de deur op de stoep onze pizza opeten!
Vanmorgen vetrokken we al met een beetje zon, maar het is steeds meer een stralende zomerdag geworden, de hele dag in Tshirt en korte broek gelopen!
22e etappe zaterdag 5 april 2008
Le Billom - Roquefort de Marsan 25 km totaal 678.8
Vanmorgen vertrokken via de door Yvette aangewezen weg om weer aansluiting te vinden met de Chemin. Een vreselijk lange, rechte, ééntonige weg en m.n. de laatste 10 km! Beel een voormalig spoortraject te zijn, kaarsrecht en alleen maar bomen en dan niet van die aantrekkelijke, maar half verdorde naaldbomen! Het voordeel van het dunbevolkt zijn en weinig of geen geluiden in dit bos, dat er wel vrij veel dieren te zien waren, o.a. reeën en bijna de hele dag wel heel veel vogelgeluiden en niet te vergeten het geluid van de koekoek en zelfs een enkele specht! En..... ergens op de route stonden we opeens oog in oog met 2 duitse medepelgrims. 2 Vrienden uit Keulen, een paar keer per jaar - deeltijdpelgrims, dus - een route van ca 300 km doen! Zij liepen nu een traject van Limoges naar St.Jean Pied de Port.
Halverwege de route lekker koffie gedronken, tenminste lekker gedronken. Bij de koffie ben ik bang, dat ze die weg hebben gegooid en wij het afwaswater mochten drinken.
Tegen 3 uur in Roquefort! Het eerste het beste terrasje bleek het sleuteladres van de plaatselijke refuge te zijn! Een hele mooie gemeentelijke voorziening in een complex waar in ook de muziekschool zit! Dat betekende dwarsfluitles voor onze slaapkamer en in het zaaltje naast ons een orkest, dat schitterend speelde. Een refuge voor 8 personen met 2 x 2 stapelbedden! Rekenkundig zijn we Djoeke en ik er nog steeds niet overuit, hoe dit opgelost moet worden! 2 Uurtjes later kwam er nog een franse pelgrim, waarmee we de kamer moesten delen. Gelukkig zijn die andere 5 niet op komen dagen! Lekker gedoucht en daarna naar het terras- voor de ongelovige niet-pelgrims heeft Djoeke een foto gemaakt - bij een temperatuurtje van 28 graden! Een fantastisch terras, waar het halve dorp aanwezig was! Er bleek een darttoernooitje gehouden te worden. Ze hadden Affligem en de mensen konden onze aanwezigheid erg waarderen!
Die refuge wordt door de gemeente belangeloos beschikbaar gesteld, je kunt er van alles gratis gebruik maken en er ook de was doen en er bescheiden koken. We hebben de volgende ochtend toch maar wat in een potje gestopt!
Dan onze compagnon, de Fransman! Vanmorgen rondom 5 uur half 6 is hij opgestaan, heeft hij ons zo'n 2.5 uur wakker gehouden en is hij uiteindelijk pas om 8 vertrokken.
23e etappe zondag 6 april 2008
Roquefort - Mont de Marsan 27.5 km totaal 705.8
Djoeke: Ik heb er nog geen 700 km op zitten, maar soms voelt het wel een beetje zo! 80 vind ik ook best veel voor iemand, die zo iets nooit gedaan heeft. De bewonderende blikken en de complimente onderweg doen heel veel goed. Vandaag zijn we wat later opgestaan en vertrokken dan gepland, maar daar is onze Fransman debet aan! We hadden geen flauw idee, wat hij allemaal uitspookte, maar wij konden daardoor niet douchen. Petit déjeuner met thé, pain au chocolat en café. Kwart voor 10 op pad, redelijk afwisselend maar wel veel asfalt! Weinig mensen, weinig dieren, weinig horeca. Het weer iets minder lekker dan gisteren, bewolkt maar geen regen(hooguit 3 druppeltjes). Vandaag eindelijk een route met bankjes om even te kunnen pauzeren en de broekspijpen af te doen! Bij de 1e (broekspijp) werden we gestoord in positieve zin door een schots/iers echtpaar en 2 franse vrienden van hen. Ze waren samen uit de kerk gekomen (om 12 uur), ze hadden een rondleiding gehad van iemand, die dat in zijn ochtendjas deed!
De 2 echtparen vonden onze activiteiten zeer interessant en zeer bewonderenswaardig. Door de Fransen zijn we uitgenodigd om de avond bij hen te komen eten en we konden bij hen thuis blijven slapen! Voor al de man moest er echt van overtuigd worden, dat nog 100 km op 1 dag wel erg veel is. Van beide echtparen hebben we de adressen en tel.nr's gekregen met de uitdrukkeijke uitnodiging om van hun aanbod gebruik te maken. We denken, dat het niet in onze etappeschema past, maar het is wel typerend voor de houding en vriendelijkheid van de Fransen( en natuurlijk de Britten) in deze streek. Eindelijk koffie en gebak in Bouque gekregen in de plaatselijke Foyer Rural bij de jaarlijkse vlooienmarkt! Een enorm troep, maar wel heel luidruchtig en gezellig. De laatste 10 km over een fietspad(!?), prachtig maar al snel te weinig afwisseling! Saai en zwaar, maar gelukkig vond Dies (de echte pelgrim) dat ook en dan vind ik dat het mag. 10 Minuten rust genomen op een bankje en toch maar weer verder! Om 4 uur waren we in Mont de Marsan, bleek een hele grote plaats met nog meer asfalt en nog verder een paar km door buitenwijken naar het centrum! Toen hadden we het echt wel gehad! Wij naar het eerste het beste - leuke - kroegje en daar naar overnachtingsmogelijkheden gevraagd. De hotels bleken om de hoek te zijn, alleen...... de eerste 3 waren gesloten! Gelukkig hotel de la Gare niet, gebouwd ergens in de 30-jaren en daarna is er niets meer aan gedaan. Vooral het behang en het plafond waren amusant om te zien! Djoeke heeft zich ter plekke op het bed gestort, na een kleine reanimatie kon ze toch wel gebruik van de heerlijke warme douche - echter zonder douchekopophanging - maken. Verkwikt daarna de stad in! In Nederland draait in de tussentijd de wereld gewoon door: Gruno (voetbalt Djoeke´s vriendje Paul) verliest van Harkstede, Groningen verliest van NAC en Ajax wint met 4 - 1 met 3 doelpunten van Huntelaar! Goed eten bij de ItaMexiSpanjaard met prima witte wijn. Dat was dan ook meteen de enig haalbare activiteit in Mont de Marsan, ook hier is het een flink dooie boel op zondagavond! Het enige cafe waar enig teken van leven was, was het PMU-cafe met de wedstijd Marseille - Lyon onder de altijd weer gezellige TL-verlichting. Leuk was wel dat van beide clubs supporters aanwezig waren, die hun cluppie konden aanmoedigen. Marseille won met 3 - 1, nog in het laatste fluitsignaal stond de hele tent op en vertrok. wij dronken onze laatste restjes Affligem, terwijl de stoelen naast ons op de tafels - ook op onze tafel - werden gezet en de vloer onder onze voeten werd gedweild! Toen was het over en uit in Mont de Marsan. In hotel de la Gare bleek het plafond nog niet naar beneden gekomen, zodat we van onze welverdiende nachtrust konden gaan genieten.
Journaal 5e week van maandag 7 april 2008
24e etappe maandag 7 april 2008
Mont de Marsan - Hagetmau 36 km totaal 741.8
Djoeke: Lange eentonige etappe, Djoeke vindt het wel 100 km lijken en ze is niet meer in staat om na te denken of iets zinnigs te zeggen! Vanmorgen was het ontbijt in hotel de la Gare okee! Thee, jus, lekkere broodjes en de baas kwam spontaan met Leonidas bonbons. Hij dacht natuurlijk Belgisch is ook een beetje Nederlands! Even voor half 10 vertrokken, het was heel koud, het had gevroren, het ijs lag nog op de auto´s! Maar wel stralend blauwe lucht, droog en zon! Op gang komen kostte Djoeke wat moeite. Vrij snel van de grote weg af en een route met veel hoogteverschillen. Pittig klimmetjena 17 km vlak voor Saint Sever en daar eindelijk de eerste bankjes en eindelijk - het was al 2 uur - koffie! Veel honden onderweg en los lopende kippen, laat Djoeke nou voor beide soorten veel respect hebben ( Dies: Ze is een beetje angsthaas, als ze een kip tegen komt! Van de andere kant, natuurlijk ook weer een uitgelezen kans om mij als ridder op te stellen en onverschrokken de confrontatie met de kippen aan te gaan!). Vanaf Saint Sever is het volgens het boekje nog 15 km. Volgens de gegevens van de Franse associatie is het 19, dat geloven wij eerder! Wel een heel mooi traject, veel slingerwegen en niet van die ellenlange rechte stukken. Zo kan je tenminste niet zien hoe ver het nog is. Wisselend weer, jas aan/uit/aan/uit! Half 6 in Hagetmau, beiden uitgeput! Office de tourisme wist na een groot aantal telefoontjes een slaapplekje voor ons te regelen bij de heer en mevrouw Laborde. Mijnheer kwam ons - gode zij dank - met de auto ophalen. Prima bed en een lekkere warme douche, maar weer geen ophanging! Eten bij de familie aan tafel, heel lief had mevrouw voor Djoeke apart gekookt(ze eet geen vlees) soepje, ommelet en een soort spaghetti en Dies kreeg een door mijnheer zelf geschoten vogel - gelukkig voor Dies lieten ze niet eerst een fotootje van het vogeltje zien. Djoeke bleef deze kwelling bespaard! We kregen vooraf eigen gestookte alcoholische versnapering van noten uit de eigen tuin. Het zijn hele lieve bejaarde mensen, waarschijnlijk zijn ze beiden een beetje doof, want ze praten zo ontzettend hard! En de meteo geeft aan, dat het morgen gaat regenen: life is hard! We zitten rondom half 9 nog met de mensen aan tafel en Djoeke heeft moeite om haar ogen open te houden. Dat werkte heel vertederend op het echtpaar. Hoe oneerlijk is het toch verdeeld in de wereld, vindt Dies. Als hij moe is reageert niemand daar op, van een rijpere jongen zoals hij, verwacht iedereen dat hij niet moe wordt. Gaat een jonge vrouw zitten gapen, dan is dat opeens iets bijzonders! Wel schattig van de oudjes is, dat we bij aankomst een gratis minibiertje kregen met 1 % alcohol!
25e etappe dinsdag 8 april 2008
Hagetmau - Orthez 30 km totaal 771.8
Ze hadden een heerlijk ontbijt voor ons klaar gezet en het bleek, dat ze ook ´s morgens zo hard schreeuwen! Geen regen, wel veel bewolking toen we tegen kwart voor 9 gingen lopen! We moesten dwars door Hagetmau langs de supermarkt, heerlijke chocola met nootjes gekocht. Erg lang stuk over asfalt moeten lopen, Djoekes teen begon langzamerhand buiten- proportioneel op te zwellen. Het weer werd steeds beter en onderweg kwamen we 2 - ja ze bestaan - hele leuke honden tegen, waarvan de ene we een uurtje met ons mee gelopen is. Gingen we op een bankje zitten , Djoeke moest toch iets aan haar teen gaan doen - de enige optie die Dies kon bedenken, snij dat ding er toch af - ging haar iets te ver. kwam onze trouwe 4-voeter naast ons bij de bank liggen wachten. Toen we ons zorgen begonnen te maken of hij nog wel terug naar huis zou gaan, zei Dies tegen hem: "arriverdecci au revoir" en dat schattige beest keek ons aan, draaide zich om , keek nog wel 3 keer om naar ons en ging terug! Was het wel een hond of ...St.Jacques...? In de tussentijd was ons water opgeraakt en er was ook weer een zwaar gebrek aan koffie-terrassen onderweg hebben we maar aangebeld onderweg in Beyries. 2 Superlieve mensen van 87 en 86 jaar, die ons niet alleen van water, maar ook van koffie, witte wijn en zelfs cointreau voorzagen. Kon de man zelf -met een vette knipoog - ook wat nemen en toen was natuurlijk het hek van de dam, nam mevrouw ook maar wat cointreau, want dat was zo goed tegen de reuma(ja,ja!) Mooie verhalen van deze 2 mensen, ze waren ook nog groot grondbezitters Droevig daarnaast was her verhaal van hun zoon, die vorige jaar bij een autoongeluk om het leven was gekomen. Wederzijds foto´s gemaakt en mailadressen(!) uitgewisseld. Verderop dacht Dies, dat Djoeke eindelijk door de tocht ook religieus geinspireerd was, toen ze uitriep: "God bestaat". Maar dat was alleen omdat er een bankje verscheen toen Dies voor de 3e keer zei, dattie een bankje nodig had om Marjet te SMSen( djoeke snapt trouwens niet waarom je daar een bankje voor nodig hebt).
Het laatste stuk was weer lang en zwaar - wij verdenken de plaatselijke horeca ervan, dat zij het laatste deel van de etappes uitzetten en het wat moeilijker maken onder het motto: moeizamere weg, vermoeide en dorstige mensen, dus meer bierconsumptie! Gelukkig was Orthez voorzien van een aantal leuke terassen, een leuk stadje met een prachtig terras lekker in de zon, fantastisch. Hotel gevonden, midden in het centrum, mooie kamer met geel behang en deze keer zonder scheuren, maar weer een douche die niet blijft hangen! Hebben ze patent op, geloof ik, in Frankrijk! Djoeke was het liefst op bed blijven liggen, maar toch maar gedoucht en opgefrist. Om half 9 restaurant opgezocht, ook dit stadje was nu al weer leeg, geen kip(Dies: gelukkig voor Djoeke) te bekennen, maar ook geen mensen. Eten met een heerlijke salade met tonijn was wel okke en de vin rouge ook, maar sfeer..... hola! Kroegen ook dicht, uiteindelijk de laatste 10 minuten van Liverpool - Arsenal gezien met de ontknoping met 3 doelpunten ( 4 - 2 ). En eindelijk voor het eerst Grand Marnier gevonden en nog een biertje en we zaten weer tussen de stoelen op de tafels en de dweilen onder onze voeten!
Woensdag 9 april 2008 rustdag in Orthez
Die had Dies ook wel nodig na 150 km met Djoeke´s (verbale) ratel! Nog koffie drinken op het terras en de kerk van Orthez bekijken en dan........... Djoeke´s trein gaat om 13.10 uur. Djoeke stuuurt vanuit Groningen haar impressie:
Le sonnet des tampons
Roquefort, Orthez, Mont-de-MarsanBougue, Hagetmau, Basaz, Beyries
Vier week gelêe zei het me niets
Maar nu weet ik er alles van
Ruim honderdvijftigduizend meter
Liepen wij daar door bos en veldSchouder of voet soms on-gesteld
En lang rechtdoor maakte ’t niet beter
Het minst waren we in ons’ sas
Als er weer eens een mooi terras
Gesloten of afwezig was
Maar het verhaal van Djoek’ en Dies
Eindigde altijd fantastisch
Want ‘bier goed, al goed’ was ‘t devies
Dies neemt de pen weer zelf ter hand. Was wel lekker makkelijk zo´n persooonlijke assistente onderweg. Na Djoeke´s vertrek de weblog weer aangevuld en me al verheugd om de wedstijd Barcelona - Schalke op TV! De 1e helft ook gezien, maar...... Canal+ zond de 2e helft niet uit, schakelde zomaar over naar: Manchester - Roma, baaaaalen !
26e etappe donderdag 10 april 2008
Orthez - Sauveterre 23 km totaal 794.8
St.Jean Pied de Port - Roncevalles 26 km totaal 868.1
Mont de Marsan - Hagetmau 36 km totaal 741.8
Djoeke: Lange eentonige etappe, Djoeke vindt het wel 100 km lijken en ze is niet meer in staat om na te denken of iets zinnigs te zeggen! Vanmorgen was het ontbijt in hotel de la Gare okee! Thee, jus, lekkere broodjes en de baas kwam spontaan met Leonidas bonbons. Hij dacht natuurlijk Belgisch is ook een beetje Nederlands! Even voor half 10 vertrokken, het was heel koud, het had gevroren, het ijs lag nog op de auto´s! Maar wel stralend blauwe lucht, droog en zon! Op gang komen kostte Djoeke wat moeite. Vrij snel van de grote weg af en een route met veel hoogteverschillen. Pittig klimmetjena 17 km vlak voor Saint Sever en daar eindelijk de eerste bankjes en eindelijk - het was al 2 uur - koffie! Veel honden onderweg en los lopende kippen, laat Djoeke nou voor beide soorten veel respect hebben ( Dies: Ze is een beetje angsthaas, als ze een kip tegen komt! Van de andere kant, natuurlijk ook weer een uitgelezen kans om mij als ridder op te stellen en onverschrokken de confrontatie met de kippen aan te gaan!). Vanaf Saint Sever is het volgens het boekje nog 15 km. Volgens de gegevens van de Franse associatie is het 19, dat geloven wij eerder! Wel een heel mooi traject, veel slingerwegen en niet van die ellenlange rechte stukken. Zo kan je tenminste niet zien hoe ver het nog is. Wisselend weer, jas aan/uit/aan/uit! Half 6 in Hagetmau, beiden uitgeput! Office de tourisme wist na een groot aantal telefoontjes een slaapplekje voor ons te regelen bij de heer en mevrouw Laborde. Mijnheer kwam ons - gode zij dank - met de auto ophalen. Prima bed en een lekkere warme douche, maar weer geen ophanging! Eten bij de familie aan tafel, heel lief had mevrouw voor Djoeke apart gekookt(ze eet geen vlees) soepje, ommelet en een soort spaghetti en Dies kreeg een door mijnheer zelf geschoten vogel - gelukkig voor Dies lieten ze niet eerst een fotootje van het vogeltje zien. Djoeke bleef deze kwelling bespaard! We kregen vooraf eigen gestookte alcoholische versnapering van noten uit de eigen tuin. Het zijn hele lieve bejaarde mensen, waarschijnlijk zijn ze beiden een beetje doof, want ze praten zo ontzettend hard! En de meteo geeft aan, dat het morgen gaat regenen: life is hard! We zitten rondom half 9 nog met de mensen aan tafel en Djoeke heeft moeite om haar ogen open te houden. Dat werkte heel vertederend op het echtpaar. Hoe oneerlijk is het toch verdeeld in de wereld, vindt Dies. Als hij moe is reageert niemand daar op, van een rijpere jongen zoals hij, verwacht iedereen dat hij niet moe wordt. Gaat een jonge vrouw zitten gapen, dan is dat opeens iets bijzonders! Wel schattig van de oudjes is, dat we bij aankomst een gratis minibiertje kregen met 1 % alcohol!
25e etappe dinsdag 8 april 2008
Hagetmau - Orthez 30 km totaal 771.8
Ze hadden een heerlijk ontbijt voor ons klaar gezet en het bleek, dat ze ook ´s morgens zo hard schreeuwen! Geen regen, wel veel bewolking toen we tegen kwart voor 9 gingen lopen! We moesten dwars door Hagetmau langs de supermarkt, heerlijke chocola met nootjes gekocht. Erg lang stuk over asfalt moeten lopen, Djoekes teen begon langzamerhand buiten- proportioneel op te zwellen. Het weer werd steeds beter en onderweg kwamen we 2 - ja ze bestaan - hele leuke honden tegen, waarvan de ene we een uurtje met ons mee gelopen is. Gingen we op een bankje zitten , Djoeke moest toch iets aan haar teen gaan doen - de enige optie die Dies kon bedenken, snij dat ding er toch af - ging haar iets te ver. kwam onze trouwe 4-voeter naast ons bij de bank liggen wachten. Toen we ons zorgen begonnen te maken of hij nog wel terug naar huis zou gaan, zei Dies tegen hem: "arriverdecci au revoir" en dat schattige beest keek ons aan, draaide zich om , keek nog wel 3 keer om naar ons en ging terug! Was het wel een hond of ...St.Jacques...? In de tussentijd was ons water opgeraakt en er was ook weer een zwaar gebrek aan koffie-terrassen onderweg hebben we maar aangebeld onderweg in Beyries. 2 Superlieve mensen van 87 en 86 jaar, die ons niet alleen van water, maar ook van koffie, witte wijn en zelfs cointreau voorzagen. Kon de man zelf -met een vette knipoog - ook wat nemen en toen was natuurlijk het hek van de dam, nam mevrouw ook maar wat cointreau, want dat was zo goed tegen de reuma(ja,ja!) Mooie verhalen van deze 2 mensen, ze waren ook nog groot grondbezitters Droevig daarnaast was her verhaal van hun zoon, die vorige jaar bij een autoongeluk om het leven was gekomen. Wederzijds foto´s gemaakt en mailadressen(!) uitgewisseld. Verderop dacht Dies, dat Djoeke eindelijk door de tocht ook religieus geinspireerd was, toen ze uitriep: "God bestaat". Maar dat was alleen omdat er een bankje verscheen toen Dies voor de 3e keer zei, dattie een bankje nodig had om Marjet te SMSen( djoeke snapt trouwens niet waarom je daar een bankje voor nodig hebt).
Het laatste stuk was weer lang en zwaar - wij verdenken de plaatselijke horeca ervan, dat zij het laatste deel van de etappes uitzetten en het wat moeilijker maken onder het motto: moeizamere weg, vermoeide en dorstige mensen, dus meer bierconsumptie! Gelukkig was Orthez voorzien van een aantal leuke terassen, een leuk stadje met een prachtig terras lekker in de zon, fantastisch. Hotel gevonden, midden in het centrum, mooie kamer met geel behang en deze keer zonder scheuren, maar weer een douche die niet blijft hangen! Hebben ze patent op, geloof ik, in Frankrijk! Djoeke was het liefst op bed blijven liggen, maar toch maar gedoucht en opgefrist. Om half 9 restaurant opgezocht, ook dit stadje was nu al weer leeg, geen kip(Dies: gelukkig voor Djoeke) te bekennen, maar ook geen mensen. Eten met een heerlijke salade met tonijn was wel okke en de vin rouge ook, maar sfeer..... hola! Kroegen ook dicht, uiteindelijk de laatste 10 minuten van Liverpool - Arsenal gezien met de ontknoping met 3 doelpunten ( 4 - 2 ). En eindelijk voor het eerst Grand Marnier gevonden en nog een biertje en we zaten weer tussen de stoelen op de tafels en de dweilen onder onze voeten!
Woensdag 9 april 2008 rustdag in Orthez
Die had Dies ook wel nodig na 150 km met Djoeke´s (verbale) ratel! Nog koffie drinken op het terras en de kerk van Orthez bekijken en dan........... Djoeke´s trein gaat om 13.10 uur. Djoeke stuuurt vanuit Groningen haar impressie:
Le sonnet des tampons
Roquefort, Orthez, Mont-de-MarsanBougue, Hagetmau, Basaz, Beyries
Vier week gelêe zei het me niets
Maar nu weet ik er alles van
Ruim honderdvijftigduizend meter
Liepen wij daar door bos en veldSchouder of voet soms on-gesteld
En lang rechtdoor maakte ’t niet beter
Het minst waren we in ons’ sas
Als er weer eens een mooi terras
Gesloten of afwezig was
Maar het verhaal van Djoek’ en Dies
Eindigde altijd fantastisch
Want ‘bier goed, al goed’ was ‘t devies
Dies neemt de pen weer zelf ter hand. Was wel lekker makkelijk zo´n persooonlijke assistente onderweg. Na Djoeke´s vertrek de weblog weer aangevuld en me al verheugd om de wedstijd Barcelona - Schalke op TV! De 1e helft ook gezien, maar...... Canal+ zond de 2e helft niet uit, schakelde zomaar over naar: Manchester - Roma, baaaaalen !
26e etappe donderdag 10 april 2008
Orthez - Sauveterre 23 km totaal 794.8
Lady sunshine is vertrokken! Vanmorgen wakker en alleen maar weer regen! Maar wonder boven wonder het werd droog, dus toch maar zonder poncho vertrokken! Het eerste uur - voor het eerst sedert mijn vertrek uit Groningen - heimwee! De hele week was Groningen en wat ik leuk, lief en dierbaar vind, heel dichtbij! Maar gelukkig, voor ik mijzelf weer zielig ging vinden, was daar een medepelgrim! Bleek een Fransman te zijn uit de omgeving van la Réole. Hij had onderweg al Djoeke´s en mijn naam zien staan. We hebben een uurtje samen gelopen, maar ik ging te snel voor hem. Hij zei, ik drink vanavond liever een bier met je, dan dat ik nu in jouw tempo mee ga.
Een uurtje later haalde ik nog een Fransman in, ook uit de omgeving van la Réole. Met hem had ik al eerder kennis gemaakt op een terras in Orthez. Heel leuk, heb ik er vanmorgen zomaar 2 vrienden bij. Een fantastische etappe, weinig asfalt, heel veel bergpaden, maar met veel uitzicht en prachtige panorama: de Pyreneeën komen steeds dichterbij! Wel heel veel klimmen en steeds pittiger stukjes! In Sauveterre had ik een adres van een Auberge, helaas bleek dat nog ca 1 1/2 km verder te zijn buiten het dorp! Wel een heel speciaal adresje, ik werd al opgewacht door de eigenaresse, type spookvrouwtje! Heel aardig, maar toch.....!? De Auberge is zo´n 200 jaar oud en volgens mij nooit verbouwd of aangepast! Het lijkt wel of ze de tijd hier stil gezet hebben! Ik kreeg wel heel lief direct koffie met eigen gebakken kooekjes(deed me meteen aan Hans en Grietje denken)! Het slaapgedeelte bleek achter de Auberge te zijn, een compleet huis met 3 slaapkamers voor mij alleen! Prachtige kasten en vitrines met veel antiek glas- en servieswerk. Indrukwekkend en ook nog een pracht uitzicht op de Pyreneeën!
Ik wilde gaan internetten in het dorp, wilde de eigenaressen me er wel met de auto heen brengen. Heel aardig aanbod, maar ik hou wel van een wandelingetje op zijn tijd. Helaas bleek de cyberbase pas zaterdag weer open1 office du tourisme bracht soelaas: de pub heeft ook internet! Helaas, broken! Het blijft moeilijk in Frankrijk, maar ja.... misschien zondag in Spanje!?
Het spookvrouwtje was helemaal wild en klapte enthousiast in haar handen toen ik thuis kwam: er was nog een pellerin en hij kende mij: Dies, l´hollandais, grand vitesse! Het bleek Alain de Peretti(oorspronkelijk komt zijn familie van Corsica) te zijn, de man die ik vanmorgen als eerste ontmoet heb. We hebben samen heerlijk gegeten, streekgerechten, waarvan ik de naam niet weet. Er wordt gewoon iets neer gezet, kiezen is er niet bij, maar dat vind ik juist leuk. Spookvrouwtje werd steeds drukker en ondanks dat er veel andere gasten waren, was haar interesse in de 2 pellerins het grootst! Ongevraagd gooide ze er bij ons nog een karaf gratis wijn tegen aan.
De volgende ochtend kwam ze tijdens het ontbijt met een grote lepel honing voor me - ik hoestte de laatste dagen een beetje - en ik kreeg een appeltje van haar voor onderweg mee. Ik moest goed voor me zelf zorgen en ze vond ook, dat ik te weinig eet! Leuk zo´n extra moeder erbij onderweg!
27e etappe vrijdag 11 april 2008
Sauveterre de Béarn - Ostabat 26 km totaal 820.8
Vanmorgen vroeg om 8 uur was Alain al vertrokken en tijdens het ontbijt liep JeanPierre (de andere Fransman) voorbij. Ik heb hem er op geattendeerd, dat een half uurtje voor hem Alain liep en uiteraard kwam spookvrouwtje ook enthousiast naar buiten lopen om te horen wat er gaande was. Na het ontbijt ben ik vertrokken en zij heeft noog een hele tijd buiten in de tuin naar me lopen zwaaien, lief en superenthousiast!
Halverwege de tocht in St.Palais hoorde ik mijn naam roepen: de heren hadden elkaar gevonden en met z´n 3en zijn we naar het terras koffie gaan drinken. Bleken ze nog geen 20 km van el kaar vandaan te wonen en op dezelfde dag vertrokken te zijn, wat een toeval! Het terras bleek bij een prachtig familliehotel te horen en om even wat reclame te maken: http://www.le-trinquet-saint-palais.com/ Au coeur du Pays Basque! Van de zomer wil ik een heel klein stukje van de route per auto afleggen, dan lijkt me dit een prachtig plekje om te overnachten! Net buiten Sauveterre begon het 2-talig te worden, ik liep zo Baskenland binnen! Ontzettend mooie tocht met een schitterend uitzicht op de Pyreneeën! Ook heel zwaar met veel klimmen en dalen. Op een gegeven moment liep ik - naar mijn idee - op het hoogste punt van het traject en dat deed me aan een uitdrukking van Mart Smeets denken: ik loop op het dak van de wereld! Alleen de overkant: de besneeuwde hellingen van de Pyreneeën waren nog hoger! Zondag ga ik daar overheen! De meteo voorspelt dan sneeuw, dat geeft weer een extra dimensie! Onderweg kwam ik langs de Stèle de Gibraltar. Dat is een monument, waarop alle windstreken staan aangegeven. Het symboliseert de vele windstreken, waarvan de pelgrims op dit punt samenkomen op hun weg naar St.Jean Pied de Port. Hier komen de 3 Franse hoofdroutes bij elkaar: Tours, Vezelay en le Puy.
Vandaag logeer ik in Ametzana Ostatua een herbergachtige gelegenheid in een heel mooi pand uit 1816. Mijn kamer is, denk ik, nog in de oorspronkelijke staat van toen. Ik vroeg naar de sleutel, maar die hadden ze in 200 jaar niet nodig gehad, dat hoeft niet in Ostabat! Ik heb in een café in het dorp even mijn mail mogen checken, waren in de tussentijd Alain en JeanPierre naar mij op zoek geweest. Voor hen was geen plaats meer in de herberg, maar zei de eigenaresse, ze komen vanavond wel met je eten. Bleken nog 3 gasten in de herberg te zijn en Alain en JeanPierre brachten nog een Zwitserse mee. Zaten we vanavond met z´n 7en aan tafel. Heel gezellig, maar met ook nog de Baskische eigenaar met verhalen en grappen ging het Frans mij toch wat te rap en miste ik de zogenaamde clou nog wel eens.
28e etappe zaterdag 12 april 2008
Ostabat - Saint Pied de Port 21.3 km totaal 842.1
Vanmorgen ontbijt, niet in de zaak, maar gewoon thuis in de enorme eetkeuken met de familie. Iedereen zou om 8 uur ontbijten, behalve ik. Ik slaap liever een half uurtje langer uit. Echter ik was de eerste, Alain en JeanPierre hadden zich verslapen en zij kwamen toen ik op het punt van vertrekken stond. De Zwitserse heb ik helemaal niet gezien en de andere 3 Fransen waren hun spullen aan het inpakken. Zij laten hun bagage vervoeren. Voor het eerst ik als eerste ergen de deur uit! Het begint drukker op de chemin te worden, ik passeerde eerst 3 Engelsen en later 4 Fransen. Om 2 uur was ik bij de Associatie des Amis du Chemins des Pyrenees-Atlantiques om me te melden als pellerin en om een slaapplaats in de refuge te vragen. Was gelukkig nog wel plek, maar het liep snel vol.- Ik heb maar meteen mijn beide vriendjes Alain en JeanPierre ingeschreven. Gelukkig maar, want toen zij kwamen was er al geen plaats meer voor hen geweest. St. Jean Pied de Port is een soort Valkenburg, alles ingespeeld op de combinatie toerist/pellerin. Het is 1 grote commerciële club, het lijkt de 4-daagse van Nijmegen wel! Ik dacht in ieder geval met JeanPierre te gaan eten, maar.... de oude(volgens mij wel 80) vrijwilligster Sabine viel een beetje op hem en zij wilde voor hem koken! Alain kreeg z´n hele familie op visite: zijn dochter en schoonzoon gaan een half jaar werken in Mexico en vanavond is het afscheidsetentje! Ben ik gaan eten met Mateo, een 25-jarige Italiaan uit Lignano bij Venetie. Mateo spreekt geen woord over de grens, maar het is grappig om te merken dat met mijn 3 woorden Italiaans en met handen en voeten en toch communicatie mogelijk is en we best wat kunnen uitwisselen.
Het is afwachten wat het morgen wordt. Er is veel regen en sneeuw gevallen in de afgelopen dagen en vannacht en morgen wordt nog meer sneeuw verwacht! Er is al een pas afgesloten en we hebben vandaag 2 routes mee gekregen en morgenochtend krijgen we instructies over de te volgen route. Mogelijk wordt alles afgesloten en dan moeten we deels over de Route National. Het kan ook zijn, dat er geen verbod komt, maar dat het strek wordt afgeraden over de passen te gaan. Doe je het wel, dan is het je eigrn verantwoordelijkheid! Ik ga morgen af op het advies van de locals, zij kennen de Pyreneeën het best! Volgens de boekjes ben ik nog 5 uur verwijderd van Spanje! Mijn routebeschrijving van het Spaanse deel "Camino Frances" start in St.Jean Pied de Port, m.a.w. het Franse boek is uit: VIVA L´ESPAGNE!!!
29e etappe 13 april 2008
St.Jean Pied de Port - Roncevalles 26 km totaal 868.1
Met z´n 10en op een slaapzaal valt ook wel mee! Helaas begon mijn Koreaanse buurman om 6 uur in te pakken met een soort mijnwerkerslamp op zijn voorhoofd. Uniek een heel gerichte lichtbundel op zijn voorhoofd, maar wat een goede buurman betaamt, hij liet mij ook mee genieten van zijn licht! Mijn wekkertje staat op half 8, maar om 7 uur gingen alle lichten aan: reveille! Ik probeerde nog te ontsnappen, maar geen houden aan..... ook ik moest eraan geloven: eruit! Om half 8 kreeg ik een strenge blik: naar het ontbijt, om 8 uur moet iedereen weg zijn. Dat lukte ook ieder, behalve moi! Ik moest nog inpakken en dat werd nog net getolereerd. Om half 9 liep ik helemaal alleen door een verlaten Jean Pied, de meute was al op reis! Op zich is dat wel lekker, kan ik ongestoord even lekker op gang komen en daarna kan ik iedereen inhalen. Er is nog steeds sneeuwdreiging en er is uitdrukkelijk geadviseerd om de passen te mijden! Er zijn stukken op de passen, waar 30 cm sneeuw ligt! Ik heb het advies van de locals gevolgd en de alternatieve route genomen! Prachtig zonnig weer, maar boven in de Pyreneeën wel erg koud! Pas het laatste half uur van de tocht was er zicht op het " Beloofde Land "! Onderweg als een borderliner gelopen op de grens Frankrijk/Spanje, eerste keer koffie gedronken in Spanje en de tweede keer weer in Frankrijk.
Ik slaap in de refuge in Roncevalles in een soort monument, het lijkt wel een reusachtige tempel met 100 stapelbedden. Alles staat onder Nederlandse leiding. Ondanks de 60 - 70 medeslapers prima geslapen.
Journaal 6e week van maandag14 april 2008
30e etappe maandag 14 april 2008
Roncevalles - Huarte Pamplona 35 km totaal 903.1
Gisteravond om 6 uur naar de mis geweest in een gigantische kloosterkerk. Ik zat naast mijn Koreaanse medepelgrim, die het allemaal niet zo goed kon volgen. Op een gegeven moment werden alle pelgrims naar voren geroepen. ik heb hem ook maar mee genomen en we kregen in 5 talen de zegen. Ik hoop, dat zijn God het er ook mee eens was. Gegeten met Alain, JeanPierre en nog 3 andere Fransen, gezellige avond. Om 10 uur moesten we allemaal in bed liggen, een paar minuten voor 10 werd er prachtige bombastische muziek opgezet met een abslotuut muzikaal hoogtepunt om 10 uur, toen oorverdovende stilte en het licht uit.
Vanmorgen half 7 gewekt met muziek en langzaam ging het licht aan. Ook hier moeten we om8 uur buiten zijn en daarna gaat de deur op slot! Ontbijten kan hier niet, maar ik wist wel een plek waar thee en koffie te krijgen is. 2 Belgen uit de omgeving van Kortrijk (Vlaamse Ardennen) waren zo gelukkig met de thee, dat ze mij spontaan een deel van hun ontbijt gaven. Gisteravond een aardig laagje sneeuw, vanmorgen natte sneeuw waardoor het op de berghellingen verraderlijk glad was. Na 11uur hield het op, maar werd het regen. Tegen 2 uur was ik op het eind van de etappe bij de refuge van Larrasoaina. Helaas helemaal niemand te vinden en - naar ik vermoed - zal dat wel niet voor 4 uur lukken(Siestatijd). Ik was de eerste en ik had geen zin om in mijn eentje te wachten. Helaas was er pas na 9 km een klein hotelletje in Huarte Pamplona, een buitenwijk van Pamplona! Dat betekent, dat ik morgen slechts 6 à 7 km naar het centrum van Pamplona loop. Ik wil daar een korte vakantie vieren en trachten in de voetsporen van Hemingway te treden - niet wat de Havanna´s betreft, trouwens! Vanuit Pamplona ga ik dan ook nog een dagje naar San Sebastiaan.
31e etappe dinsdag 15 april 2008
Huarte - Pamplona 7 km totaal 910.1
Vanmorgen uit mijn hotelletje vertrokken. Het is op dinsdag gesloten, er was gister aan mij gevraagd de deur achter mij dicht te trekken. Ik zag Pamplona al aan de overkant liggen, dus een weinig verrassende tocht bij een heerlijk zonnetje. Ik was om 11 uur al binnen. Bij office de tourisme een lijst met hotels gehaald en in de universiteitswijk voor 3 dagen geboekt. Toen een stukje van de Camino teruggelopen. Diverse bekenden tegengekomen, waaronder ook JeanPierre en later Mateo. Afscheid van hen genomen, waarschijnlijk zie ik ze nooit meer! Pamplona de stad van stieren en Hemingway! ik wilde in het hotel logeren, waar Hemingway ook frekwent gast was het la Perla! Omdat het nog voorseizoen is hadden ze een aantrekkelijke aanbieding 250.= per nacht, natuurlijk wel zonder ontbijt. Voor niets gaat nu éénmaal de zon op (ook al heb ik daar bij de Camino wel eens mijn twijfels bij). Dat Hemingway een aardige kroegloper was, is bekend. Maar dat hij weinig selectief was in zijn kroegbezoek bij mij niet. Elk café in Pamplona pretendeert wel iets met Hemingway te maken te hebben. Dan de stieren: Er is een reuze arena midden in de stad, waar op heroische wijze de strijd tussen mens en dier wordt aangegaan! Aan mijn toonzetting kun je waarschijnlijk wel aflezen, dat ik hier totaal niet van gecharmeerd ben! Met z´n allen een stier gek maken en hem daarna gewoon genadeloos killen, wat een sport! In juli is er een groot feest in Pamplona en dan worden er stieren los gelaten in de smalle straten van de binnenstad. De stieren mogen dan voor 1 keer jacht maken op de mensen en soms lukt het hen om iemand in het ziekenhuis te krijgen!
32e etappe vrijdag 18 april 2008
Pamplona - Puente de la Reina 23 km totaal 933.1
Vanmorgen lang getwijfeld of ik mijn poncho aan zou trekken. Gelukkig heb ik hem wel in het ontbijtcafé aan getrokken. Ik kan het nog steeds niet zelfstandig en daar konden ze me mooi helpen. Buiten Pamplona windkracht 9 en slagregens recht in mijn snufferd!Heerlijk bovendien maakte de regen de berghelling zowel op- als neerwaarts spiegelglad. Het lopen hier in Spanje is wel een heel groot verschil met Frankrijk! Hier in Spanje lopen honderden pellegrino´s, terwijl ik in Frankrijk soms in dagen geen pelerin zag en in veel plaatsen was ik de eerste van het jaar! De horeca hier in Spanje speelt er wel veel beter op in, in bijna elk dorp is er wel een koffiegelegenheid en er zijn overal goede overnachtingsmogelijkheden. alleen al in Puente la Reina zijn 3 herbergen voor pellegrino´s met samen zo´n 240 slaapplaatsen! Ik slaap vannacht in de Albergue met de toepasselijke naam: Santiago Apostol!
Onderweg passeerde ik een bergketen van 1000 m hoog "Puerto del Perdón ". Deze bergketen wordt ook wel de klimaatscheiding genoemd, richting Pamplona is het het hele jaar groen(regen), de andere kant op naar Navarra - waar ik heen moet - is in de zomer droog en dor. Helaas is dat nu niet te merken, nu ik verder moet lopen.
33e etappe zaterdag 19 april 2008
Puente la Reina - Villamayor de Monjardin 29 km tot.952.1
De dag van de rode aarde, niet te verwarren met de verschroeide aarde! Vandaag een prachtige tocht, maar door de langdurige regenval ook wel een moeilijke en globberige onderneming. Tot aan de enkels in de blubber en dat droogde heel mooi op; mijn witte sportschoenen en mijn sokken zijn inmiddels rood gekleurd. De afgelopen 2 dagen al 3 grafmonumentjes tegen gekomen van een Japanner, een Belg en een Canadese vrouw, gestorven tijdens de Camino!
Na een km. of 20 kwam ik langs een bodega met 2 tappunten: 1 met heerlijk water van Navarra en een ander tappunt.... met vino tinto uit Navarra. Ik hoefde niet lang na te denken over mijn keuze!
Na 29 km aangeland in Villamayor, de albergue aldaar wordt geleid door Nederlanders. Enige flexibiliteit werd wel verwacht, maar helaas.....! Ik was er al om half 3, zaten er al een Duitser en een Nederlander, Paul, te wachten. De inschrijving start om 4 uur. We mochten wel binnen wachten en zelfs douchen, maar niet naar de kamer! Anders wordt het zo´n chaos. Inmiddels zaten er allemaal mensen te wachten in een kleine ruimte. Dat vind ik pas een chaos! Er zijn 25 bedden en in kamer 1 waar ik sliep werd een Duitse man gestopt, die niet boven durfde te slapen in de stapelbedden. Jammer, dan eerst deze kamer vol en dan eventueel de volgende!
Tijdens de gezamenlijke maaltijd bleek het een christelijke herberg te zijn. Daar is natuurlijk niets mis mee, maar de beheerder ging voor in het gebeden hij las ook nog voor uit de bijbel en last but not least kregen we allen op het eind een boekje met bijbelteksten. Al met al een opdringerig karakter!
34e etappe zondag 20 april 2008
Villamayor de Monjardin - Logroño 39 km totaal 991.1
Wat is dit toch een verschrikkelijk mooi land! Gaan jullie op vakantie, sla na de Pyreneeën dan eens rechtsaf naar Navarra, Léon y Castilla, Asturias, Cantabrië en Galicia, da´s pas echt genieten en daar mag ik door heen lopen!
Wat liggen een lach en traan toch dicht bij elkaar! toevallig heb ik gisteren en eergisteren met verschillende groepen mensen zitten eten. Eén van hen was Gunther uit Wiesbaden, met hem en met de anderen veel lol gehad. Vanmiddag kwam ik hem onderweg weer tegen en hij vertelde, dat vanmorgen zijn moeder was overleden. Hij wilde naar huis, maar hij had geen idee, waar er hier mogelijk een vliegveld was. Samen hebben we het een tijdje over overlijden van dierbaren gehad en daarna zijn we weer uit elkaar gegaan. Hoe het mogelijk is weet ik niet, maar ´s avonds werd er een man naast mij aan een tafeltje gezet en wat bleek: Gunther. Terwijl Logroño toch een vrij grote stad is! Morgenvroeg gaat hij met de trein naar Madrid en daar vandaan vliegt hij naar huis. Volgende week maakt hij dezelfde reis weer terug en vervolgt hij zijn Camino!
Vandaag heb ik een stuk etappe extra gelopen om 2 nachten in Logroño te kunnen blijven. Ik vond er een prachtige hostal, alles splinternieuw en heel mooi. Ik had al ingeschreven, bleek er maar voor 1 nacht plaats. De receptionist was heel aardig en hij reserveerde een kamer in een hotel in dezelfde straat voor mij. Al mijn gegevens werden door gegeven terwijl ik er bij stond.
´s Avonds heerlijk gegeten in café bar restaurant Moderno uit 1912, een prachtige tent met de grandeur uit vervlogen tijden!Het leuke is ook hier, dat er niets wordt gevraagd, er wordt een fles wijn op tafel gezet en een mandje brood, daarnaast een briefje met spaanse gerechten en er wordt verwacht, dat je je keuze maakt en gewoon eet!
Logroño is een mooie provinciestad in la Rioja. Ja ongemerkt ben ik van het ene wijngebied, Navarra, de andere; Rioja, ingelopen. In Logroño was het prachtig weer en tout le monde liep te paraderen op straat, schitterend!
Roncevalles - Huarte Pamplona 35 km totaal 903.1
Gisteravond om 6 uur naar de mis geweest in een gigantische kloosterkerk. Ik zat naast mijn Koreaanse medepelgrim, die het allemaal niet zo goed kon volgen. Op een gegeven moment werden alle pelgrims naar voren geroepen. ik heb hem ook maar mee genomen en we kregen in 5 talen de zegen. Ik hoop, dat zijn God het er ook mee eens was. Gegeten met Alain, JeanPierre en nog 3 andere Fransen, gezellige avond. Om 10 uur moesten we allemaal in bed liggen, een paar minuten voor 10 werd er prachtige bombastische muziek opgezet met een abslotuut muzikaal hoogtepunt om 10 uur, toen oorverdovende stilte en het licht uit.
Vanmorgen half 7 gewekt met muziek en langzaam ging het licht aan. Ook hier moeten we om8 uur buiten zijn en daarna gaat de deur op slot! Ontbijten kan hier niet, maar ik wist wel een plek waar thee en koffie te krijgen is. 2 Belgen uit de omgeving van Kortrijk (Vlaamse Ardennen) waren zo gelukkig met de thee, dat ze mij spontaan een deel van hun ontbijt gaven. Gisteravond een aardig laagje sneeuw, vanmorgen natte sneeuw waardoor het op de berghellingen verraderlijk glad was. Na 11uur hield het op, maar werd het regen. Tegen 2 uur was ik op het eind van de etappe bij de refuge van Larrasoaina. Helaas helemaal niemand te vinden en - naar ik vermoed - zal dat wel niet voor 4 uur lukken(Siestatijd). Ik was de eerste en ik had geen zin om in mijn eentje te wachten. Helaas was er pas na 9 km een klein hotelletje in Huarte Pamplona, een buitenwijk van Pamplona! Dat betekent, dat ik morgen slechts 6 à 7 km naar het centrum van Pamplona loop. Ik wil daar een korte vakantie vieren en trachten in de voetsporen van Hemingway te treden - niet wat de Havanna´s betreft, trouwens! Vanuit Pamplona ga ik dan ook nog een dagje naar San Sebastiaan.
31e etappe dinsdag 15 april 2008
Huarte - Pamplona 7 km totaal 910.1
Vanmorgen uit mijn hotelletje vertrokken. Het is op dinsdag gesloten, er was gister aan mij gevraagd de deur achter mij dicht te trekken. Ik zag Pamplona al aan de overkant liggen, dus een weinig verrassende tocht bij een heerlijk zonnetje. Ik was om 11 uur al binnen. Bij office de tourisme een lijst met hotels gehaald en in de universiteitswijk voor 3 dagen geboekt. Toen een stukje van de Camino teruggelopen. Diverse bekenden tegengekomen, waaronder ook JeanPierre en later Mateo. Afscheid van hen genomen, waarschijnlijk zie ik ze nooit meer! Pamplona de stad van stieren en Hemingway! ik wilde in het hotel logeren, waar Hemingway ook frekwent gast was het la Perla! Omdat het nog voorseizoen is hadden ze een aantrekkelijke aanbieding 250.= per nacht, natuurlijk wel zonder ontbijt. Voor niets gaat nu éénmaal de zon op (ook al heb ik daar bij de Camino wel eens mijn twijfels bij). Dat Hemingway een aardige kroegloper was, is bekend. Maar dat hij weinig selectief was in zijn kroegbezoek bij mij niet. Elk café in Pamplona pretendeert wel iets met Hemingway te maken te hebben. Dan de stieren: Er is een reuze arena midden in de stad, waar op heroische wijze de strijd tussen mens en dier wordt aangegaan! Aan mijn toonzetting kun je waarschijnlijk wel aflezen, dat ik hier totaal niet van gecharmeerd ben! Met z´n allen een stier gek maken en hem daarna gewoon genadeloos killen, wat een sport! In juli is er een groot feest in Pamplona en dan worden er stieren los gelaten in de smalle straten van de binnenstad. De stieren mogen dan voor 1 keer jacht maken op de mensen en soms lukt het hen om iemand in het ziekenhuis te krijgen!
32e etappe vrijdag 18 april 2008
Pamplona - Puente de la Reina 23 km totaal 933.1
Vanmorgen lang getwijfeld of ik mijn poncho aan zou trekken. Gelukkig heb ik hem wel in het ontbijtcafé aan getrokken. Ik kan het nog steeds niet zelfstandig en daar konden ze me mooi helpen. Buiten Pamplona windkracht 9 en slagregens recht in mijn snufferd!Heerlijk bovendien maakte de regen de berghelling zowel op- als neerwaarts spiegelglad. Het lopen hier in Spanje is wel een heel groot verschil met Frankrijk! Hier in Spanje lopen honderden pellegrino´s, terwijl ik in Frankrijk soms in dagen geen pelerin zag en in veel plaatsen was ik de eerste van het jaar! De horeca hier in Spanje speelt er wel veel beter op in, in bijna elk dorp is er wel een koffiegelegenheid en er zijn overal goede overnachtingsmogelijkheden. alleen al in Puente la Reina zijn 3 herbergen voor pellegrino´s met samen zo´n 240 slaapplaatsen! Ik slaap vannacht in de Albergue met de toepasselijke naam: Santiago Apostol!
Onderweg passeerde ik een bergketen van 1000 m hoog "Puerto del Perdón ". Deze bergketen wordt ook wel de klimaatscheiding genoemd, richting Pamplona is het het hele jaar groen(regen), de andere kant op naar Navarra - waar ik heen moet - is in de zomer droog en dor. Helaas is dat nu niet te merken, nu ik verder moet lopen.
33e etappe zaterdag 19 april 2008
Puente la Reina - Villamayor de Monjardin 29 km tot.952.1
De dag van de rode aarde, niet te verwarren met de verschroeide aarde! Vandaag een prachtige tocht, maar door de langdurige regenval ook wel een moeilijke en globberige onderneming. Tot aan de enkels in de blubber en dat droogde heel mooi op; mijn witte sportschoenen en mijn sokken zijn inmiddels rood gekleurd. De afgelopen 2 dagen al 3 grafmonumentjes tegen gekomen van een Japanner, een Belg en een Canadese vrouw, gestorven tijdens de Camino!
Na een km. of 20 kwam ik langs een bodega met 2 tappunten: 1 met heerlijk water van Navarra en een ander tappunt.... met vino tinto uit Navarra. Ik hoefde niet lang na te denken over mijn keuze!
Na 29 km aangeland in Villamayor, de albergue aldaar wordt geleid door Nederlanders. Enige flexibiliteit werd wel verwacht, maar helaas.....! Ik was er al om half 3, zaten er al een Duitser en een Nederlander, Paul, te wachten. De inschrijving start om 4 uur. We mochten wel binnen wachten en zelfs douchen, maar niet naar de kamer! Anders wordt het zo´n chaos. Inmiddels zaten er allemaal mensen te wachten in een kleine ruimte. Dat vind ik pas een chaos! Er zijn 25 bedden en in kamer 1 waar ik sliep werd een Duitse man gestopt, die niet boven durfde te slapen in de stapelbedden. Jammer, dan eerst deze kamer vol en dan eventueel de volgende!
Tijdens de gezamenlijke maaltijd bleek het een christelijke herberg te zijn. Daar is natuurlijk niets mis mee, maar de beheerder ging voor in het gebeden hij las ook nog voor uit de bijbel en last but not least kregen we allen op het eind een boekje met bijbelteksten. Al met al een opdringerig karakter!
34e etappe zondag 20 april 2008
Villamayor de Monjardin - Logroño 39 km totaal 991.1
Wat is dit toch een verschrikkelijk mooi land! Gaan jullie op vakantie, sla na de Pyreneeën dan eens rechtsaf naar Navarra, Léon y Castilla, Asturias, Cantabrië en Galicia, da´s pas echt genieten en daar mag ik door heen lopen!
Wat liggen een lach en traan toch dicht bij elkaar! toevallig heb ik gisteren en eergisteren met verschillende groepen mensen zitten eten. Eén van hen was Gunther uit Wiesbaden, met hem en met de anderen veel lol gehad. Vanmiddag kwam ik hem onderweg weer tegen en hij vertelde, dat vanmorgen zijn moeder was overleden. Hij wilde naar huis, maar hij had geen idee, waar er hier mogelijk een vliegveld was. Samen hebben we het een tijdje over overlijden van dierbaren gehad en daarna zijn we weer uit elkaar gegaan. Hoe het mogelijk is weet ik niet, maar ´s avonds werd er een man naast mij aan een tafeltje gezet en wat bleek: Gunther. Terwijl Logroño toch een vrij grote stad is! Morgenvroeg gaat hij met de trein naar Madrid en daar vandaan vliegt hij naar huis. Volgende week maakt hij dezelfde reis weer terug en vervolgt hij zijn Camino!
Vandaag heb ik een stuk etappe extra gelopen om 2 nachten in Logroño te kunnen blijven. Ik vond er een prachtige hostal, alles splinternieuw en heel mooi. Ik had al ingeschreven, bleek er maar voor 1 nacht plaats. De receptionist was heel aardig en hij reserveerde een kamer in een hotel in dezelfde straat voor mij. Al mijn gegevens werden door gegeven terwijl ik er bij stond.
´s Avonds heerlijk gegeten in café bar restaurant Moderno uit 1912, een prachtige tent met de grandeur uit vervlogen tijden!Het leuke is ook hier, dat er niets wordt gevraagd, er wordt een fles wijn op tafel gezet en een mandje brood, daarnaast een briefje met spaanse gerechten en er wordt verwacht, dat je je keuze maakt en gewoon eet!
Logroño is een mooie provinciestad in la Rioja. Ja ongemerkt ben ik van het ene wijngebied, Navarra, de andere; Rioja, ingelopen. In Logroño was het prachtig weer en tout le monde liep te paraderen op straat, schitterend!
Journaal 7e week van maandag 21 april 2008
35e etappe maandag 21 april 2008
Logroño - Navarerete 13 km totaal 1004.1
Vandaag de 1000 km gepasseerd! Ik had vandaag in Logroño willen doorbrengen, ware het niet........! Eerst even lekker ontbeten in mijn restaurant Moderno en daarna even door gelopen naar de residencial (hotel) om te vragen hoe laat ik op mijn kamer terecht kan (belangrijk, omdat ik moet wassen en de was moet morgenochtend wel droog zijn). Vertelde de receptioniste doodleuk, dat er geen reservering was, ze weigerde zelfs in haar systeem te kijken of er iets in stond! Ik ben nog naar de office de tourismo gelopen, maar plotseling had ik het met Logroño helemaal gehad! Ik heb mijn spullen opgehaald en ik ben alsnog gaan lopen, een halve etappe naar Navarrete en daar heb ik een kleine hostal gevonden. Kon ik alsnog proberen om eindelijk mijn foto´s op mijn weblog te krijgen ennuh......... om te wassen.
36e etappe dinsdag 22 april 2008
Navarrete - Azofra 22 km totaal 1026.1
Vanmorgen eindelijk weer eens in het zonnetje kunnen starten en vrij snel daarna in korte broek kunnen lopen. Eindelijk na bijna 2 weken! Het begint gelukkig op de etappes ook wat uit te dunnen met de peregrino´s. Er starten blijkbaar heel veel mensen in Roncevalles om het Spaanse traject te lopen, de Camino Frances. Ik was er ook nog in het weekend, waarschijnlijk waren er daarom de eerste dagen honderden tegelijkertijd op pad. Nu is het nog wel druk, maar nu praten we over tientallen onderweg. Vandaag aangekomen in Azofra, waar ik slaap in de albergue municipal met notabene 2-persoons kamers. Wat een luxe en dat voor € 6.=!
37e etappe woensdag 23 april 2008
Azofra - Castildelgado 28 km totaal 1054.1
Logroño - Navarerete 13 km totaal 1004.1
Vandaag de 1000 km gepasseerd! Ik had vandaag in Logroño willen doorbrengen, ware het niet........! Eerst even lekker ontbeten in mijn restaurant Moderno en daarna even door gelopen naar de residencial (hotel) om te vragen hoe laat ik op mijn kamer terecht kan (belangrijk, omdat ik moet wassen en de was moet morgenochtend wel droog zijn). Vertelde de receptioniste doodleuk, dat er geen reservering was, ze weigerde zelfs in haar systeem te kijken of er iets in stond! Ik ben nog naar de office de tourismo gelopen, maar plotseling had ik het met Logroño helemaal gehad! Ik heb mijn spullen opgehaald en ik ben alsnog gaan lopen, een halve etappe naar Navarrete en daar heb ik een kleine hostal gevonden. Kon ik alsnog proberen om eindelijk mijn foto´s op mijn weblog te krijgen ennuh......... om te wassen.
36e etappe dinsdag 22 april 2008
Navarrete - Azofra 22 km totaal 1026.1
Vanmorgen eindelijk weer eens in het zonnetje kunnen starten en vrij snel daarna in korte broek kunnen lopen. Eindelijk na bijna 2 weken! Het begint gelukkig op de etappes ook wat uit te dunnen met de peregrino´s. Er starten blijkbaar heel veel mensen in Roncevalles om het Spaanse traject te lopen, de Camino Frances. Ik was er ook nog in het weekend, waarschijnlijk waren er daarom de eerste dagen honderden tegelijkertijd op pad. Nu is het nog wel druk, maar nu praten we over tientallen onderweg. Vandaag aangekomen in Azofra, waar ik slaap in de albergue municipal met notabene 2-persoons kamers. Wat een luxe en dat voor € 6.=!
37e etappe woensdag 23 april 2008
Azofra - Castildelgado 28 km totaal 1054.1
Een heel gezellige albergue: Er werd wijn verkocht voor € 3.- per fles. Dat ging in een razend tempo rond met allemaal mensen van verschillende nationaliteiten, van Australiërs, Koreanen, Belgen, Spanjaarden, Duitsers en de Nederlander. ´s Avonds in het plaatselijk restaurant met z´n allen gegeten aan lange tafels, heel gezellig! vanmorgen in dat zelfde restaurant ontbeten o.a. met Hagenees Paul. Paul is geïnspireerd door mijn vehaal, dat Jet naar Burgos komt. hij probeert nu zijn vrouw ook te verleiden tot een wandeltochtje. Tegen alle weersvoorspellingen in is het vanmorgen toch bewolkt, wel warm waardoor het erg benauwd is. Vandaag heb ik voor een hotel gekozen, omdat ik Barcelona - Manchester wil zien. In de albergues moet je om 10.00 binnen zijn en daar is geen TV.
38e etappe donderdag 24 april 2008
Castildelgado - Agès 43.9 totaal 1098
Gisteren de grens van Rioja gepasseerd en Castillia binnen gelopen. Op de grens staat zo´n 5 meter hoog soort herdenkingsteken met de Camino en alle aanliggende plaatsen in dit gebied.
Teleurstellend gisteravond, wel de wedstrijd gezien, maar die bleef steken op 0 - 0. Vonden de spanjaarden niet erg, want in deze streek is men bijna allemaal voor Madrid en hebben ze de pest aan Barcelona. Er waren er 3 voor Barcelona, Marcus, Barbera en ik. Marcus had hetzelfde hotel geregeld, omdat hij ook wilde kijken. We hebben samen gegeten en gekeken, in Spanje gaat dat meestal samen. Marcus is Spanjaard en Barbera Oostenrijkse, ze zijn vorig jaar getrouwd en ze wonen en werkenin Londen. Barbera heeft zelfs een jaartje in Veghel gewerkt, als dat niet een blijk van de Europese gedachte is! Ik heb vandaag een extra lange etappe gelopen, omdat ik vrijdag in Burgos wil zijn. Helaas heb ik onderweg ergens - voor het eerst in alle tijd - een gele pijl gemist, waardoor ik nog een extra bonus van 3 km kreeg! De laatste 12 km was erg zwaar, eerst een flinke klim van 1.2 km en daarna 10.8 km één rechte weg met aan weerskanten bomen en geen uitzicht, verschrikkelijk. tot overmaat van rampwas de albergue in San Juan de Ortega zonder opgaaf van reden gesloten (dagen later hoorde ik, dat de vrijwilliger die daar de zaak draaide plotseling op die dag was overleden). Dat betekende nog eens 3.7 km extra! Sommige mensen waren zo wanhopig, dat ze een taxi hebben besteld. Lijkt me ook een hele onderneming in niemandsland, maar ze waren toch eerder in het volgende dorp dan ik. Anderen zijn mee gelift met een touringcar met Duitse toeristen. Dat was mijn eer te na, dus heb ik die bonus ook maar weer mee gepakt, samen trouwens met Julia een meisje uit New Jersey.
39e etappe vrijdag 25 april 2008
Agès - Burgos 25 km totaal 1123
Na ca 10 km konden we Burgos al in een dal zien liggen, een beetje bedreiglijk want daarna moet je nog wel 15 deels oersaaie kilometers. Wat ik jammer vind - heb ik geloof al eens eerder genoemd - in Spanje, is dat ik de spanning, het avontuur van Frankrijk mis. Er staat echter heel veel tegenover! Schoonheid van het land, maar vooral de ontmoetingen, de kennismakingen en de vriendschappen van 3 of 4 dagen en daarna afscheid nemen. Wonderlijk genoeg kan je dan iemand zo maar weer na een week tegenkomen. Burgos 2 dagen alleen de stad verkennen, beleven en inademen. Gelukkig na weer een hoop gezonde lucht van het platteland, weer even een beetje weerstand in de stad opbouwen. Maar ook: waiting voor Jetje, die komt met broer Henk en diens vriendin Mieke zondag met de auto naar Burgos. 4 Dagen pauze, 2 alleen en 2 met z´n 4en. Burgos is een schitterende stad met z´n kathedraal, mooie pleinen en terrassen.
Journaal 8e week van maandag 28 april 2008
40e etappe dinsdag 29 april 2008
Burgos - Hontanas 30 km totaal 1153
Marjets visie: Na een goede nachtrust en nog een heel lekker ontbijt werd het tijd voor de eerste Camino. De zon scheen stralend, maar het was wel behoorlijk koud. Via de achterkant van de prachtige kathedraal verlieten we de stad. Het panorama was zeer afwisselend met pieken en dalen, klimmen en afdalen. glooiingen doorkruist door zandwegen. Onderweg passeerden we meerdere pelgrims, het Duitsgehalte is opmerkelijk hoog. Na ca 10 km de eerste stop in een klein gehucht, maar we konden er wel koffie krijgen. Daarna ging de weg geleidelijk verder omhoog en verdween de zon en met de zon ook de huizen en de dorpen. maar er kwam iets anders voor terug, waar Jet een enorme hekel aan heeft, nl. de wind! Een zeer krachtige tot harde wind recht vanuit het westen in ons gezicht! Als het nu nog een föhn was geweest, maar het was een akelige koude rotwind. Na zo´n 20 km doemde er weer een gehucht op, waar we in een klein cafeetje wat hebben gegeten. We konden daar blijven, want er was een auberge en een hostal, maar het dorp was helemaal niets, dus toch maar doorlopen. Achteraf waren we daar blij om, maar m.n. de laatste 10 km was het voor Marjet afzien. Een vreselijke wind en een desolaat landschap. Het dak van de wereld en de wolken ca 1 meter boven je hoofd. Geen boom, geen vogel, geen huis, helemaal niks, alleen wij, wind en gras. Volgens mij kun je hier gek worden of in ieder geval zeer depressief! Plotseling dook vanuit het niets in een dal het dorp Hontanas op. Mensen, wat kun je blij zijn als je andere mensen ziet. We hebben een kamer voor ons 2en en het diner is al besteld. Marjets hele lijf protesteert, maar de beloning - een biertje - maakt het allemaal weer goed!
41e etappe woensdag 30 april 2008
Hontanas - Itero de la Vega 21 km totaal 1174
Koninginnedag in Nederland!
Het oranjezonnetje scheen, maar het was nog steeds erg koud ´s morgens. Na een ontbijtje op stap. Wel wat stijf in de spieren, maar het lopen ging goed. Na ca 10 km de eerste stop, waar we toch nog buiten op het terras koffie konden drinken. daarna begon het echte werk, heel steil naar boven en geen dorp in de wijde omtrek te zien, voor de 2e dag best zwaar! En die wind, steeds maar weer die wind. Onderweg toch nog wat mensen gepasseerd. Dies noemt het al file lopen, dwz. hij vindt het al druk, maar ik (Marjet) vind dat leuk. Merk je toch nog een beetje, dat je het niet alleen doet. We zijn nu in de provincie Palencia aangekomen en het landschap verandert nu. Het einde van de "meseta" is nu in zicht. Na 22 km belandden we in Itero de la Vega. Daar was een mooie hostal, we konden kiezen tussen doorgaan of blijven. Ze hadden 2-persoons kamers met mooie badkamers, voor Jetje was de keuze snel bepaald. Het volgende dorpje was pas 8 km verder. Gelukkig is de Oostenrijker (al eerder ontmoet) met z´n been blessure ook binnen, gelukkig want het ziet er zielig en pijnlijk uit zoals hij loopt. onderweg zien we ook mensen, die zich laten vervoeren per auto en dan 10 met van tevoren stoppen om hun stempeltje te halen. Dan kunnen ze later altijd aantonen, dat ze "gelopen" hebben?! Een beetje zielige vertoning, waar doen die mensen dat voor? Straks lekker eten en waarschijnlijk weer vroeg naar bed, want de buitenlucht is wel vermoeiend. Nog geen spirituele ontmoetingen gehad, maar je weet maar nooit wat de dag van morgen gaat brengen.
42e etappe donderdag 1 mei 2008
Itero de la Vega - Fròmista 15 km totaal 1189
Stralende dag, lekker lopen in het zonnetje en... geen harde wind meer! Onderweg leuke mensen ontmoet en voor dat we het wisten waren we al in Fròmista. Dies heeft een hotel geboekt en nu zitten we op het terras te genieten van de beloning, een lekker glaasje wijn. Op het terras zitten voor Dies allemaal bekenden, o.a. Nathalie waar hij al een week eerder afscheid van genomen heeft en Hannes en Peter, die vandaag beiden opgeven i.v.m. blessures en straks de trein naar León nemen. daar gaan ze een auto huren en verder vakantie vieren. Voor Marjet zit de Camino er al weer op en dies houdt het gemakkelijk vol: ze noemen hem hier de "flying Dutchman" Mijn broer Henk heb ik al gesmst: ze kunnen me morgenochtend hier komen halen.
Dus Loek(neef van Dies) aan jou geef ik nu het stokje over. Het waren 3 fantastische dagen en ik zou best wat langer willen lopen, het lijkt een soort besmettelijke ziekte.
43e etappe vrijdag 2 mei 2008
Fròmista - Carrión de los Condes 20 km totaal 1209
Vanmorgen eerst gewacht op Henk en Mieke en met z´n 4en koffie op het terras gedronken en daarna na enig dralen vertrokken. Eén lange saaie weg zonder bochten of onderbrekingen. Wel weer veel mensen, die niet verder kunnen en onderweg zo maar opgeven. Midden in het land ging een vrouw op de grond zitten en ze weigerde nog één stap te zetten. Tegen haar echtgenoot zei ze, dat hij maar een taxi moest bellen. Hoe die man - een Duitser, die geen woord spaans spreekt - gaat uitleggen waar ze zitten is me een raadsel. Veel mensen met een peesschede ontsteking, ik wijt dat aan te zware bergschoenen. Ze kijken mij vreemd aan op mijn runningshoes, maar ik denk die een veel betere demping hebben vooral op lange rechte asfaltstukken. Ook onze hongaarse vriendin Boggy, die ik al zo´n 2 weken steeds weer tegen kom. Ze heeft ook een peesschede ontsteking en ze loopt heel langzaam, maar ze is bijna elke avond in hetzelfde dorp. De fabel van de haas en de schildpad......!Haar vriend kon niet meer tegen het langzame lopen en hij is door gegaan en hij wacht - misschien - in León. De liefde lijkt wat bekoeld! Ik slaap vannacht bij de nonnen van de orde van Maria. Er lag al een papier klaar voor mij en een ieder ander met een timetable: in de albergue om half 7 gaan ze voor in gebed en om half 10 verplicht in bed en het licht uit (ze blijken gewoon de hoofdschakelaar om te draaien, dus smokkelen zit er niet in) en morgenochtend om half 7 worden we gewekt en we moeten er voor 8 uur uit zijn. Het wordt, geloof ik, weer tijd voor een hostal! Er werd vanavond om 10.00 uur door iemand gebeld. Er is niet open gedaan!
44e etappe zaterdag 3 mei 2008
Carrión de los Condes - Terradillos de los Templarios
26 km totaal 1235
De namen zijn exotisch en Carrión was wel een leuk plaatsje, maar Terradilos de los Templarios was een gehucht, zo klein zonder winkels, cafées etc.: 80% van de woningen waren van leem en een groot deel staat leeg en verkeert in een vervallen staat. Vanmorgen begon de eerste in de albergue om 5.20 in te pakken - daar moeten de nonnen wat aan doen, verplicht vroeg naar bed, dan ook verplicht laat er uit - maar gelukkig wel zo voorzichtig en stil als de bekende olifant in de porceleinkast. kort daarna begon de rest ook, zodat iedereen er al uit was tijdens de reveille notabene met muziek en de TL-buizen aan, behale één - moi! Maar ja zelfs ik ben niet opgewassen tegen al deze druk, dus tegen 7.15 liep deze jongen ook op straat naar het ontbijtrestauarant en zelfs al om 7.45 op de Camino. Het was een etappe van 17 km met niets, geen dorp, geen huis, geen boom, rien, nada, niets! Het was ook nog een polderlandschap - na de verkaveling - met éé´n lange rechte weg van 17 km, very boring! Na 17 km dook eindelijk het lang verwachte dorpje op, maar ja toen was het pas half 11 en om in zo´n gehucht de dag door te moeten brengen - het was ook zo´n spookdorp zonder inwoners - leek mij geen pretje. De enige activiteit in het dorp is waarschijnlijk, dat de zon opkomt en ook weer onder gaat. Nog 9 km doorgelopen naar een prachtige nieuwe albergue Los Templarios. 4-Persoons kamers met een eigen badkamer voor slechts € 7.50 pp. Ook hier weer allemaal bekenden o.a. Erich en Cor uit Zeeland, Daphne uit Canada, Ulla uit Duitsland, etc. die ontmoetingen blijven elke keer weer leuk. Gisteren sliep ik bv. onverwachts weer naast de al eerder genoemde hongaarse Boggy uit Boedapest.
45e etappe zondag 4 mei 2008
Terradillos de los Templarios - Sahagún 15 km totaal 1250
Gisteravond in de (particuliere) herberg sliepen we uiteindelijk met z´n 3en op de kamer. Erg rustig en nog belangrijker niet verplicht om half 10 naar bed. uiteraard heb ik daar van geprofiteerd, ik heb als laatse maar het licht uit gedaan aan de bar. Vanmorgen eindelijk een keer niet gewekt door inpakkende en met plastic zakjes ritselende mensen, waardoor het me eindelijk weer eens lukte om als laatste het pand te verlaten. Vandaag dwars door de uitgestrekte tarwevelden gelopen. Het staat nu nog op kuithoogte en het is prachtig groen. Heerlijk om door heen te lopen en in korte broek en Tshirt te genieten van het prachtige uitzicht. Ik moet wat kalm aan doen, want 18 mei komt Loek en het is vandaag pas de 4e. Ik lig denk ik op dit moment nog zo´n dag of 8 voor op mijn schema: slow down, Dies! Alleen lukt me dat niet met langzaam lopen, dat kan ik niet. In León ga ik een break doen van een klein weekje, ik zit te denken aan Gijon, maar Madrid lijkt me minstens zo aantrekkelijk en ik ben toch in de buurt.
Vandaag is het in Spanje "dia de madre" moederdag, terwijl dat bij ons toch volgende week is. Waarom dat hier een week eerder gevierd wordt, is me een raadsel. Bij ons is het dodenherdenking, wat staat dat hier ver van mij af!
Burgos - Hontanas 30 km totaal 1153
Marjets visie: Na een goede nachtrust en nog een heel lekker ontbijt werd het tijd voor de eerste Camino. De zon scheen stralend, maar het was wel behoorlijk koud. Via de achterkant van de prachtige kathedraal verlieten we de stad. Het panorama was zeer afwisselend met pieken en dalen, klimmen en afdalen. glooiingen doorkruist door zandwegen. Onderweg passeerden we meerdere pelgrims, het Duitsgehalte is opmerkelijk hoog. Na ca 10 km de eerste stop in een klein gehucht, maar we konden er wel koffie krijgen. Daarna ging de weg geleidelijk verder omhoog en verdween de zon en met de zon ook de huizen en de dorpen. maar er kwam iets anders voor terug, waar Jet een enorme hekel aan heeft, nl. de wind! Een zeer krachtige tot harde wind recht vanuit het westen in ons gezicht! Als het nu nog een föhn was geweest, maar het was een akelige koude rotwind. Na zo´n 20 km doemde er weer een gehucht op, waar we in een klein cafeetje wat hebben gegeten. We konden daar blijven, want er was een auberge en een hostal, maar het dorp was helemaal niets, dus toch maar doorlopen. Achteraf waren we daar blij om, maar m.n. de laatste 10 km was het voor Marjet afzien. Een vreselijke wind en een desolaat landschap. Het dak van de wereld en de wolken ca 1 meter boven je hoofd. Geen boom, geen vogel, geen huis, helemaal niks, alleen wij, wind en gras. Volgens mij kun je hier gek worden of in ieder geval zeer depressief! Plotseling dook vanuit het niets in een dal het dorp Hontanas op. Mensen, wat kun je blij zijn als je andere mensen ziet. We hebben een kamer voor ons 2en en het diner is al besteld. Marjets hele lijf protesteert, maar de beloning - een biertje - maakt het allemaal weer goed!
41e etappe woensdag 30 april 2008
Hontanas - Itero de la Vega 21 km totaal 1174
Koninginnedag in Nederland!
Het oranjezonnetje scheen, maar het was nog steeds erg koud ´s morgens. Na een ontbijtje op stap. Wel wat stijf in de spieren, maar het lopen ging goed. Na ca 10 km de eerste stop, waar we toch nog buiten op het terras koffie konden drinken. daarna begon het echte werk, heel steil naar boven en geen dorp in de wijde omtrek te zien, voor de 2e dag best zwaar! En die wind, steeds maar weer die wind. Onderweg toch nog wat mensen gepasseerd. Dies noemt het al file lopen, dwz. hij vindt het al druk, maar ik (Marjet) vind dat leuk. Merk je toch nog een beetje, dat je het niet alleen doet. We zijn nu in de provincie Palencia aangekomen en het landschap verandert nu. Het einde van de "meseta" is nu in zicht. Na 22 km belandden we in Itero de la Vega. Daar was een mooie hostal, we konden kiezen tussen doorgaan of blijven. Ze hadden 2-persoons kamers met mooie badkamers, voor Jetje was de keuze snel bepaald. Het volgende dorpje was pas 8 km verder. Gelukkig is de Oostenrijker (al eerder ontmoet) met z´n been blessure ook binnen, gelukkig want het ziet er zielig en pijnlijk uit zoals hij loopt. onderweg zien we ook mensen, die zich laten vervoeren per auto en dan 10 met van tevoren stoppen om hun stempeltje te halen. Dan kunnen ze later altijd aantonen, dat ze "gelopen" hebben?! Een beetje zielige vertoning, waar doen die mensen dat voor? Straks lekker eten en waarschijnlijk weer vroeg naar bed, want de buitenlucht is wel vermoeiend. Nog geen spirituele ontmoetingen gehad, maar je weet maar nooit wat de dag van morgen gaat brengen.
42e etappe donderdag 1 mei 2008
Itero de la Vega - Fròmista 15 km totaal 1189
Stralende dag, lekker lopen in het zonnetje en... geen harde wind meer! Onderweg leuke mensen ontmoet en voor dat we het wisten waren we al in Fròmista. Dies heeft een hotel geboekt en nu zitten we op het terras te genieten van de beloning, een lekker glaasje wijn. Op het terras zitten voor Dies allemaal bekenden, o.a. Nathalie waar hij al een week eerder afscheid van genomen heeft en Hannes en Peter, die vandaag beiden opgeven i.v.m. blessures en straks de trein naar León nemen. daar gaan ze een auto huren en verder vakantie vieren. Voor Marjet zit de Camino er al weer op en dies houdt het gemakkelijk vol: ze noemen hem hier de "flying Dutchman" Mijn broer Henk heb ik al gesmst: ze kunnen me morgenochtend hier komen halen.
Dus Loek(neef van Dies) aan jou geef ik nu het stokje over. Het waren 3 fantastische dagen en ik zou best wat langer willen lopen, het lijkt een soort besmettelijke ziekte.
43e etappe vrijdag 2 mei 2008
Fròmista - Carrión de los Condes 20 km totaal 1209
Vanmorgen eerst gewacht op Henk en Mieke en met z´n 4en koffie op het terras gedronken en daarna na enig dralen vertrokken. Eén lange saaie weg zonder bochten of onderbrekingen. Wel weer veel mensen, die niet verder kunnen en onderweg zo maar opgeven. Midden in het land ging een vrouw op de grond zitten en ze weigerde nog één stap te zetten. Tegen haar echtgenoot zei ze, dat hij maar een taxi moest bellen. Hoe die man - een Duitser, die geen woord spaans spreekt - gaat uitleggen waar ze zitten is me een raadsel. Veel mensen met een peesschede ontsteking, ik wijt dat aan te zware bergschoenen. Ze kijken mij vreemd aan op mijn runningshoes, maar ik denk die een veel betere demping hebben vooral op lange rechte asfaltstukken. Ook onze hongaarse vriendin Boggy, die ik al zo´n 2 weken steeds weer tegen kom. Ze heeft ook een peesschede ontsteking en ze loopt heel langzaam, maar ze is bijna elke avond in hetzelfde dorp. De fabel van de haas en de schildpad......!Haar vriend kon niet meer tegen het langzame lopen en hij is door gegaan en hij wacht - misschien - in León. De liefde lijkt wat bekoeld! Ik slaap vannacht bij de nonnen van de orde van Maria. Er lag al een papier klaar voor mij en een ieder ander met een timetable: in de albergue om half 7 gaan ze voor in gebed en om half 10 verplicht in bed en het licht uit (ze blijken gewoon de hoofdschakelaar om te draaien, dus smokkelen zit er niet in) en morgenochtend om half 7 worden we gewekt en we moeten er voor 8 uur uit zijn. Het wordt, geloof ik, weer tijd voor een hostal! Er werd vanavond om 10.00 uur door iemand gebeld. Er is niet open gedaan!
44e etappe zaterdag 3 mei 2008
Carrión de los Condes - Terradillos de los Templarios
26 km totaal 1235
De namen zijn exotisch en Carrión was wel een leuk plaatsje, maar Terradilos de los Templarios was een gehucht, zo klein zonder winkels, cafées etc.: 80% van de woningen waren van leem en een groot deel staat leeg en verkeert in een vervallen staat. Vanmorgen begon de eerste in de albergue om 5.20 in te pakken - daar moeten de nonnen wat aan doen, verplicht vroeg naar bed, dan ook verplicht laat er uit - maar gelukkig wel zo voorzichtig en stil als de bekende olifant in de porceleinkast. kort daarna begon de rest ook, zodat iedereen er al uit was tijdens de reveille notabene met muziek en de TL-buizen aan, behale één - moi! Maar ja zelfs ik ben niet opgewassen tegen al deze druk, dus tegen 7.15 liep deze jongen ook op straat naar het ontbijtrestauarant en zelfs al om 7.45 op de Camino. Het was een etappe van 17 km met niets, geen dorp, geen huis, geen boom, rien, nada, niets! Het was ook nog een polderlandschap - na de verkaveling - met éé´n lange rechte weg van 17 km, very boring! Na 17 km dook eindelijk het lang verwachte dorpje op, maar ja toen was het pas half 11 en om in zo´n gehucht de dag door te moeten brengen - het was ook zo´n spookdorp zonder inwoners - leek mij geen pretje. De enige activiteit in het dorp is waarschijnlijk, dat de zon opkomt en ook weer onder gaat. Nog 9 km doorgelopen naar een prachtige nieuwe albergue Los Templarios. 4-Persoons kamers met een eigen badkamer voor slechts € 7.50 pp. Ook hier weer allemaal bekenden o.a. Erich en Cor uit Zeeland, Daphne uit Canada, Ulla uit Duitsland, etc. die ontmoetingen blijven elke keer weer leuk. Gisteren sliep ik bv. onverwachts weer naast de al eerder genoemde hongaarse Boggy uit Boedapest.
45e etappe zondag 4 mei 2008
Terradillos de los Templarios - Sahagún 15 km totaal 1250
Gisteravond in de (particuliere) herberg sliepen we uiteindelijk met z´n 3en op de kamer. Erg rustig en nog belangrijker niet verplicht om half 10 naar bed. uiteraard heb ik daar van geprofiteerd, ik heb als laatse maar het licht uit gedaan aan de bar. Vanmorgen eindelijk een keer niet gewekt door inpakkende en met plastic zakjes ritselende mensen, waardoor het me eindelijk weer eens lukte om als laatste het pand te verlaten. Vandaag dwars door de uitgestrekte tarwevelden gelopen. Het staat nu nog op kuithoogte en het is prachtig groen. Heerlijk om door heen te lopen en in korte broek en Tshirt te genieten van het prachtige uitzicht. Ik moet wat kalm aan doen, want 18 mei komt Loek en het is vandaag pas de 4e. Ik lig denk ik op dit moment nog zo´n dag of 8 voor op mijn schema: slow down, Dies! Alleen lukt me dat niet met langzaam lopen, dat kan ik niet. In León ga ik een break doen van een klein weekje, ik zit te denken aan Gijon, maar Madrid lijkt me minstens zo aantrekkelijk en ik ben toch in de buurt.
Vandaag is het in Spanje "dia de madre" moederdag, terwijl dat bij ons toch volgende week is. Waarom dat hier een week eerder gevierd wordt, is me een raadsel. Bij ons is het dodenherdenking, wat staat dat hier ver van mij af!
Journaal 9e week van maandag 5 mei 2008
46e etappe maandag 5 mei 2008
Sahagún - Reliegos 31 km totaal 1281
Mijn schoonmoeder is vandaag jarig, 85 jaar!
De geplande etappe was 18 km, maar aangezien ik daar al om kwart voor 12 was toch maar doorgelopen. niet echt spijt van, maar........ 31 km akkerbouw, tarwe en iets dat er op leek, zonder een enkele onderbreking, was wel erg veel van hetzelfde!Erg blij dat ik eindelijk Reliegos bereikte, was echter een gat van niets. Bijna letterlijk met die lemen huizen, waar de gaten in vallen. Een albergue die niet geweldig was en dan druk ik me heel eufemistisch uit! 22 Man (personen) op een oppervlak van een middelgrote huiskamer, 2 toiletten en 2 douches en geen wastafels voor totaal 44 mensen. By the way het sanitair heeft waarschijnlijk Franco nog mee gemaakt! Maar de puf is er vandaag helemaal uit en bovendien ik moet "slow down"! Ondanks, dat het een dorp van niets is toch 2 barretjes, dat zie je onderweg bijna overal, de horeca floreert dankzij de Camino! We hebben gegeten in het ene barretje-restaurant en wat gedronken in het andere barretje "El Toro" en dat was een hele speciale belevenis! De eigenaar leek knettergek, hij stond achter de bar al heupwiegend en drooggitaar spelend op de muziek van Elvis Presley en op een geluidsniveau, dat je elkaar niet kon verstaan. Probeerde je toch iets tegen elkaar te zeggen, dan zette hij de muziek nog wat harder. Ik was er met Cor en Erich en we zijn 2 keer bij hem in de zaak geweest en nog steeds dezelfde CD. Hij lijkt in één grote roes te leven, blijkt ook te kloppen, hij was gewoon stoned. Volgens klanten en een vriendin van hem gaat, dat nu al 4 dagen zo. Hij staat te hyperen e de geluidsinstallatie is nog niet uit geweest, Elvis staat op repeat. Voor ons geweldig, maar de klanten lopen gewoon bij hem weg. Na het eten zijn we weer bij hem geweest en ik bestelde een cointreau. Hij gooide gewoon de fles naar me toe en gebaarde dat ik me zelf maar moet bedienen en de fles bij me kon houden. De volgende dag kwam ik allemaal mensen tegen, die ´s middags bij hem waren geweest en iedereen had dezelfde Elviservaring. Hij was zo wel het gespreksonderwerp van de dag!
47e etappe dinsdag 6 mei 2008
Reliegos - León 26 km totaal 1307
Ondanks de schapenschuur, waar we met z´n allen in werden gestopt, heb ik prima geslapen. Helaas sliep het dorp vanmorgen ook nog, dus geen ontbijt! Dat kwam pas na 6 km in het volgende dorp. Voor León begon het al weer wat bergachtiger te worden, dus het klimmen kon beginnen. aangekomen in León liep ik Cor en Erich weer tegen het lijf. Cor komt uit Tholen en Erich uit Bergen op Zoom. León is voor hen het eindpunt, ze moeten volgende week weer werken. Ze vliegen zaterdag uit Madrid naar Brussel, dat is voor hen veel dichterbij dan Schiphol. Ook zij zijn een paar dagen te vroeg en toen ik zei, dat ik misschien een paar dagen naar Madrid ging, vonden zij dat voor zichzelf ook wel een idee. We slapen in de albergue municipal in León, ondanks dat dat in alle boekjes afgeraden wordt. Te groot, te druk, te lawaaerig, etc. Van dat alles heb ik niets gemerkt, de kamers zijn voor 10 personen en ze worden allemaal keurig afgesloten voor de ganggeluiden. De eerste nacht sliep ik op zo´n zaaltje als peregrino, de tweede avond als toerist op een grote 2-persoonskamer voor mij alleen. Als peregrino kan je nergens 2 nachten blijven tenzij je ernstig ziek bent of geblesseerd. ´s Avonds kwam ik Cor en Erich op het terras tegen en we hebben met z´n 3en gegeten, daarna naar het muziek café waar een blues lifeoptreden was. Het was open podium en één van de muzikanten kwam aan Erich en mij uitnodigen om met hem te spelen. Leek ons niet verstandig, Erich en ik kunnen helemaal niet spelen en we wilden dat hun gehoor niet aandoen. León bleek tot mijn verrassing een heel aardige stad met een prachtig oud centrum met een heel bijzondere kathedraal en een prachtig plaza mayor en veel leuke kleine straatjes en terrasjes. Aan de andere kant leek het ook wel de wachtkamer der verdoemden: pelgrims die afgehaakt zijn schuifelen kreupel en soms op krukken door de stadwachtend op hun partner(s), die wel de Camino lopend vervolgen. Ik loop 8 dagen voor op mijn schema en de weersvoorspellingen zijn uitermate somber, naar de kust naar Gijon lijkt me geen goed idee. Ik besluit om donderdag per bus voor 4 dagen naar Madrid te gaan tot 2e pinksterdag. Dan kan ik de 13e weer starten op Simone´s verjaardag. Zonder dat we dat met elkaar overlegd hebben, blijken Cor en Erich in dezelfde bus te zitten en we hebben bij toeval ook nog (gereserveerde) plaatsen achter elkaar. Op het busstation zien we veel smokkelaars, mensen die een deel van het traject per bus afleggen en dan toch hun tampon/sello/stempel gaan ophalen in de volgende bestemming! In Madrid is alles vol en het hotelreserveringskantoor geeft me weinig kans om iets te vinden. Toch is het me gelukt om een betaalbaar hostal in hartje stad te vinden. ´s Avonds naar een leuk blues lifeoptreden geweest. Op de terugweg nog iets gedronken in het restaurant naast hostal. Er speelde een gitarist en spontaan stond een vrouw van haar tafeltje op en begon flamengoachtige liederen te zingen. Een stel vroeg haar iets anders te zingen en zij begonnen daarop de tango te dansen - wat een feest! Naast mij zat een man aan de bar in een groen/wit shirt, droomde ik of was dat André in zijn Groningen of in zijn Celticshirt? Blijkbaar wilde hij niet onder doen voor de zangeres, want hij stond op en ging ook zijn lied zingen. Het is iets later geworden, dan gepland!
´s Avonds was ik eerst bij de Amigos van de Camino de Santiago de Compostella de Madrid geweest om een stempel en een officiële nieuwe credential te halen, de eerste is bijna vol. Ik moest veel handen schudden toen ik vertelde dat ik vanuit Vezelay was gestart. Ze vonden het een hele eer, dat ik van Vezelay naar Santiago de Compostella ga en dan nog over Madrid kom lopen om hen te bezoeken. In mijn beste - beperkte - Spaans heb ik proberen uit te leggen, dat de waarheid iets anders is. Dat is me echter niet gelukt. Sterker nog de mensen werden er steeds meer opgewonden over en ik kreeg steeds meer schouderklopjes en een lekker stukje taart, zoiets hadden ze nog nooit meegemaakt.
Op zaterdagochtend werd ik vroeg wakker van de regen, die regen duurde tot´s avonds tegen 6 uur bij een temperatuurtje teruglopend van 13 naar uiteindelijk 11c. Terwijl ik hoorde, dat het in Groningen prachtig weer was en zelfs 26c. Een uitgelezen middag om naar het museum nacional Del Prado te gaan, waar een unieke expositie van Goya "en tiempos da guerra" en voor de niet-spaantaligen hadden ze er ook de vertaling aan toegevoegd: "in times of war" is. Dit ter ere van 2 meesterwerken, die hij in 1814 heeft geschilderd: "el Dos y Tres de Mayo 1808" als hommage aan de slachtoffers van de opstand van de Madrileense bevolking tegen de Franse troepen van Napoleon. Hij heeft daar de verschrikkingen van de oorlog uitgebeeld. Vorige week was die opstand 200 jaar geleden!
Morgen ga ik naar het Bernabeustadion en eigenlijk wilde ik ´s avonds naar de thuiswedstrijd van Atletico Madrid, maar het blijkt dat er geen losse kaartverkoop is. Alle plaatsen zijn gereserveerd voor de socio´s. Maandag dan weer terug naar León om de Camino te hervatten. Gelukkig maar, want het begint weer aardig te kriebelen, ik wil weer verder lopen!
Sahagún - Reliegos 31 km totaal 1281
Mijn schoonmoeder is vandaag jarig, 85 jaar!
De geplande etappe was 18 km, maar aangezien ik daar al om kwart voor 12 was toch maar doorgelopen. niet echt spijt van, maar........ 31 km akkerbouw, tarwe en iets dat er op leek, zonder een enkele onderbreking, was wel erg veel van hetzelfde!Erg blij dat ik eindelijk Reliegos bereikte, was echter een gat van niets. Bijna letterlijk met die lemen huizen, waar de gaten in vallen. Een albergue die niet geweldig was en dan druk ik me heel eufemistisch uit! 22 Man (personen) op een oppervlak van een middelgrote huiskamer, 2 toiletten en 2 douches en geen wastafels voor totaal 44 mensen. By the way het sanitair heeft waarschijnlijk Franco nog mee gemaakt! Maar de puf is er vandaag helemaal uit en bovendien ik moet "slow down"! Ondanks, dat het een dorp van niets is toch 2 barretjes, dat zie je onderweg bijna overal, de horeca floreert dankzij de Camino! We hebben gegeten in het ene barretje-restaurant en wat gedronken in het andere barretje "El Toro" en dat was een hele speciale belevenis! De eigenaar leek knettergek, hij stond achter de bar al heupwiegend en drooggitaar spelend op de muziek van Elvis Presley en op een geluidsniveau, dat je elkaar niet kon verstaan. Probeerde je toch iets tegen elkaar te zeggen, dan zette hij de muziek nog wat harder. Ik was er met Cor en Erich en we zijn 2 keer bij hem in de zaak geweest en nog steeds dezelfde CD. Hij lijkt in één grote roes te leven, blijkt ook te kloppen, hij was gewoon stoned. Volgens klanten en een vriendin van hem gaat, dat nu al 4 dagen zo. Hij staat te hyperen e de geluidsinstallatie is nog niet uit geweest, Elvis staat op repeat. Voor ons geweldig, maar de klanten lopen gewoon bij hem weg. Na het eten zijn we weer bij hem geweest en ik bestelde een cointreau. Hij gooide gewoon de fles naar me toe en gebaarde dat ik me zelf maar moet bedienen en de fles bij me kon houden. De volgende dag kwam ik allemaal mensen tegen, die ´s middags bij hem waren geweest en iedereen had dezelfde Elviservaring. Hij was zo wel het gespreksonderwerp van de dag!
47e etappe dinsdag 6 mei 2008
Reliegos - León 26 km totaal 1307
Ondanks de schapenschuur, waar we met z´n allen in werden gestopt, heb ik prima geslapen. Helaas sliep het dorp vanmorgen ook nog, dus geen ontbijt! Dat kwam pas na 6 km in het volgende dorp. Voor León begon het al weer wat bergachtiger te worden, dus het klimmen kon beginnen. aangekomen in León liep ik Cor en Erich weer tegen het lijf. Cor komt uit Tholen en Erich uit Bergen op Zoom. León is voor hen het eindpunt, ze moeten volgende week weer werken. Ze vliegen zaterdag uit Madrid naar Brussel, dat is voor hen veel dichterbij dan Schiphol. Ook zij zijn een paar dagen te vroeg en toen ik zei, dat ik misschien een paar dagen naar Madrid ging, vonden zij dat voor zichzelf ook wel een idee. We slapen in de albergue municipal in León, ondanks dat dat in alle boekjes afgeraden wordt. Te groot, te druk, te lawaaerig, etc. Van dat alles heb ik niets gemerkt, de kamers zijn voor 10 personen en ze worden allemaal keurig afgesloten voor de ganggeluiden. De eerste nacht sliep ik op zo´n zaaltje als peregrino, de tweede avond als toerist op een grote 2-persoonskamer voor mij alleen. Als peregrino kan je nergens 2 nachten blijven tenzij je ernstig ziek bent of geblesseerd. ´s Avonds kwam ik Cor en Erich op het terras tegen en we hebben met z´n 3en gegeten, daarna naar het muziek café waar een blues lifeoptreden was. Het was open podium en één van de muzikanten kwam aan Erich en mij uitnodigen om met hem te spelen. Leek ons niet verstandig, Erich en ik kunnen helemaal niet spelen en we wilden dat hun gehoor niet aandoen. León bleek tot mijn verrassing een heel aardige stad met een prachtig oud centrum met een heel bijzondere kathedraal en een prachtig plaza mayor en veel leuke kleine straatjes en terrasjes. Aan de andere kant leek het ook wel de wachtkamer der verdoemden: pelgrims die afgehaakt zijn schuifelen kreupel en soms op krukken door de stadwachtend op hun partner(s), die wel de Camino lopend vervolgen. Ik loop 8 dagen voor op mijn schema en de weersvoorspellingen zijn uitermate somber, naar de kust naar Gijon lijkt me geen goed idee. Ik besluit om donderdag per bus voor 4 dagen naar Madrid te gaan tot 2e pinksterdag. Dan kan ik de 13e weer starten op Simone´s verjaardag. Zonder dat we dat met elkaar overlegd hebben, blijken Cor en Erich in dezelfde bus te zitten en we hebben bij toeval ook nog (gereserveerde) plaatsen achter elkaar. Op het busstation zien we veel smokkelaars, mensen die een deel van het traject per bus afleggen en dan toch hun tampon/sello/stempel gaan ophalen in de volgende bestemming! In Madrid is alles vol en het hotelreserveringskantoor geeft me weinig kans om iets te vinden. Toch is het me gelukt om een betaalbaar hostal in hartje stad te vinden. ´s Avonds naar een leuk blues lifeoptreden geweest. Op de terugweg nog iets gedronken in het restaurant naast hostal. Er speelde een gitarist en spontaan stond een vrouw van haar tafeltje op en begon flamengoachtige liederen te zingen. Een stel vroeg haar iets anders te zingen en zij begonnen daarop de tango te dansen - wat een feest! Naast mij zat een man aan de bar in een groen/wit shirt, droomde ik of was dat André in zijn Groningen of in zijn Celticshirt? Blijkbaar wilde hij niet onder doen voor de zangeres, want hij stond op en ging ook zijn lied zingen. Het is iets later geworden, dan gepland!
´s Avonds was ik eerst bij de Amigos van de Camino de Santiago de Compostella de Madrid geweest om een stempel en een officiële nieuwe credential te halen, de eerste is bijna vol. Ik moest veel handen schudden toen ik vertelde dat ik vanuit Vezelay was gestart. Ze vonden het een hele eer, dat ik van Vezelay naar Santiago de Compostella ga en dan nog over Madrid kom lopen om hen te bezoeken. In mijn beste - beperkte - Spaans heb ik proberen uit te leggen, dat de waarheid iets anders is. Dat is me echter niet gelukt. Sterker nog de mensen werden er steeds meer opgewonden over en ik kreeg steeds meer schouderklopjes en een lekker stukje taart, zoiets hadden ze nog nooit meegemaakt.
Op zaterdagochtend werd ik vroeg wakker van de regen, die regen duurde tot´s avonds tegen 6 uur bij een temperatuurtje teruglopend van 13 naar uiteindelijk 11c. Terwijl ik hoorde, dat het in Groningen prachtig weer was en zelfs 26c. Een uitgelezen middag om naar het museum nacional Del Prado te gaan, waar een unieke expositie van Goya "en tiempos da guerra" en voor de niet-spaantaligen hadden ze er ook de vertaling aan toegevoegd: "in times of war" is. Dit ter ere van 2 meesterwerken, die hij in 1814 heeft geschilderd: "el Dos y Tres de Mayo 1808" als hommage aan de slachtoffers van de opstand van de Madrileense bevolking tegen de Franse troepen van Napoleon. Hij heeft daar de verschrikkingen van de oorlog uitgebeeld. Vorige week was die opstand 200 jaar geleden!
Morgen ga ik naar het Bernabeustadion en eigenlijk wilde ik ´s avonds naar de thuiswedstrijd van Atletico Madrid, maar het blijkt dat er geen losse kaartverkoop is. Alle plaatsen zijn gereserveerd voor de socio´s. Maandag dan weer terug naar León om de Camino te hervatten. Gelukkig maar, want het begint weer aardig te kriebelen, ik wil weer verder lopen!
Journaal 10e week van maandag 12 mei 2008
Maandag 12 mei was ik nog lekker aan het vakantie vieren!
48e etappe dinsdag 13 mei 2008
León - Hospital de Órbigo 38 km totaal 1345
Na een week vakantie - vorige week dinsdag heb ik voor het laatst gelopen, als je tenminste die 15 km per dag door Madrid niet meetelt - ston ik vanmorgen te trappelen om te kunnen vertrekken. Maar, ja....... wer regen, dus eerst nog maar even een cortado(koffie). Het stopte niet, dus toch maar vertrokken. Een uurtje later begon het nog veel harder te regenen, dus...... de poncho! Gelukkig was er een Amerikaan uit North Carolina ( zal wel pelgrim uit religieuze overtuiging zijn, de Carolina´s zijn onderdeel van de Christian Belt), die mij in mijn poncho geholpen heeft en ik hem. Heus, ik ben hier niet de enige kluns in! Onderweg ontdekte ik dat mijn schoen begint open te scheuren. Dat is niet zo mooi, want ik moet nog 350 km en de andere - te zware - schoenen heb ik met Jet terug naar Nederland gegeven. Mijn lichaam en voeten houen het wel vol, maar het materiaal dat heeft het moeilijk. Ik heb inmiddels al 3 paar echte Falke sokken kunnen weggooien en nu dit weer.
Ik kreeg wel 2 associaties, voor de lezer waarschijnlijk wat vreemd1e, maar ja vreemde gedachten krijg je nu éénmaal als je als pelgrim maanden aan je zelf overgeleverd bent.
De eerste associatie betreft Wim van Est, die tijdens de Tour de France in het ravijn sortte en later reclame voor zijn horloge maakte: " mijn hart stond stil, maar mijn Pontiac tikte door"! Slaat natuurlijk nergens op, maar het kwam gewoon spontaan opborrelen en ik dacht daarbij ook aan mijn eigen rikketik. Mijn streven is om 107 jaar te worden, dus dat is nog even 47 jaar doorgaan. Als ik me een doel stel, dan haal ik het (bijna) altijd. Dus mensen hou het jaar 2055 in de gaten!
De tweede associatie: Heel lang geleden was er een oud voetballied - misschien heb ik die singel zelfs nogwel, ik had toendertijd de jaren des onderscheids nog niet bereikt!) - " op een slof en een oude voetbalschoen wordt Feije......... (ik kan die naam niet uit mijn pen krijgen, André zou zeggen 010) kampioen!"
Ik denk, dat ik bij aankomst in Santiago als peregrino wel indruk maak als ik op 1 schoen en op 1 sok de kathedraal binnen wandel. Ach en een pelgrim moet ook kunnen lijden en incasseren, tot nog toe heb ik geen tegenslag gehad.
Vandaag slaap ik in de albergue, moet even bezuinigen na de dagen in Madrid. Het is een prachtige stad, maar behoorlijk prijzig. Bovendien moet ik morgen weer naar een hostal, want dan is de Uefacupfinale tussen Glasgow en St.Petersburg van de kleine generaal (Advocaat).
Inmiddels zie ik in de verte de Montes de León, de bergen die na de Pyreneeën de 2 hoogste toppen van de Camino Francès leveren. Die komen beide kort na elkaar de komende week aan bod, de en doe ik alleen en de tweede samen met neef Loek. Op deeerste staat het grote kruis boven op de top, waar ik mijn eigen steentje zal gaan bijdragen.
49e etappe woensdag 14 mei 2008
Hospital de Órbigo - Astorga 18 km totaal 1363
Geslapen in de privé albergue San Miguel, dus niet verplicht om half 7 gewekt worden, maar ja ........iedereen stond al om 6 uur op. Ik heb het tot 7 uur vol kunnen houden, maar met alle lichten aan en alle herrie bij het inpakken zat ik dus ook om half 8 aan het ontbijt. Het voordeel daarvan was wel, dat iedereen al klaar was en ik niet hoefde te wachten. Om 8 uur liep ik al op straat en het gevolg daarvan was, dat ik ondanks een extra lange pauze al om half 12 op de plaats van bestemming was. Ik heb een hostal gevonden, maar nadat ik me ingeschreven had, bleek dit ook door nonnen gerund te worden(ik heb gelukkig wel een sleutel van de voordeur!) er hangt een groot kruis boven mijn bed en de dame die mij ingeschreven had wees me ook nog even de weg naar de kapel. Ze zal wel denken, dat ik het als pelgrim nodig heb. Ik heb maar niet verteld, dat de enige reden, dat ik daar slaap de voetbalfinale is! Ik moet wel zeggen, dat de Spanjaarden hier niets van een voetbalfinale weten. Gelukkig heb ik een café gevonden en een krant, waar de wedstrijd in staat en een barkeepster, die het om half 9 voor me opzet!
Tegen alle weersvoorspellingen in is het toch droog gebleven en het is zelfs nog een uurtje terrasweer geweest!
Ik heb een schoenlapper gevonden, maar het zijn natuurlijk wel running shoes en geen gewone leren schoenen. De beste man sprak alleen Spaans en hij deed alsof hij me begreep. Ik heb mijn schoen daar achter gelaten en ik kan straks om 6 uur terugkomen om het resultaat te zien. Ik hou mijn hart vast!
Schoenlapper blijkt wonderdokter te zijn! Hij heeft ze van binnenuit gerepareerd. Aan de buitenkant is niet eens meer te zien, dat stuk zijn geweest en dat voor het bedrag van € 2.40!
Dies spaanse schone was een hele verademing na alle nonnen van de laatste tijd! Belén blijkt studente kunstgeschiedenis in León te zijn en haar speciale interesse is Goya. Laat ik nu toevallig vorige week naar de expositie van Goya in Madrid geweest te zijn. Dat schept een band en het hart van een pelgrim is ook niet van steen. Tja, het voetbal..... laat ik zeggen, dat ik de doelpunten in de herhaling heb gezien. Wat is praten over kunst toch mooi!
50e etappe donderdag 15 mei 2008
Astoria - Rabanal del Camino 19 km totaal 1382
Rain, rain en nog eens rain! Maar mijn schoenen zitten weer als gegoten en ze lopen weer als nieuw! Rabanal del Camino ligt aan de voet van de berg, morgen moet ik over één van de hoogste toppen in Spanje 1550m. Dat klinkt hoog maar enige relaering is hier op zijn plaats, we zitten nu al op zo´n 1100m. weersvoorspelling morgen is sneeuw op 1700m. Zou wel erg spectaculair zijn sneeuw half mei! Grappig is, dat ik al een aantal keren ingeschakeld ben als tolk Spaans, terwijl ik geen Spaans spreek. Ik ken wel wat woorden en ik begrijp redelijk wat er gezegd of gevraagd wordt. Ook vraag ik in de restaurants alleen om de spaanse kaart, dat wekt blijkbaar de indruk, dat ik het ook spreek. Het is me ook nog gelukt om de boel te "vertalen".
Vanmorgen via mijn intermediair - de poncho - kennis gemaakt met Canadezen. Wat is dat ding toch ideaal, ik kom er door in aanraking met heel veel mensen van verschillende nationaliteiten.
Vanavond ga ik de "cocido maragato" proberen. Dit is de traditionele keuken van deze streek de "Maregateria ". tot voor kort liep men in deze streek nog in klederdracht, een zwarte pofbroek voor de mannen en een met rood afgezette zwarte of roodbruine jurk en een witte hoofddoek voor de vrouwen. De bevolking van deze streek hield zich voornamelijk bezig met ambulante handel, het zgn. venten langs de huizen in de dorpen. Specialisaties daarnaast van de bewoners, de maragatos, waren trommelspelen en fluitspelen om feesten en partijen op te vrolijken.
Ik had me zo verheugd op de kennismaking met de cocido maragato, maar het is niet door gegaan. ´s Middags was ik Daphne uit Canada sinds 2 1/2 week weer tegen gekomen en die had het mij afgeraden. ´s Avonds zat ik met 2 Spanjaarden(uit Madrid) te praten en die gaven aan dat het niet verantwoord is om dit ´s avonds te eten. Het is zo zwaar en zoveel vlees, dat je wel 6 uur nodig hebt om het te verteren. Je kunt het er erg benauwd van krijgen als je het zo kort voor het slapen nuttigt. Ik heb me daarna maar beperkt tot zalm! Die cocido maragato wordt in een grote ketel gekookt met veel bonen, vlees (ook orgaanvlees en zelfs varkensoren!). Het wordt in omgekeerde vogorde gegeten: eerst wordt er een enorm bord vlees gegeten, daarna komen de groentes aan beurt en het laatste is het restant, de soep! Postre oftewel het toetje is dan een een massieve gortachtige pap. Ik vind mezelf een kleine eter, dus hier was voor mij geen beginnen aan geweest.
Eén van die Spanjaarden is al 50 jaar socio van Real Madrid, kort geleden heeft hij zijn gouden speld hiervoor gekregen. Zijn grote trots! Zij vroegen mij - alles in het Spaans - wat er aan de hand was met al die Duitsers op de Camino en ze vroegen me wat Kerkeling betekent. Ik heb uitgelegd, dat dat Happie (Hans Peter) Kerkeling is. Een Duitser die een populair boek over de Camino heeft geschreven. In Duitsland, maar ook in Korea een bestseller. Het schijnt voor veel mensen aanleiding te zijn geweest om ook de Camino te gaan lopen, tenminste het Spaanse stukje! ´s Avonds met een clubje zitten kletsen o.a. robert en Wilfried, 2 oud-collega´s uit Frankfurt en Eva en Coby uit resp. Worden en Haarlem. Coby komt oorspronkelijk uit Stad (Groningen), uit de Korrewegbuurt. Er bleken ook nog 7 andere Nederlanders in de albergue, dus met recht een Duits-Nederlandse invasie!
51e etappe vrijdag 16 mei 2008
Rabanal del Camino - Ponferrada 32 km totaal 1414
Helaas in de regen vertrokken met direct een paar zeer steile hellingen op weg naar één van de hoogste punten van het Spaanse traject. De route gaat over de eenzame Montes de León, waar het pelgrimskruis Cruz de Ferro - een monument voor bedevaartgangers - staat, wordt beschreven als één van de indrukwekkendste gedeelten van de Camino.
Op een enorme berg stenen staat een boomstam van 5 m hoog( er staat een foto van op de weblog), waar een kruis bovenop bevestigd is. al heel lang leggen pelgrims hier een steen neer die ze hebben meegebracht, als symbool van de last die ze met zich mee dragen en waarvan ze zich kunnen bevrijden door hun pelgrimstocht naar Santiago (Jacobus). Ook ik heb mijn steentje hier neergelegd!
In Ponferrada een prachtige albergue met 4-persoons kamers, wij sliepen er zelfs met 3 personen! Eindelijk weer eens geen gesnurk! In het restaurant op het Plaza Mayor bleken Robert en Wilfried te zitten, zij bleken in het bijbehorende hotel te logeren. Ze worden helemaal gek van de albergues, dus vanuit het ene hotel boeken ze ´s morgens alvast het volgende. Ik wil dat op geen enkele manier, ik mis het avontuur van Frankrijk nog steeds een beetje en zo blijft er geen enkel avontuur meer over! Zij vonden het zo leuk om mij - hoe is het mogelijk - weer te ontmoeten, dat ze mijn cena (diner) op hun kamerrekening lieten zetten. Dus buikje vol en geen cent uitgegeven! Ik wilde hen iets aanbieden, maar zij zaten zelf ook al vol.
O, ja en natuurlijk ook iets over de etappe zelf. Naar boven ging, ondanks de steile stukken, toch wel vrij makkelijk. Echter vanuit ca 1520m moest er over een vrij korte afstand afgedaald worden naar ca 450m over zeer ongelijkmatig met stenen en keien bezaaide ondergrond. Aanslag op enkels en knieeën. Ik heb het overleefd en nog een stukje extra gelopen om de volgende dag wat vroeg in Villafranca del Bierzo te kunnen zijn.
52e etappe zaterdag 17 mei 2008
Ponferrada - Villafranca del Bierzo 26 km totaal 1440
Vrij eenvoudige etappe. Helaas had ik niet goed opgelet bij het verlaten van de albergue, want ik hoorde van de Braziliaanse Vanessa dat er een ontbijtcafé recht tegenover de albergue was. Die heb ik gemist en alle andere waren nog gesloten, dus zonder koppie thee lopen. Da´s voor mij een hele opgave, gelukkig kwam er na 6 km toch redding! In Villafranca een hostal gevonden, één nacht voor mij alleen en de volgende dag voor Loek en mij samen. Moest ik voor mij weer hetzelfde betalen als voor 2 personen, terwijl ik toch echt alleen maar 1 bed beslaap. Ik heb een kortinsvoorstel gedaan, maar daar kon geen sprake van zijn. Echter toen ik mijn rugzak weer op deed, kreeg ik toch plotseling de door mij gewenste korting. Op het terras van het stadje kwam ik robert en Wilfried weer tegen. Kon ik ze in ieder geval een kopje koffie aanbieden. Morgen ga ik Loek ophalen uit León, dus morgen niet lopen. Vandaag dus weer afscheid nemen van "vrienden " voor 3 of 4 dagen.
Villafranca del Bierzo wordt ook wel klein Santiago genoemd: Het noordelijke portaal van de Santiagokerk is gericht naar de pelgrimsweg, het portaal heet Puerta del Perdón (poort van de absolutie/vergiffenis). Als een pelgrim onderweg ziek werd en daardoor niet in staat was om helemaal naar Santiago te reizen, kon hij hier de absolutie krijgen. Op het kerkhof voor pelgrims in Villafranca wordt duidelijk hoe vaak ze hun einddoel niet haalden. Onderweg op de Camino wordt, dat ook zichtbaar door de monumentjes voor op de Camino overleden mensen. Inmiddels heb ik er 15 of 16 gezien en ik kan me ook voorstellen, dat er voor velen geen herinneringsteken is.
48e etappe dinsdag 13 mei 2008
León - Hospital de Órbigo 38 km totaal 1345
Na een week vakantie - vorige week dinsdag heb ik voor het laatst gelopen, als je tenminste die 15 km per dag door Madrid niet meetelt - ston ik vanmorgen te trappelen om te kunnen vertrekken. Maar, ja....... wer regen, dus eerst nog maar even een cortado(koffie). Het stopte niet, dus toch maar vertrokken. Een uurtje later begon het nog veel harder te regenen, dus...... de poncho! Gelukkig was er een Amerikaan uit North Carolina ( zal wel pelgrim uit religieuze overtuiging zijn, de Carolina´s zijn onderdeel van de Christian Belt), die mij in mijn poncho geholpen heeft en ik hem. Heus, ik ben hier niet de enige kluns in! Onderweg ontdekte ik dat mijn schoen begint open te scheuren. Dat is niet zo mooi, want ik moet nog 350 km en de andere - te zware - schoenen heb ik met Jet terug naar Nederland gegeven. Mijn lichaam en voeten houen het wel vol, maar het materiaal dat heeft het moeilijk. Ik heb inmiddels al 3 paar echte Falke sokken kunnen weggooien en nu dit weer.
Ik kreeg wel 2 associaties, voor de lezer waarschijnlijk wat vreemd1e, maar ja vreemde gedachten krijg je nu éénmaal als je als pelgrim maanden aan je zelf overgeleverd bent.
De eerste associatie betreft Wim van Est, die tijdens de Tour de France in het ravijn sortte en later reclame voor zijn horloge maakte: " mijn hart stond stil, maar mijn Pontiac tikte door"! Slaat natuurlijk nergens op, maar het kwam gewoon spontaan opborrelen en ik dacht daarbij ook aan mijn eigen rikketik. Mijn streven is om 107 jaar te worden, dus dat is nog even 47 jaar doorgaan. Als ik me een doel stel, dan haal ik het (bijna) altijd. Dus mensen hou het jaar 2055 in de gaten!
De tweede associatie: Heel lang geleden was er een oud voetballied - misschien heb ik die singel zelfs nogwel, ik had toendertijd de jaren des onderscheids nog niet bereikt!) - " op een slof en een oude voetbalschoen wordt Feije......... (ik kan die naam niet uit mijn pen krijgen, André zou zeggen 010) kampioen!"
Ik denk, dat ik bij aankomst in Santiago als peregrino wel indruk maak als ik op 1 schoen en op 1 sok de kathedraal binnen wandel. Ach en een pelgrim moet ook kunnen lijden en incasseren, tot nog toe heb ik geen tegenslag gehad.
Vandaag slaap ik in de albergue, moet even bezuinigen na de dagen in Madrid. Het is een prachtige stad, maar behoorlijk prijzig. Bovendien moet ik morgen weer naar een hostal, want dan is de Uefacupfinale tussen Glasgow en St.Petersburg van de kleine generaal (Advocaat).
Inmiddels zie ik in de verte de Montes de León, de bergen die na de Pyreneeën de 2 hoogste toppen van de Camino Francès leveren. Die komen beide kort na elkaar de komende week aan bod, de en doe ik alleen en de tweede samen met neef Loek. Op deeerste staat het grote kruis boven op de top, waar ik mijn eigen steentje zal gaan bijdragen.
49e etappe woensdag 14 mei 2008
Hospital de Órbigo - Astorga 18 km totaal 1363
Geslapen in de privé albergue San Miguel, dus niet verplicht om half 7 gewekt worden, maar ja ........iedereen stond al om 6 uur op. Ik heb het tot 7 uur vol kunnen houden, maar met alle lichten aan en alle herrie bij het inpakken zat ik dus ook om half 8 aan het ontbijt. Het voordeel daarvan was wel, dat iedereen al klaar was en ik niet hoefde te wachten. Om 8 uur liep ik al op straat en het gevolg daarvan was, dat ik ondanks een extra lange pauze al om half 12 op de plaats van bestemming was. Ik heb een hostal gevonden, maar nadat ik me ingeschreven had, bleek dit ook door nonnen gerund te worden(ik heb gelukkig wel een sleutel van de voordeur!) er hangt een groot kruis boven mijn bed en de dame die mij ingeschreven had wees me ook nog even de weg naar de kapel. Ze zal wel denken, dat ik het als pelgrim nodig heb. Ik heb maar niet verteld, dat de enige reden, dat ik daar slaap de voetbalfinale is! Ik moet wel zeggen, dat de Spanjaarden hier niets van een voetbalfinale weten. Gelukkig heb ik een café gevonden en een krant, waar de wedstrijd in staat en een barkeepster, die het om half 9 voor me opzet!
Tegen alle weersvoorspellingen in is het toch droog gebleven en het is zelfs nog een uurtje terrasweer geweest!
Ik heb een schoenlapper gevonden, maar het zijn natuurlijk wel running shoes en geen gewone leren schoenen. De beste man sprak alleen Spaans en hij deed alsof hij me begreep. Ik heb mijn schoen daar achter gelaten en ik kan straks om 6 uur terugkomen om het resultaat te zien. Ik hou mijn hart vast!
Schoenlapper blijkt wonderdokter te zijn! Hij heeft ze van binnenuit gerepareerd. Aan de buitenkant is niet eens meer te zien, dat stuk zijn geweest en dat voor het bedrag van € 2.40!
Dies spaanse schone was een hele verademing na alle nonnen van de laatste tijd! Belén blijkt studente kunstgeschiedenis in León te zijn en haar speciale interesse is Goya. Laat ik nu toevallig vorige week naar de expositie van Goya in Madrid geweest te zijn. Dat schept een band en het hart van een pelgrim is ook niet van steen. Tja, het voetbal..... laat ik zeggen, dat ik de doelpunten in de herhaling heb gezien. Wat is praten over kunst toch mooi!
50e etappe donderdag 15 mei 2008
Astoria - Rabanal del Camino 19 km totaal 1382
Rain, rain en nog eens rain! Maar mijn schoenen zitten weer als gegoten en ze lopen weer als nieuw! Rabanal del Camino ligt aan de voet van de berg, morgen moet ik over één van de hoogste toppen in Spanje 1550m. Dat klinkt hoog maar enige relaering is hier op zijn plaats, we zitten nu al op zo´n 1100m. weersvoorspelling morgen is sneeuw op 1700m. Zou wel erg spectaculair zijn sneeuw half mei! Grappig is, dat ik al een aantal keren ingeschakeld ben als tolk Spaans, terwijl ik geen Spaans spreek. Ik ken wel wat woorden en ik begrijp redelijk wat er gezegd of gevraagd wordt. Ook vraag ik in de restaurants alleen om de spaanse kaart, dat wekt blijkbaar de indruk, dat ik het ook spreek. Het is me ook nog gelukt om de boel te "vertalen".
Vanmorgen via mijn intermediair - de poncho - kennis gemaakt met Canadezen. Wat is dat ding toch ideaal, ik kom er door in aanraking met heel veel mensen van verschillende nationaliteiten.
Vanavond ga ik de "cocido maragato" proberen. Dit is de traditionele keuken van deze streek de "Maregateria ". tot voor kort liep men in deze streek nog in klederdracht, een zwarte pofbroek voor de mannen en een met rood afgezette zwarte of roodbruine jurk en een witte hoofddoek voor de vrouwen. De bevolking van deze streek hield zich voornamelijk bezig met ambulante handel, het zgn. venten langs de huizen in de dorpen. Specialisaties daarnaast van de bewoners, de maragatos, waren trommelspelen en fluitspelen om feesten en partijen op te vrolijken.
Ik had me zo verheugd op de kennismaking met de cocido maragato, maar het is niet door gegaan. ´s Middags was ik Daphne uit Canada sinds 2 1/2 week weer tegen gekomen en die had het mij afgeraden. ´s Avonds zat ik met 2 Spanjaarden(uit Madrid) te praten en die gaven aan dat het niet verantwoord is om dit ´s avonds te eten. Het is zo zwaar en zoveel vlees, dat je wel 6 uur nodig hebt om het te verteren. Je kunt het er erg benauwd van krijgen als je het zo kort voor het slapen nuttigt. Ik heb me daarna maar beperkt tot zalm! Die cocido maragato wordt in een grote ketel gekookt met veel bonen, vlees (ook orgaanvlees en zelfs varkensoren!). Het wordt in omgekeerde vogorde gegeten: eerst wordt er een enorm bord vlees gegeten, daarna komen de groentes aan beurt en het laatste is het restant, de soep! Postre oftewel het toetje is dan een een massieve gortachtige pap. Ik vind mezelf een kleine eter, dus hier was voor mij geen beginnen aan geweest.
Eén van die Spanjaarden is al 50 jaar socio van Real Madrid, kort geleden heeft hij zijn gouden speld hiervoor gekregen. Zijn grote trots! Zij vroegen mij - alles in het Spaans - wat er aan de hand was met al die Duitsers op de Camino en ze vroegen me wat Kerkeling betekent. Ik heb uitgelegd, dat dat Happie (Hans Peter) Kerkeling is. Een Duitser die een populair boek over de Camino heeft geschreven. In Duitsland, maar ook in Korea een bestseller. Het schijnt voor veel mensen aanleiding te zijn geweest om ook de Camino te gaan lopen, tenminste het Spaanse stukje! ´s Avonds met een clubje zitten kletsen o.a. robert en Wilfried, 2 oud-collega´s uit Frankfurt en Eva en Coby uit resp. Worden en Haarlem. Coby komt oorspronkelijk uit Stad (Groningen), uit de Korrewegbuurt. Er bleken ook nog 7 andere Nederlanders in de albergue, dus met recht een Duits-Nederlandse invasie!
51e etappe vrijdag 16 mei 2008
Rabanal del Camino - Ponferrada 32 km totaal 1414
Helaas in de regen vertrokken met direct een paar zeer steile hellingen op weg naar één van de hoogste punten van het Spaanse traject. De route gaat over de eenzame Montes de León, waar het pelgrimskruis Cruz de Ferro - een monument voor bedevaartgangers - staat, wordt beschreven als één van de indrukwekkendste gedeelten van de Camino.
Op een enorme berg stenen staat een boomstam van 5 m hoog( er staat een foto van op de weblog), waar een kruis bovenop bevestigd is. al heel lang leggen pelgrims hier een steen neer die ze hebben meegebracht, als symbool van de last die ze met zich mee dragen en waarvan ze zich kunnen bevrijden door hun pelgrimstocht naar Santiago (Jacobus). Ook ik heb mijn steentje hier neergelegd!
In Ponferrada een prachtige albergue met 4-persoons kamers, wij sliepen er zelfs met 3 personen! Eindelijk weer eens geen gesnurk! In het restaurant op het Plaza Mayor bleken Robert en Wilfried te zitten, zij bleken in het bijbehorende hotel te logeren. Ze worden helemaal gek van de albergues, dus vanuit het ene hotel boeken ze ´s morgens alvast het volgende. Ik wil dat op geen enkele manier, ik mis het avontuur van Frankrijk nog steeds een beetje en zo blijft er geen enkel avontuur meer over! Zij vonden het zo leuk om mij - hoe is het mogelijk - weer te ontmoeten, dat ze mijn cena (diner) op hun kamerrekening lieten zetten. Dus buikje vol en geen cent uitgegeven! Ik wilde hen iets aanbieden, maar zij zaten zelf ook al vol.
O, ja en natuurlijk ook iets over de etappe zelf. Naar boven ging, ondanks de steile stukken, toch wel vrij makkelijk. Echter vanuit ca 1520m moest er over een vrij korte afstand afgedaald worden naar ca 450m over zeer ongelijkmatig met stenen en keien bezaaide ondergrond. Aanslag op enkels en knieeën. Ik heb het overleefd en nog een stukje extra gelopen om de volgende dag wat vroeg in Villafranca del Bierzo te kunnen zijn.
52e etappe zaterdag 17 mei 2008
Ponferrada - Villafranca del Bierzo 26 km totaal 1440
Vrij eenvoudige etappe. Helaas had ik niet goed opgelet bij het verlaten van de albergue, want ik hoorde van de Braziliaanse Vanessa dat er een ontbijtcafé recht tegenover de albergue was. Die heb ik gemist en alle andere waren nog gesloten, dus zonder koppie thee lopen. Da´s voor mij een hele opgave, gelukkig kwam er na 6 km toch redding! In Villafranca een hostal gevonden, één nacht voor mij alleen en de volgende dag voor Loek en mij samen. Moest ik voor mij weer hetzelfde betalen als voor 2 personen, terwijl ik toch echt alleen maar 1 bed beslaap. Ik heb een kortinsvoorstel gedaan, maar daar kon geen sprake van zijn. Echter toen ik mijn rugzak weer op deed, kreeg ik toch plotseling de door mij gewenste korting. Op het terras van het stadje kwam ik robert en Wilfried weer tegen. Kon ik ze in ieder geval een kopje koffie aanbieden. Morgen ga ik Loek ophalen uit León, dus morgen niet lopen. Vandaag dus weer afscheid nemen van "vrienden " voor 3 of 4 dagen.
Villafranca del Bierzo wordt ook wel klein Santiago genoemd: Het noordelijke portaal van de Santiagokerk is gericht naar de pelgrimsweg, het portaal heet Puerta del Perdón (poort van de absolutie/vergiffenis). Als een pelgrim onderweg ziek werd en daardoor niet in staat was om helemaal naar Santiago te reizen, kon hij hier de absolutie krijgen. Op het kerkhof voor pelgrims in Villafranca wordt duidelijk hoe vaak ze hun einddoel niet haalden. Onderweg op de Camino wordt, dat ook zichtbaar door de monumentjes voor op de Camino overleden mensen. Inmiddels heb ik er 15 of 16 gezien en ik kan me ook voorstellen, dat er voor velen geen herinneringsteken is.
Journaal 11e week van maandag 19 mei 2008
53e etappe maandag 19 mei 2008
Villafranca del Bierzo - O Cebreiro 29 km totaal 1469
Villafranca del Bierzo - O Cebreiro 29 km totaal 1469
Vandaag heeft Loek de vuurdoop gehad! Vol goede moed is hij met 11 kg bepakking op stap gegaan. Die courage had hij nodig, nadat we uitvoerig het blijde weerzien de voorgaande avond hadden gevierd. Villafranca is een leuk dorp met een mooi plein, 3 kerken en een kasteel. Opvallend is dat er in zo´n klein dorp relatief veel terrassen bars zijn. Blijkbaar hebben inwoners en peregrino´s hekel aan dorst! Camino duro (zware tocht) is het startpunt voor Loek! Het begin viel hem erg mee, er zijn nl. 2 routes en in het boekje maar ook bij de markeringspunten in het stadje, bleek de zwaardere route onvindbaar. Loek vond dat niet erg, Dies wel! Het eerste deel van onze route was niet erg flitsend, grotendeels langs de provinciale weg. Dat werd later beter, Loek had het "voorrecht" om langs kleine, zeer bemodderde paadjes van 600 naar 1200 meter te mogen klimmen en dat met de eerder genoemde 11 kg op zijn schouders! Hijgend en puffend strompelde(allemaal zijn eigen woorden) hij naar boven en daar zat Dies op het terras op hem te wachten met een heerlijk flesje - en dat is echt waar - zumo Naranja (soort Fanta orange). Toen ik, Dies, Loek vertelde, dat de finish nog slechts 2 km verder was, voelde de 11 kg voor hem nog maar als 11 pond! Na die voor hem helse klim kwam hij toch nog opgewekt in het dorpje boven op de berg O Cebreiro aan. Wat een prachtig dorp en niet alleen voor Loek omdat de beloning en een bak haver daar voor hem klaar stond. Het is een dorp met nog restanten van oorspronkelijk woningen, zoals de mensen hier vroeger in één grote ruimte woonden samens met het vee. Er is één woning helemaal gerestaureerd en men is bezig om het dorp zoveel mogelijk in zijn oorspronkelijke vorm terug te brengen. Er zijn natuurlijk veel peregrino´s maar ook voor de Spanjaarden is dit m.n. in de weekends een toeristische trekpleister. De sfeer deed mij een beetje aan Orvelte denken, ook al is het dorp en zijn de huizen onvergelijkbaar. We slapen in de albergue municipal, een - volgens Loek - prachtig kampement, uiteraard alleen toegankelijk voor peregrino´s. Loek: " Ik vind de sfeer geweldig en ben benieuwd wat voor verrassingen Dies verder nog voor mij heeft "!
Dat Loek nog wat moet wennen aan zijn nieuwe status van pelgrim, bleek ´s avonds wel. Hij had zijn schoenen meegenomen om de modder er bij de dorpspomp af te spoelen. Uiteraard zijn we daarna naar de plaatselijke kerk gegaan, hij heeft daar in het voorportaal zijn schoenen neergezet. Hij heeft ze vervolgens vergeten mee te nemen. ´s Avonds bleken ze er gelukkig nog steeds te staan!
54e etappe dinsdag 20 mei 2008
O Cebreiro - Triacastela 21 km totaal 1480
Loek jarig vandaag!!
Meteen aan de achterkant van de albergue de hoogte in, een zeer stevige klim over langere afstand. Een prachtig panorama, het hoogste punt ongeveer 1400 meter. Over verschillende passen gelopen op grote hoogten met uiteindelijk een heel scherpe daling naar 600m! Een prachtige dag met prachtig weer en ook ´s avonds op het terras gezeten om Loeks verjaardag te vieren. ´s Middags kwamen we 2 zeeuwen tegen uit Oostdorp, Zeeuws Vlaanderen. Mijn opa is geboren op de grens van Nederland en België, uiteraard hebben zij hem nooit gekend, maar de familienaam was voor hen een bekende. Toen ik het over een broer van mijn opa had, Alloies (ik weet niet eens hoe je het schrijft), vertelden zij, dat de helft van de mannen in het dorp zo heten.
Op één van die terrassen waren we in de vooravond Frits uit Schuddebeurs tegen gekomen. Frits is vorig jaar vanuit Rotterdam naar Tonnère in Frankrijk gelopen en dit jaar is hij weer in Tonnère op weg naar Compostella gestart. Tonnère ligt ca 60 km boven Vezelay, hij heeft dus 60 km meer als ik er op zitten! Leuk is, dat we op 3 zelfde plaatsen hebben geslapen. Bij 2 daarvan was ik samen met Djoeke, in de refugio in Roquefort en thuis bij Yvette in Le Billom. Ook heeft hij net als ik bij Odette in La Réole geslapen. In mijn geval was Odette alleen thuis en lag michiel na een open hart operatie in Bordeaux in het ziekenhuis. Bij Frits was Michiel net weer thuis! Konden we leuk bijkletsen en onze credentials (stempelkaarten) naast elkaar leggen om de overeenkomsten te zien!
Loek heeft mij ivm zijn verjaardag getrakteerd op een heerlijk etentje en daarna een paar glaasjes cointreau, om 11.00 uur lagen we in het mandje!
55e etappe woensdag 21 mei 2008
Triacastela - Sarria 17 km totaal 1497
Al 3 dagen komen we 5 limburgers uit Margraten tegen, 3 vrouwen en 2 mannen. Zij hebben het zelfde luxe probleem als wij, ze liggen ook voor op hun schema. Wij laten het morgen van het weer afhangen: Is het mooi weer dan blijven we in Sarria, bij het slecht weer gaan we lopen naar Portomarin.
We liepen Troacastela uit en prompt begon het te regenen, dus de poncho aan, maar daar heb ik nu Loek voor! Start op de nuchtere maag direct met wat stevige hellingen! We lopen nog steeds op hoogte en dat betekent nog steeds geweldige uitzichten. Sarria blijkt een middelgrote provinciestad te zijn met een leuk historisch centrum. Ook het gewone stadscentrum mag er zijn doorsneden door de Rio Miño. Ennuh minstens zo belangrijk een fantastische pastelleria met heerlijke taarten en napolitana´s, mijn absolute favorieten hier in Spanje! Het is een soort pain au choclat, maar dan lekkerder! We hebben een hotel geboekt i.v.m. de voetbalfinale Manchester - Chelsea. In een prachtige pub werden er 3 fautieuls voor een enorm plasmascherm klaar gezet voor Loek en mij en een verdwaalde Spanjaard. De rest van het publiek moest maar achter ons staand kijken. Uiteraard werden de drankjes geserveerd, maar ook allerlei - gratis - warme en koude hapjes. Mochten er nogkroeghouders meelezen, zo wil ik het ook graag in Groningen straks bij de EK!
De volgende dag, donderdagochtend, blijkt het op eens prachtig weer en boeken wij het hotel een nachtje extra. We hebben voor de verandering in korte broek een km of 15 in de omgeving gewandeld in kleine dorpjes in de omgeving van Sarria.
56e etappe vrijdag 23 mei 2008
Sarria - Portomarín 24 km totaal 1521
Na een stevig ontbijt om 9 uur vertrokken. Sarria ligt in een dal ,dus meteen weer klimmen! Vandaag door zo´n 20 dorpen en gehuchten gelopen met heel veel regen. Gelukkig wel droog aangekomen in de plaatselijke albergue municipal in Portomarín, maar wel na meer dan 1 1/2 uur bij elkaar geschuild te hebben onder het genot van een bakje koffie en een hapje. Niet echt een straf hoor, natuurlijk leeft de pelgrim sober onderweg, maar hij is nog steeds geen monnik! De eerste aanblik in de albergue was verschrikkelijk, in een vrij kleine ruimte waren zo´n 60 stapelbedden geplaatst en ik moest ook nog boven slapen! Ik ben altijd bang in een stapelbed, dat ik ´s nachts zal dromen, dat ik op een luchtbed lekker in het zonnetje in de zee drijf en dat ik dan lekker ter afkoeling een frisse duik in het water neem. Dat zal ´s nachts een klap geven in zo´n albergue! Ligt er ook nog een snurker, die lag vanmiddag al te snurken! Wat een pret!
Vanmiddag het 100 km punt gepasseerd! We moeten weer gas terug nemen om woensdag Santiago binnen te lopen.
57e etappe zaterdag 24 mei 2008
Portomarín - Palas de Rei 24 km totaal 1545
Fantastisch geslapen ondanks de snurkers en ondanks dat ik boven moest slapen. Eerlijkheidshalve moet ik wel zeggen, dat er een opstaand randje was om een eventuele overmoedige nachtelijke escapade te voorkomen! Jammer genoeg niet gedroomd van dat heerlijke luchtbedavontuur bij Tahiti, voordeel daarvan was wel, dat mijn duikvlucht behoefte er niet was.
Echter Loeks bril is een duikbril geworden! Toen hij vannacht (nou ja in de albergue is, dat al gauw 10.30) in zijn slaapzak lag, wilde hij zijn bril afdoen. Door onverklaarbare (ik heb wel een idee!) en bovennatuurlijke krachten verdween de bril in de duisternis. Aangezien we de laatsten in de dormitorio (slaapzaal) waren en alles donker was, wilde hij de anderen niet wakker maken door het licht aan te doen en de volgende ochtend de bril oprapen. Helaas geen bril! Aangifte doen op het dorps politiebureautje lukte helaas niet. Ze hebben op een kladje zijn naam en telefoonnr. geschreven en ze zullen hem bellen als de bril gevonden is. In de tussentijd ben ik naarstig op zoek gegaan naar een rood/wit geblokte pelgrimsstaf, maar die blijken (nog) niet in omloop!
Gisteravond hebben we een klein biertje gedronken in de dorpskroeg en daar kwam de plaatselijke hermandad binnen. Tot onze verbazing ging ze aan de bar staan en bestelden een biertje!? Na er nog één genuttigd te hebben stapten ze doodleuk in hun patrouillewagen en reden weg voor de nachtdienst. Misschien een slaapmutsje?
Vertrek vanmorgen uit Portomarín was een beetje spannend. We moesten over een verroest en erg gammel voetgangersbruggetje, waarvan het laswerk had losgelaten. Het bruggetje golfde bij elke stap op een neer en dat zo´n 20 meter boven het water, gelukkig was het bruggetje slechts 70 meter lang en liepen er zo´n 12 man overheen! Direct daarna een fikse klim van 400 naar 700 meter. Op die hoogte zijn we de hele dag blijven lopen onder zeer wisselende weersomstandigheden, regen, zon, regen, etc.
Het is opvallend hoe het landschap geleidelijk veranderd is van kale bergen met af en toe een naaldboom naar nu prachtige groen beboste heuvels. We kunnen nu wat verder kijken, het zijn hier schitterende panorama´s!
58e etappe Zondag 25 mei 2008
Palas de Rei - Melide 15 km totaal 1560
Korte etappe, slow down! Onderweg tijdens de koffie kennis gemaakt met Loes en Heidi. Loes is met de bus en Heidi met de trein naar Burgos gekomen. Bij toeval kwamen ze elkaar daar tegen en nu zijn het vriendinnen die samen de Camino doen! Zij hebben onderweg kennis gemaakt met een Deens echtpaar en met z´n 4en lopen ze nu naar Santiago. Loes komt uit Castricum en Heidi uit Plasmolen bij Nijmegen. Ze woont aan de route van de 4-daagse, op de 3e dag staat de koffie met cake voor ons klaar!
In provinciestadje Melide was een gigantische markt met veel bedrijvigheid en sfeer. Het was ook de zondag waarop de kinderen hun eerste heilige communie konden doen. Op het plein voor de kerk was een geweldig bloemenmozaïek gelegd van zo´n 15 x 8 meter, waarop de meisjes in prachtige witte jurkjes en de jongens in stoere kostuumpjes met de trotse ouders poseerden (foto´s zet ik in Nederland nog op de weblog!).
Vanmiddag hebben we een hapje in een pulperia gegeten samen met de plaatselijke bevolking, maar ook veel pelgrims. Deze pulperia was een enorme schuur met een enorme pot boven een vuur en daar gingen grote inktvissen in. Die worden daar gekookt en voor je gezicht worden ze op je bord in stukjes geknipt met heerlijke kruiden en verrukkelijke bruin boerenbrood erbij en uiteraard de plaatselijke wijn. Om hier te zijn en hier te eten is een belevenis opzich.
We slapen in de plaatselijke albergue municipal, niet echt geweldig en niet erg hygiënisch!
Journaal 12e week van maandag 26 mei 2008
59e etappe van maandag 26 mei 2008
Melide - Brea 28 km totaal 1588
Deze route is met 2 sterretjes aangegeven, middelmatig zwaar. Dat komt door de lengte, maar vooral door het voortdurend stijgen en dalen over vaak onverharde paden, die ook nog doorkruist worden door beekjes met smalle bruggetjes of zelfs geen bruggetjes! De voortdurende regenstroom verhoogde daarbij de feestvreugde nog iets! Onderweg zijn we veel Galicische Hórreo´s tegen gekomen. In dit deel van het laag gelegen Galicië liggen veel boerendorpen met deze hórreo´s. Dit zijn maïsopslagplaatsen, smalle langwerpige bouwsels van hout of natuursteen zo´n 1 meter breed en zo´n 3 à 4 meter lang. In de wanden zijn openingen aangebracht, waardoor er lucht bij de maïs kan - als de maïs luchtdicht zou worden opgeslagen, dan zou het beslist in het vochtige klimaat van Galicië snel schimmelen. Om te voorkomen, dat er muizen door de gaten in de wanden komen, zijn de hórreo´s op verhogingen gebouwd. Omdat ik ze veel gezien heb onderweg en ik nieuwsgierig was naar de functie, heb ik het opgezocht.
Uiteindelijk zijn we in Brea in een hostal "gevlucht" voor de lluvia, de regen. Het voordeel van slapen in een hostal is, dat je lekker je spullek kan laten drogen. Tijdens mijn Camino geen overbodige luxe! Maar vooral dat je je handwas kan doen. Wie had 12 weken geleden verwacht, dat ik dit een belangrijke overweging voor een overnachtingsplaats zou vinden!
60e etappe dinsdag 27 mei 2008
Brea - San Marcos Monte do Gozo 22 km totaal 1610
Nog zo´n 30.000 stapjes en dan is het feestje weer voorbij! Ik weet niet wat ik er van moet vinden. Van de ene kant geweldig om weer thuis te zijn en Jet en de kinderen en familie, iedereen weer te zien. Maar de andere kant, 12 weken vrijheid, nergens over druk maken, geen enkele verantwoordelijkheid en me nergens (ik wist niet dat ik dat kon) mee bemoeien en straks weer gewoon post, rekeningen, bankafschriften (ik heb geen flauw idee hoe ik er voor sta en wat ik onderweg uitgegeven heb), kranten etc.
Ik moet me ook direct weer in het wereldse leven storten, want ik heb ook een kaart voor Nederland - Frankrijk, de EKwedstrijd in Zwitserland. Wat kan een pensionado het toch druk hebben!
Vanmorgen alvast een voorschotje genomen op het "dépelgrimeren", gebakken eieren met serrano ham voor het ontbijt en na 5 km al aan de koffie. Daarna in één ruk doorgelopen naar Monte do Gozo, een pittige vóórlaatste etappe met flinke hellingen. We krijgen de laatste km´s niet kadoo! Tegen alle weersvoorspellingen in droog en ook nog wat zon!
San Marcos do Gozo is een klein oud dorpje, waar ter ere van het bezoek van de paus aan Santiago in 1989 een reusachtig complex is gebouwd om de bezoekers in onder te brengen. In dit complex is de albergue gehuisvest, heel comfortabel met ruime kamers en schitterend nieuw sanitair.
Monte do Gozo in het Galicisch Montxoi (berg van de vreugde), is de heuvel waar de pelgrims (en wij ook) voor het eerst de torens van de kathedraal van Santiago konden zien!
61e en finale etappe woensdag 28 mei 2008
San Marcos - Monte do Gozo -
SANTIAGO DE COMPOSTELLA
7 km totaal 1617 km
Vanmorgen met gemengde gevoelens vertrokken naar Santiago. Het weer in Galicië is heel constant, dus het regende. Maar eerst even ontbijten en ja, hoor na het ontbijt was het droog! Gelukkig dus niet in poncho Santiago binnen lopen. Met Marjet en Xander en Simone hadden we om half 11 voor de kathedraal afgesproken. Maar ok nu waren we weer te vroeg, dus aan de achterzijde koffie gedronken en ik ongeduldig op de klok kijkend, wachten tot we konden gaan! Kwart over 10 liepen we het Praza do Obradoiro, het grote plein voor de kathedraal, op en daar stonden Marjet en de kinderen op de stip, waarop de pelgrims zich in Santiago verenigen. Een ontroerend en heel mooi moment! Foto´s uiteraard en daarna de kathedraal in en medepelgrims omhelzen, kussen en handen schudden. Wat kom je dan toch veel vrienden en bekenden van 3 à 4 dagen tegen. Maar toch ook mensen, waarvan ik al weken geleden afscheid had genomen!
Met z´n allen koffie gedronken en daarna naar de speciale mis voor pelgrims, elke woensdag om 12.00 uur. Ook daar weer veel "bekenden"! Jet en de kinderen slapen in een hotel, maar Loek en ik gaan nog één nacht in de albergue Seminar Menor slapen om de overgang niet al te groot te laten zijn. Morgen de laatse nacht voor vertrek naar huis, slapen wij ook in het hotel. De vlucht is al om half 7 naar Madrid, half 6 op het vliegveld zijn. Dat is pas spartaans, die tijden ken ik als pelgrim niet!
De albergue is ondergebracht in een heel groot complex, waar ook het seminarie is ondergebracht. Het kan ongeveer 400 mensen herbergen en het ligt op een heuvel met een mooi uitzicht over de oude stad. Ondanks het grote aantal mensen is het niet massaal, Er zijn heel veel gescheiden kamers met een gewoon bed en niemand boven je.
Het boek is uit, het zit er op! Het is letterlijk uit, want elke etappe scheur ik uit het boek, er is dus niets meer over. Het laatste velletje heb ik vanmorgen bij het oud papier gegooid.
Ik heb even tijd nodig om alles te laten bezinken. Misschien schrijf ik nog wel een soort samenvatting van mijn ervaringen en/of gevoelens. Maar misschien ook niet!?
Peregrino, pellerin of marcheur? Ik voel mij nog steeds marcheur, ik vind het geweldig om - liefst een beetje snel - te lopen. Ik heb heel veel alleen gelopen, heerlijk met mijn eigen gedachten en soms met (dag)dromen. Het lopen zelf schijnt ook fysiek iets in je los te maken, waardoor je, ik ook veel vrije associaties heb gehad. Misschien is dat wel spiritueel, wie zal het zeggen? Ik kom mensen hier tegen, die voor de 5e keer naar Santiago hebben gelopen. Kan ik me niets bij voorstellen, ik denk dat je dan steeds aan het vergelijken bent.
Het zijn voor mij 2 zeer verschillende ervaringen geweest, Frankrijk was het avontuur, niet weten waar je ´s avonds slaapt en of je wel eten krijgt. Bovendien was bijna alles nog gesloten in maart en is de organisatie niet zoals in Spanje.
Spanje is alles geregeld, dus van avontuur - vind ik, persoonlijk - is weinig of geen sprake. Echter de ontmoetingen, kennismakingen, de vriendschappen van 3 à 4 dagen. Maar ook de vriendschappen en de contacten die ik heb gehad tijdens mijn breaks in o.a. Limoges, Pamplona, Burgos, Astorga, San Sebastiaan en Madrid zijn onvergetelijk. Ik heb heel wat (mail-)adressen van mensen, waar ik op de één of andere manier iets mee ga doen.
En nu maar hopen, dat ik jullie binnenkort zie!
Melide - Brea 28 km totaal 1588
Deze route is met 2 sterretjes aangegeven, middelmatig zwaar. Dat komt door de lengte, maar vooral door het voortdurend stijgen en dalen over vaak onverharde paden, die ook nog doorkruist worden door beekjes met smalle bruggetjes of zelfs geen bruggetjes! De voortdurende regenstroom verhoogde daarbij de feestvreugde nog iets! Onderweg zijn we veel Galicische Hórreo´s tegen gekomen. In dit deel van het laag gelegen Galicië liggen veel boerendorpen met deze hórreo´s. Dit zijn maïsopslagplaatsen, smalle langwerpige bouwsels van hout of natuursteen zo´n 1 meter breed en zo´n 3 à 4 meter lang. In de wanden zijn openingen aangebracht, waardoor er lucht bij de maïs kan - als de maïs luchtdicht zou worden opgeslagen, dan zou het beslist in het vochtige klimaat van Galicië snel schimmelen. Om te voorkomen, dat er muizen door de gaten in de wanden komen, zijn de hórreo´s op verhogingen gebouwd. Omdat ik ze veel gezien heb onderweg en ik nieuwsgierig was naar de functie, heb ik het opgezocht.
Uiteindelijk zijn we in Brea in een hostal "gevlucht" voor de lluvia, de regen. Het voordeel van slapen in een hostal is, dat je lekker je spullek kan laten drogen. Tijdens mijn Camino geen overbodige luxe! Maar vooral dat je je handwas kan doen. Wie had 12 weken geleden verwacht, dat ik dit een belangrijke overweging voor een overnachtingsplaats zou vinden!
60e etappe dinsdag 27 mei 2008
Brea - San Marcos Monte do Gozo 22 km totaal 1610
Nog zo´n 30.000 stapjes en dan is het feestje weer voorbij! Ik weet niet wat ik er van moet vinden. Van de ene kant geweldig om weer thuis te zijn en Jet en de kinderen en familie, iedereen weer te zien. Maar de andere kant, 12 weken vrijheid, nergens over druk maken, geen enkele verantwoordelijkheid en me nergens (ik wist niet dat ik dat kon) mee bemoeien en straks weer gewoon post, rekeningen, bankafschriften (ik heb geen flauw idee hoe ik er voor sta en wat ik onderweg uitgegeven heb), kranten etc.
Ik moet me ook direct weer in het wereldse leven storten, want ik heb ook een kaart voor Nederland - Frankrijk, de EKwedstrijd in Zwitserland. Wat kan een pensionado het toch druk hebben!
Vanmorgen alvast een voorschotje genomen op het "dépelgrimeren", gebakken eieren met serrano ham voor het ontbijt en na 5 km al aan de koffie. Daarna in één ruk doorgelopen naar Monte do Gozo, een pittige vóórlaatste etappe met flinke hellingen. We krijgen de laatste km´s niet kadoo! Tegen alle weersvoorspellingen in droog en ook nog wat zon!
San Marcos do Gozo is een klein oud dorpje, waar ter ere van het bezoek van de paus aan Santiago in 1989 een reusachtig complex is gebouwd om de bezoekers in onder te brengen. In dit complex is de albergue gehuisvest, heel comfortabel met ruime kamers en schitterend nieuw sanitair.
Monte do Gozo in het Galicisch Montxoi (berg van de vreugde), is de heuvel waar de pelgrims (en wij ook) voor het eerst de torens van de kathedraal van Santiago konden zien!
61e en finale etappe woensdag 28 mei 2008
San Marcos - Monte do Gozo -
SANTIAGO DE COMPOSTELLA
7 km totaal 1617 km
Vanmorgen met gemengde gevoelens vertrokken naar Santiago. Het weer in Galicië is heel constant, dus het regende. Maar eerst even ontbijten en ja, hoor na het ontbijt was het droog! Gelukkig dus niet in poncho Santiago binnen lopen. Met Marjet en Xander en Simone hadden we om half 11 voor de kathedraal afgesproken. Maar ok nu waren we weer te vroeg, dus aan de achterzijde koffie gedronken en ik ongeduldig op de klok kijkend, wachten tot we konden gaan! Kwart over 10 liepen we het Praza do Obradoiro, het grote plein voor de kathedraal, op en daar stonden Marjet en de kinderen op de stip, waarop de pelgrims zich in Santiago verenigen. Een ontroerend en heel mooi moment! Foto´s uiteraard en daarna de kathedraal in en medepelgrims omhelzen, kussen en handen schudden. Wat kom je dan toch veel vrienden en bekenden van 3 à 4 dagen tegen. Maar toch ook mensen, waarvan ik al weken geleden afscheid had genomen!
Met z´n allen koffie gedronken en daarna naar de speciale mis voor pelgrims, elke woensdag om 12.00 uur. Ook daar weer veel "bekenden"! Jet en de kinderen slapen in een hotel, maar Loek en ik gaan nog één nacht in de albergue Seminar Menor slapen om de overgang niet al te groot te laten zijn. Morgen de laatse nacht voor vertrek naar huis, slapen wij ook in het hotel. De vlucht is al om half 7 naar Madrid, half 6 op het vliegveld zijn. Dat is pas spartaans, die tijden ken ik als pelgrim niet!
De albergue is ondergebracht in een heel groot complex, waar ook het seminarie is ondergebracht. Het kan ongeveer 400 mensen herbergen en het ligt op een heuvel met een mooi uitzicht over de oude stad. Ondanks het grote aantal mensen is het niet massaal, Er zijn heel veel gescheiden kamers met een gewoon bed en niemand boven je.
Het boek is uit, het zit er op! Het is letterlijk uit, want elke etappe scheur ik uit het boek, er is dus niets meer over. Het laatste velletje heb ik vanmorgen bij het oud papier gegooid.
Ik heb even tijd nodig om alles te laten bezinken. Misschien schrijf ik nog wel een soort samenvatting van mijn ervaringen en/of gevoelens. Maar misschien ook niet!?
Peregrino, pellerin of marcheur? Ik voel mij nog steeds marcheur, ik vind het geweldig om - liefst een beetje snel - te lopen. Ik heb heel veel alleen gelopen, heerlijk met mijn eigen gedachten en soms met (dag)dromen. Het lopen zelf schijnt ook fysiek iets in je los te maken, waardoor je, ik ook veel vrije associaties heb gehad. Misschien is dat wel spiritueel, wie zal het zeggen? Ik kom mensen hier tegen, die voor de 5e keer naar Santiago hebben gelopen. Kan ik me niets bij voorstellen, ik denk dat je dan steeds aan het vergelijken bent.
Het zijn voor mij 2 zeer verschillende ervaringen geweest, Frankrijk was het avontuur, niet weten waar je ´s avonds slaapt en of je wel eten krijgt. Bovendien was bijna alles nog gesloten in maart en is de organisatie niet zoals in Spanje.
Spanje is alles geregeld, dus van avontuur - vind ik, persoonlijk - is weinig of geen sprake. Echter de ontmoetingen, kennismakingen, de vriendschappen van 3 à 4 dagen. Maar ook de vriendschappen en de contacten die ik heb gehad tijdens mijn breaks in o.a. Limoges, Pamplona, Burgos, Astorga, San Sebastiaan en Madrid zijn onvergetelijk. Ik heb heel wat (mail-)adressen van mensen, waar ik op de één of andere manier iets mee ga doen.
En nu maar hopen, dat ik jullie binnenkort zie!
Een lange weg te gaan
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
8 opmerkingen:
Jeetje Dies! Wat een stap of moet ik zeggen wat ontzettend veel stappen!
Ontzettend veel succes gewenst en zie je verhalen tegemoet.
Liefs Marianne.
Hallo Dies,
Hoe is het met de sportieve wandelaar? Het weer was niet zo super las ik, maar toch blijven genieten. Heel veel wandelplezier.
groetjes Mieke
Hoi Dies,
Leuk om die verhalen te lezen. Ik blijf ze op de voet (:-))volgen.
s6, en geniet ervan, ondanks het slechte weer.
GR. Liesbeth
hallo Dies,
Ik merk dat alles goed gaat. Fijn dat te horen. Wel ups en downs, maar dat hoort er bij. Ik blijf je volgen. Veel succes.
Roelof.
p.s. ik heb een nieuwe baan. Begin op 1 april.
Groeten Roelof.
Ha die Dies. Alles goed bij jou.Ik heb je verslag gelezen. Goed van jou. Hier is het weer erg slecht. Totaal geen voorjaar. Bij jouw ook ups en downs las ik. Nou succes en tot gauw.
p.s. ik heb een nieuwe baan.
Groeten Roelof.
Hoi Dies,
Wat een supertocht zeg! Geweldig!
Het is nu 2e paasdag en hier schijnt de zon, hoop bij jou ook.
Wens je heel veel succes verder!
Groetjes
Monique van de klaverjas
Goed bezig Dies!
Zet em op.
Leuk reisverslag.
Gr. Joran
ps. wij werden vanmorgen wakker met een dik pak sneeuw in Roden
Beste Dies,
Excuses voor de late reactie. Hoe loopt het?
Ik heb met veel plezier, en soms medeleven, je verhalen gelezen. Ik heb bewondering voor je prestatie.
Je krijgt snel weer een bericht van me.
Groeten en Godspeed,
Jack
Een reactie posten